Liesbeth en Bram verbouwen het huis van haar grootmoeder: “Zij doet het denkwerk, ik ben de brute kracht”
Verbouwers: je herkent ze aan hun permanent stoffige haar, de vermoeide blik en een abonnement op de zelfbouwzaak. Liesbeth (32) en Bram (33) kochten een paar jaar geleden het huis van haar grootmoeder om er hun droomhuis van te maken. Wat op een jaar afgerond had moeten zijn, duurt nu al meer dan twee jaar…
Liesbeth: “Mijn overgrootmoeder bouwde het huis in 1931 en zowel mijn grootmoeder als mijn moeder groeiden erin op. Het is het huis waar ik na school mijn huiswerk maakte, waar ik elke Disneyfilm zag en het zal altijd de eerste plek zijn waar ik me écht thuis voelde. Toen we het kochten, was het voor mij veel meer dan een huis. Het is mijn geschiedenis. Voor Bram was dat niet zo evident. Bij de afbraakwerken die nodig waren om te verbouwen, wilde hij veel driester te werk gaan, terwijl ik van heel wat dingen geen afscheid wilde nemen. Ik redde veel spullen door ze in de kelder te stockeren: het oude servies van mijn grootmoeder, de fronten van haar keukenkastjes, foto’s van onbekende familieleden. In ons nieuwe huis moeten er dingen terug te vinden zijn die me aan haar doen denken.
Die keukenfronten zullen dus zeker verwerkt worden in onze nieuwe keuken en haar heiligenbeeldje komt sowieso op ons toilet. Ik heb geluk dat Bram me op dat vlak mijn zin laat doen. Zelfs mijn idee om de initialen van de vrouwelijke eigenaars van het huis in de muur te etsen, vindt hij geweldig. We botsen vooral omdat hij wil dat het sneller vooruitgaat en ik het allemaal zelf in handen wil houden. Elke avond kijk ik urenlang naar Youtubefilmpjes over verbouwen. Van elektriciteit tot sanitair: we doen het allemaal zelf. Om te besparen, natuurlijk, én omdat ik het interessant vind. Ik doe het denkwerk en Bram is mijn brute kracht. Ik wijs waar hij moet boren en hij boort. We zijn eigenlijk een heel goed team, vooral omdat Bram mij de ruimte geeft om alles zelf uit te zoeken. Hij moet niet zo nodig de macho zijn. Onlangs werd ik in de doe-het-zelfzaak aangesproken als werfleidster: dat was het hoogtepunt van onze verbouwingen (lacht).”
Ik ken geen enkele vrouw die zo gelukkig wordt van een decoupeerzaag en een boormachine
Bram: “Anderhalf jaar geleden zijn we begonnen aan de verbouwing. We hadden gehoopt één jaar te verbouwen, maar beseffen dat we waarschijnlijk minstens twee jaar zoet zullen zijn.
‘Vaart maken’ versus ‘beredeneren’
Als je alles zelf doet, bespaar je veel geld maar het kost ook tijd. Omdat we nu allebei dertigplussers zijn die nog bij ons ouders wonen, wil ik er soms wat meer snelheid achter zetten. Maar ik ken geen enkele vrouw die zo gelukkig wordt van een decoupeerzaag en een boormachine als Liesbeth. Haar favoriete bezigheid is naar de ijzerwarenwinkel gaan en vijsje per vijsje te kopen in een zakje, als snoepjes. Dat zij de leiding neemt, vind ik niet erg. Ik heb nog al verbouwd met mijn ouders en ook daar voerde ik vooral uit. En ik heb gemerkt dat ik mij beter niet bemoei als Liesbeth het heeft uitgedokterd. Zo heb ik onlangs haar goeie boormachine kapotgemaakt omdat ik een gat van 8 mm in een plug van 6 mm wilde boren. Dat was niet mijn beste dag. Liesbeth denkt eerst en gaat dan pas doen, ik werk eerder omgekeerd.
Na anderhalf jaar verbouwen weten we hoe we elkaar moeten benaderen. Noem haar maar het brein achter de operatie en mij de domme kracht. Mijn knie herinnert me daar ook nog aan, want bij onze afbraakwerken heb ik er in het eerste halfuur met een koevoet op geslagen (lacht). Een jaar geleden kwamen de werkmannen nog met hun offertes bij mij, ondertussen weten ze dat ze bij haar moeten zijn.”
Tekst: Lisa Gabriëls.
Lees nog meer getuigenissen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier