Mama’s zijn er in alle soorten. Ze oefenen allemaal de zwaarste en meest onderbetaalde job ter wereld uit. Maar daar krijg je dus wél wat voor terug. De eindeloze, onvoorwaardelijke liefde van je kroost, om maar iets te noemen. Wij spraken met Véronique, die haar zoon Nicolas kreeg wanneer ze 45 was.
“Mijn drie eerste kinderen kreeg ik eerder: Charlotte, de oudste, kreeg ik voor mijn dertigste en Romain, mijn derde kind, toen ik 34 was. Tussen hen in kwam Gaultier, die overleed door een fietsongeluk toen hij dertien was. Hij zou vandaag 23 jaar zijn. Nicolas is een geschenk. Het is het kind dat ik wilde om mezelf te bewijzen dat het leven doorgaat, ondanks alles.
“Alleen mijn huwelijk heeft de dood van onze ene zoon en de geboorte van de andere niet overleefd; kort na de komst van Nicolas gingen we uit elkaar.”
Ik had een droomzwangerschap; gezien mijn leeftijd onderging ik flink wat testen, maar voor de rest waren mijn gynaecoloog en ik het erover eens dat ik niet overbeschermd moest worden. Ik wilde ten volle genieten, en dat lukte aardig. Mijn entourage vond dat ik straalde; ik was overgelukkig. Toen we de komst van Nicolas aankondigden bij Charlotte en Romain, huilde mijn dochter van vreugde en Romain had het nieuws binnen het uur aan de halve stad doorverteld.
Alleen mijn huwelijk heeft de dood van onze ene zoon en de geboorte van de andere niet overleefd; kort na de komst van Nicolas gingen we uit elkaar. Gelukkig zijn we een groot gezin, en komt Nicolas geen aandacht te kort: hij heeft twee moeders, en Romain speelt graag voor vader.
Vandaag heb ik een nieuw leven, samen met mijn drie kinderen. Ik heb flink wat meegemaakt en ik weet hoe fragiel het leven is: ik ga van elk moment twee keer zo hard genieten.”
Meer getuigenissen van lezeressen:
