Vraag aan de relatietherapeut: Hoe schadelijk is ‘the silent treatment’ in een relatie?
Een relatie draait om communicatie. Maar wat als die communicatie spaak loopt omdat je partner ervoor kiest die abrupt stop te zetten? Drie relatietherapeuten over hoe schadelijk the silent treatment wel degelijk kan zijn.
Geen woorden waard
Sam Geuens: “De intentie is een belangrijke factor. Zwijgen uit boosheid, om je partner te raken, is geen goed plan. Soms is het wél goed om te zwijgen. Als je weet dat je iets gaat zeggen wat geen goed effect zal hebben. Dan is het een betere strategie om er op een later tijdstip op terug te komen. Nog beter is als je communiceert over het feit dat je zwijgt: ‘Ik ga nu even niets zeggen’. Word dan als partner niet boos, laat hem of haar de ruimte, want er wordt moeite gedaan. Dit is echter next level communicatie voor koppels.”
“Zwijgen is veel erger dan roepen, het is een vorm van mishandeling.” (Goedele Liekens)
Goedele Liekens: “Zwijgen is iets waar narcisten zich met veel plezier van bedienen. Het is echt een passief-agressieve manier van straffen. Door te zwijgen oefen je controle uit over de ander en ondermijn je diens eigenwaarde. Zwijgen is veel erger dan roepen, het is een vorm van mishandeling. ‘Jij verdient zelfs geen woorden’. Dit is niet gewoon kinderachtig, maar moordend voor je relatie. Het is naast elkaar leven in vijandigheid.”
Rika Ponnet: “Het is vaak een straf, heel basaal. Het pijnlijkste wat je kunt doen. Dat hoor ik trouwens vaak bij mensen die gepest werden of worden: pesten is minder erg dan dat mensen je negeren. Je zit al ver als je dit flikt in een relatie. Maar soms is er ook gewoon ruzie en heeft iemand tijd nodig om het te laten zakken. Dat is iets anders dan actief negeren. Als je probeert de connectie te herstellen en de ander zwijgt? Dat is verschrikkelijk, het ondermijnt de relatie volledig. Eigenlijk zeg je op zo’n moment de relatie eenzijdig op.“