Thuisblijfvader Rik: “Toen ik thuisbleef voor ons gezin kwam er veel commentaar, vooral van mannen”
Dat je het huishouden moet runnen als een bedrijf, weten professionele thuisblijvers vaak maar al te goed. Als ware homemanagers kiezen ze vol overgave voor een fulltime bij het gezin. Overuren incluis. Opvoeder Rik Leys uit Heist-op-den-berg is er zo eentje: sinds 2014 is hij thuisblijfvader en zorgt hij fulltime voor zijn vijf zonen.
Thuisblijfvader Rik: “Mijn vrouw en ik waren heel jong toen we een relatie kregen, zij was veertien en ik zestien. Daardoor is je positie anders dan wanneer je elkaar op oudere leeftijd leert kennen. Je zet jezelf niet op de eerste plaats, maar bent verweven met elkaar. Onze relatie is ijzersterk omdat we het allebei als kind niet zo breed hadden thuis. We hebben hetzelfde gevecht moeten voeren.”
“Na vier kinderen voelden we allebei aan dat het voor ons gezin beter zou zijn als iemand thuisbleef. Mijn vrouw is hoofdverpleegkundige en verdiende meer dan ik als opvoeder, dus was het evident dat ik thuisbleef. Er kwam veel commentaar, vooral van mannen. We wonen dan ook op het platteland, waar de rollenpatronen klassieker zijn. Maar ik vind dat ik een ander perspectief heb dan vrouwen uit pakweg de jaren 50. Zij hadden niets om naar uit te kijken behalve de grote leegte, terwijl ik opnieuw ga werken als mijn kinderen allemaal op de lagere school zitten.”
‘Ik heb een ander perspectief dan vrouwen uit de jaren 50: zodra mijn zonen op de lagere school zitten, ga ik gewoon terug werken’
“Misschien ben ik iets te los in de opvoeding, maar ik wil niet dat mijn kinderen later zeggen dat het niet plezant was in ons gezin. We hebben gelukkig vijf rustige zonen. Daardoor kunnen we ook blijven doen wat we graag doen. We hebben onszelf nooit beperkingen opgelegd. Verre reizen of een citytrip naar New York: het is niet evident met vijf kinderen, maar we zijn nu eenmaal impulsieve mensen die graag nieuwe ervaringen opdoen. Als ik oud ben, wil ik niet het gevoel hebben dat ik iets gemist heb. Het moment dat je zegt: ‘Ik doe dat niet meer, want dat gaat niet met kinderen’, is er iets mis. Veel mensen zullen me tegenspreken, maar door zo in het leven te staan, geef ik aan mijn kinderen mee hoe belangrijk het is om een open geest te hebben.”
“De schooldagen verlopen altijd volgens hetzelfde stramien. ’s Ochtends ga ik joggen, wekelijks zo’n veertig kilometer. In de namiddag ruim ik op, doe ik de was en begin ik stilaan aan het avondeten. We waren ooit in een vakantiehuisje met twee vaatwassers en dat was zo fantastisch, dat we in onze eigen keuken ook twee exemplaren hebben geïnstalleerd. De enige huishoudelijke taak die ik niet doe, is strijken. Ik doe het veel te traag.”
“Onze financiën zijn zo geregeld dat alles gemeenschappelijk is. Dat kan niet anders in zo’n situatie. Ik ben onlangs wel geld beginnen opzij te zetten voor mijn pensioen. Door mijn afkomst blijf ik schrik hebben voor financiële problemen, terwijl daar helemaal geen reden voor is. Ik ben eigenlijk heel tevreden dat ik het stuur in eigen handen heb genomen. Andere mensen moeten mijn leven niet bepalen. Misschien is dat wel de sleutel tot geluk.”
Openingsbeeld: Liesbet Peremans.
Meer lezen over werken en gezin:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier