Van broekplassen tot een gênante mail naar het hele bedrijf: Hiervoor schamen onze lezeressen zich
Van #NoShame tot ‘stookschaamte’: zich al dan niet schamen, lijkt vandaag meer dan ooit trending. Waarvoor schamen onze lezeressen zich? Je leest het hier.
Evelien (39): “Ik plaste in mijn broek”
“Ik moet in het eerste leerjaar gezeten hebben. Tijdens de middagspeeltijd zat ik bij m’n vriendinnetje op de speelplaats. Eigenlijk moest ik dringend plassen, maar omdat het
zodanig gezellig was, stelde ik het toiletbezoek steeds maar uit. Ik wilde de magie van het moment niet verbreken, zoiets. Helaas werd die magie wel heel bruusk doorbroken toen ik me niet langer meer kon houden, en gewoon ter plekke in m’n broek deed tot grote afschuw van het meisje, en van zowat alle leerlingen daar. Als ultieme vernedering werd m’n natte broek ook nog eens en plein public te drogen gehangen.”
Griet (45): “Ik schaam me nu voor mijn pornogeluiden van weleer”
“Bij m’n eerste seksuele contacten maakte ik altijd overdreven luide pornogeluiden. Geen idee waarom – misschien dat ik op die manier mijn bedpartners wilde behagen? Alleszins, als ik daar nu aan terugdenk, kan ik wel door de grond zakken van schaamte. Waar haalde ik het?!”
Sylvia (51): “Ik beschuldigde het kuispersoneel van losse handjes”
“We hadden op het werk een fles wijn gekregen. Die was ik vergeten meenemen. Toen ik de volgende dag naar de fles zocht, bleek ze nergens te vinden. Ik kon niets beters verzinnen dan een mail te schrijven naar het hele bedrijf om iedereen te waarschuwen voor ‘de losse handjes van het kuispersoneel’. Net toen ik op ‘send’ had gedrukt, kwam m’n collega toe, die me zei dat ze de fles veilig en wel in haar bureau voor me had weggezet. Ik heb zelden zo van de aardbodem willen verdwijnen als toen.”
Eva (33): “Ik liet een prot tijdens de yoga-les”
“Ik heb de In de Gloria-sketch meegemaakt, waarbij die man een zonnegroet brengt en bij het zakken door de benen een prot laat. Alleen zat ik midden in een yogales op handen en knieën, en was de muziek nét gestopt. Nu kan ik er plezierig om lachen, maar op het moment zelf was het toch veeleer groen- zó gênant.”
Help, ik schaam me
“Mensen die zich schamen, vertonen vaak disfunctioneel gedrag dat uiteenvalt in de categorieën fight or flight: of we gaan het gevecht aan (schreeuwers die beweren geen probleem te hebben) of we verbergen ons voor de buitenwereld (vreemdgangers die liegen tegen hun partner uit schaamte voor hun buitenechtelijke behoeftes). Beide gevallen zijn weinig effectieve manieren om met schaamte om te gaan”, vertelt psychologe en schrijfster Aukje Nauta in Feeling.
“Het heeft veel meer zin om je schaamte te ontdekken, te onderzoeken en af te pellen tot de kern van je verlangens, vindt de psychologe. Het einddoel: je liefdevol verbinden met de mensen om je heen. Hoe dan? “Etaleer je schaamte in eerste instantie”, legt Nauta uit. “Valt de schaamte niet te repareren, accepteer ze dan. Een ongeneeslijke huidaandoening? Het zij zo. Ligt de schaamte bij jezelf? Doe aan zelfrealisatie. Een slechte conditie? Ga sporten. Ligt de schaamte aan je omgeving? Ga voor emancipatie: spreek je uit tegen het racisme. Ligt de schaamte zowel bij jou als bij je omgeving? Voer veranderingen door: sluit een deal met je baas dat je kunt windsurfen tijdens de werkuren.” Een schaamtevrij bestaan, noemt de schrijfster van Nooit meer doen alsof het, waarbij je je schaamte niet onderdrukt maar vrij laat, als constructieve en inspirerende richtingwijzer. Schaamtevrij, niet schaamteloos, voor alle duidelijkheid: “Dan zou je brutaal en zonder rekening te houden met de anderen je lompe gang gaan. Niks om trots op te zijn.”