Thomas Briels: “In een ploegsport moet je je ego soms aan de kant schuiven en jezelf in dienst stellen van je team”
Hockeyspeler Thomas Briels (36) was vijf jaar aanvoerder van de Red Lions. Hij behaalde met zijn ploeg goud op het EK, WK en de Olympische Spelen. Bijna had hij in Tokio echter op de bank gezeten. Sinds zijn vertrek bij de nationale ploeg in september 2021 geeft hij zijn ervaring door als coach en motivational speaker.
‘Na de beslissing van de coach trainde ik harder dan ooit, alsof ik iedereen wilde laten zien dat hij de verkeerde keuze had gemaakt’
“De finale van de Olympische Spelen in 2021 was mijn laatste internationale hockeymatch. Ik wilde stoppen op een hoogtepunt en er was geen beter moment dan toen, met olympisch goud op zak. Toch had het niet veel gescheeld of ik had in Tokio op de bank gezeten. Drie weken voor de start van de Spelen kreeg ik van mijn coach (Shane McLeod, red.) te horen dat hij me als reservespeler wilde. Dat betekende dat ik in Tokio in een apart hotel zou verblijven terwijl de rest van de ploeg in het olympisch dorp zat en dat ik met hen zou trainen, maar niet zou worden opgesteld tenzij er iemand uitviel. We zaten middenin de coronaperiode, dus ik zou – op de trainingen na – ook vier weken lang alleen zijn vanwege alle maatregelen. Niet geselecteerd worden nadat ik mijn ploeg als kapitein naar de wereldtop had gegidst, was het zwaarste dat ik heb meegemaakt in mijn sportcarrière – en misschien wel in mijn leven. Ik heb twee dagen goed nagedacht en uiteindelijk toch toegezegd. Ik wilde op het veld staan in plaats van aan de zijlijn, maar als dat de rol was die er voor mij was weggelegd, dan zou ik die aanvaarden. In een ploegsport moet je je ego soms aan de kant schuiven en jezelf in dienst stellen van je team.”
“Na de beslissing van de coach trainde ik harder dan ooit, alsof ik iedereen wilde laten zien dat hij de verkeerde keuze had gemaakt. Ik moest en zou mezelf bewijzen, zelfs al zat ik op de bank. Drie dagen voor vertrek besliste het lot daar echter anders over. Op de Olympische Spelen bestaat een hockeyploeg slechts uit zestien spelers in plaats van de gebruikelijke achttien. Omwille van de pandemie en de vele besmettingen werden de regels echter last minute aangepast en werd de selectie toch naar achttien opgetrokken. Plots zat ik terug bij de ploeg. Ik was superfit en supergemotiveerd, dus speelde ik een van de beste toernooien uit mijn leven. Toch werd ik voor de kwartfinale opnieuw in reserve gezet. Ik was boos, want ik had mezelf zowel op als naast het veld bewezen, maar: de coach beslist. Toen mijn team de wedstrijd won, kwam Shane naar me toe en zei: ‘Ik ga je selecteren voor de halve finale en de finale’. We speelden en wonnen olympisch goud. Op dat moment wist ik dat ik hockey vaarwel zou zeggen. Zo’n rollercoaster kon en wilde ik niet nog eens meemaken.”
‘Wat ik wel weet, is dat de manier waarop je met tegenslag omgaat je typeert als sporter en als persoon’
“Waarom de coach destijds die beslissingen maakte, weet ik nog steeds niet. Ik heb het hem nooit gevraagd. Wat ik wel weet, is dat de manier waarop je met tegenslag omgaat je typeert als sporter en als persoon. Ik ben iemand die altijd voor de ploeg heeft gespeeld, daar ben ik trots op. De lessen die ik geleerd heb tijdens mijn internationale carrière probeer ik nu door te geven. Dat doe ik als speler bij Braxgata in Boom, waar ik aanvaller ben, en tijdens de hockeykampen die ik in de zomer geef aan jongeren uit heel Europa. Daarnaast richtte ik Lead Field Hockey op, een videoplatform voor coaches, trainers en spelers, en word ik regelmatig gevraagd als spreker. Er zijn heel wat parallellen tussen teams uit het bedrijfsleven en sportteams op het hoogste niveau. Alles draait rond het creëren van de juiste dynamiek tussen mensen die eenzelfde doel nastreven. Meestal eindig ik mijn presentatie met het verhaal van de selectie in Tokio. Wanneer ik een moeilijke dag heb, pakt me dat nog steeds. Dan sta ik soms met tranen in de ogen op het podium. De boodschap komt daardoor des te harder binnen: als je blij kunt zijn voor het succes van anderen en elkaar kunt helpen om het hoogst mogelijke te behalen, dan pas ben je een echt team.”
Meer lezen
Tekst: Catherine Kosters. Beeld: Anneke d’Hollander
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier