De zoon van Audrey Hepburn vertelt: “Ze was niet zo bezig met de roem en glorie van het witte doek”
Wij Belgen kennen onze helden. Maar hoe is het met hun nageslacht gesteld? We maakten kennis met drie (klein)kinderen van legendarische landgenoten en vroegen hen hoever de appel van de boom is gevallen. Vandaag: Sean Hepburn Ferrer, de zoon van actrice Audrey Hepburn. “Mijn moeder was zo’n mooi, integer mens.”
In welke zin lijk je op je moeder, Audrey Hepburn?
“Ze was uniek, ook op fysiek vlak, met haar klein en tenger postuur. Ik ben totaal niet klein en tenger, qua uiterlijk lijk ik op mijn vader. Wat karakter betreft, wil ik mezelf niet met haar vergelijken. Heel wat mensen die haar gekend hebben, zeggen dat ik echt ‘de zoon van mijn moeder’ ben. Maar ze was zo’n mooi, integer mens – het voelt verkeerd om te zeggen dat ik op haar lijk.”
Heeft haar bekendheid je jeugd beïnvloed?
“Gelukkig niet. Ze heeft altijd haar uiterste best gedaan om mij en mijn broer (Luca Dotti, red.) een normale jeugd te geven. Oké, we hadden een groter huis dan de andere kinderen van mijn klas in Rome, maar voor de rest wilde ze dat wij ons op een normale manier gedroegen. We waren totaal geen Hollywoodfamilie met een leven vol glamour. Pas veel later realiseerde ik me wat ze heeft betekend als actrice en daarna als ambassadrice van Unicef. “
Ben je er trots op haar zoon te zijn?
“Ik ben trots op elk aspect van haar leven, maar vooral op het feit dat ze ervoor koos ambassadeur van Unicef te worden en de wereld afreisde om de noden van kinderen met eigen ogen te kunnen zien.”
Wanneer besefte je dat ze beroemd was?
“Als kind hadden we twee zenders op tv, allebei in zwart-wit. Ik herinner me dat ik soms tv-keek en haar dan zag. Maar dat deed me niet veel; ik wist niet wat het betekende. Voor mij was ze gewoon mijn moeder, niet de actrice Audrey Hepburn. Toen we naar Rome verhuisden, zag ik voor het eerst paparazzi. Ik snapte niet wat die fotografen wilden, pas later begreep ik hoe moeilijk ze het voor mijn moeder maakten. Toen mijn broer werd geboren, verhuisden we naar Zwitserland omdat mijn moeder ons wilde grootbrengen in de rust van de natuur, ver weg van de stad en de paparazzi.”
Als ik haar op tv zag, deed dat me niet veel. We waren geen glamoureuze Hollywoodfamilie
Wat voor moeder was ze?
“Ze wist perfect hoe ze ons wilde grootbrengen, ze zag erop toe dat we in een beschermde, veilige omgeving opgroeiden. Tegelijk gaf ze ons veel vrijheid, ze zei nooit zomaar ‘nee’, maar liet ons zelf kiezen. We liepen dan drie keer met onze kop tegen de muur in plaats van één keer, maar we kregen er wel een grote mate van zelfstandigheid door. Waar ze meer moeite mee had, was het bepalen van haar eigen grenzen. Het is een van de redenen waarom haar relaties niet altijd van een leien dakje liepen. Maar wie ben ik om daarover te oordelen, ik ben zelf drie keer gescheiden…”
Waarom schreef je een biografie over je moeder?
“Na de laatste kerst die ik met haar vierde, vond ik het belangrijk dat mijn nazaten een beter beeld van haar zouden krijgen. Ik ben geen schrijver, dus na drie jaar ploeteren was het pas af. Ik was destijds een dertiger en zou het nu heel anders hebben geschreven, maar er zijn bijna anderhalf miljoen exemplaren verkocht – blijkbaar hebben de mensen er iets aan.”
Is er iets wat je van je moeder wilt meegeven?
“Vorig jaar zou ze negentig zijn geworden en om dat te vieren, heb ik een tentoonstelling over haar georganiseerd, Intimate Audrey. De expo heeft vier maanden in Brussel gehangen, omdat ze in Elsene is geboren. Het is een eerbetoon en een herinnering. Niet zozeer aan haar bestaan als actrice en stijlicoon, maar meer als veelzijdige vrouw die humanitair werk verrichtte.”
Wat vind je haar mooiste film?
“Ik kan niet kiezen omdat ik weet hoeveel elke film voor haar betekende. Door haar films werd ze vrienden voor het leven met acteurs als Gregory Peck en met regisseur Billy Wilder. Daar ging het om bij haar: ze was niet zo bezig met de roem en de glorie van het witte doek, maar met de mensen achter de filmindustrie.”
Tekst: Joanie De Rijke.
Meer getuigenissen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier