Preventie-adviseur op de werkvloer: “Er kan veel mislopen op het werk: van stress tot burn-out of pesterijen”
Empathie. Discretie. Psychologisch inzicht. Sommige jobs brengen je extreem dicht bij andere mensen en dus heb je meer nodig dan het juiste diploma. Yolan De Meyer (33) is preventie-adviseur psychosociale aspecten en geeft opleiding aan vertrouwenspersonen: “Als er iets misloopt op je werk, kun je een vertrouwenspersoon inschakelen.”
“Loopt er iets fout op je werk? Word je gepest? Is er machtsmisbruik? Dan zijn er verschillende stappen die je kunt nemen. In eerste instantie kun je terecht bij een van je leidinggevenden. Indien die drempel te hoog is, kun je naar een vertrouwenspersoon stappen die werkzaam is in je eigen bedrijf. Werkgevers zijn niet verplicht een vertrouwenspersoon aan te stellen, maar als ze het wél doen, moet die persoon eerst een opleiding volgen. Iedereen kan zich daarvoor aanmelden, van de receptioniste tot een chauffeur. Officiële vertrouwenspersonen mogen namelijk interventies uitvoeren en hebben beroepsgeheim. Ze hebben niet enkel ondersteunende gesprekken, maar doen ook verzoeningen en faciliteren gesprekken met de leidinggevende of collega’s.
Is dat ook te dicht bij huis? Dan is er nog de preventie-adviseur psychosociale aspecten van de externe dienst waar het bedrijf bij is aangesloten. Als dat IDEWE (Externe dienst voor preventie en bescherming op het werk, red.) is, kom je bij mij of een van mijn collega’s terecht. Naast die persoonlijke gesprekken leid ik zelf ook IDEWE-vertrouwenspersonen op.”
“Sinds het hele #metoo-verhaal heb ik het gevoel dat mensen makkelijker durven te vertellen dat er iets aan de hand is. Ik werk vaak samen met de danswereld en daar zie je toch ook het Jan Fabre-effect. In de podiumkunsten is er veel losgemaakt, dansers en acteurs hebben het nu makkelijker om hun grieven te uiten. In die sector zijn er dan ook veel vertrouwenspersonen bijgekomen die bij ons de opleiding hebben gevolgd. Maar ook in onder andere de logistieke sector en de bankensector groeit de interesse.”
Sinds het hele #metoo-verhaal heb ik de indruk dat mensen gemakkelijker durven te vertellen dat er iets mis is
“Ik geef deze opleidingen enkele keren per jaar, zonder gebonden te zijn aan één bedrijf. Ik heb de specialisatie Arbeidspsychologie gekozen omdat we het grootste deel van ons leven doorbrengen op de werkvloer. Het leek me interessant om mensen te helpen gedurende dat traject, want er kan veel mislopen. Dat gaat van stress en burn-out tot pesterijen, agressie en seksueel overschrijdend gedrag. We hebben eerst een vertrouwelijk gesprek van ongeveer een uur. Dat kan heel emotioneel zijn. Vaak lopen die werknemers al een tijdje rond zonder hun verhaal te kunnen doen en zijn ze blij dat ze eindelijk bij iemand als vertrouwenspersoon terechtkunnen. Soms is het noodzakelijk om hen door te verwijzen.”
“Ik hoor regelmatig verhalen die je nooit zelf zou kunnen verzinnen, het is niet evident om dat van je af te schudden. Ik hoop dat ik al veel leed heb kunnen voorkomen. Niet alles valt op te lossen, maar mensen begeleiden naar de juiste hulpverlening is al heel waardevol. Op het einde van de dag sluit ik mijn laptop, maar je blijft er toch over nadenken: wat kan ik nog doen om die persoon te helpen? Maar ik moet ook rekening houden met mijn eigen rol: ik kan helpen, maar niet redden. Dat is soms beklijvend. Af en toe moet je een stap achteruitzetten.
Ik heb geluk dat ik met mijn collega’s gedeeld beroepsgeheim heb, we kunnen overleggen. Als een verhaal te dichtbij komt, als het ons erg raakt, is het soms noodzakelijk dat iemand anders de hulpverlening overneemt. We blijven zelf ook maar mensen.”
