Straffe getuigenis: Limore is Joodse en werd verliefd op een vrouw

Feeling Redactie

25 dec 2018

De Georgische Limore (34) werd geboren in een joods gezin. Ze woont al 19 jaar in België en viert elke vrijdag sabbat samen met haar ouders. Haar vriendin, de Antwerpse stadsdichteres Maud (34), is daar niet welkom. Ook al zijn de twee ondertussen tien jaar een liefdespaar.

Maud: “We ontmoetten elkaar in Antwerpen op tram twee waar het laatste vrije
zitje zich naast Limore bevond. Ik was een West-Vlaams seutje, opgegroeid in een zorgeloos en warm nest dat haar passie volgde. Limore had veel meer van de wereld gezien en straalde een rust en wijsheid uit die mij meteen aantrok.”

Limore: “Ik had op mijn vierentwintigste al een burgeroorlog en verschillende verhuizingen achter de rug. Daardoor ben ik erg rationeel geworden, maar dankzij Maud vond ik een andere manier om naar de wereld te kijken, met veel meer schoonheid en kleur. Al kwam het aanvankelijk niet in me op dat ik verliefd op haar was. Liefde tussen twee vrouwen is wat dat betreft niet zo evident: je geaardheid staat niet op je voorhoofd geschreven.”

Maud: “De eerste twee jaar waren best moeilijk omdat we elkaar op het gebied van taal en cultuur niet meteen konden vinden. Ik ben een dromer en idealist, Limore is burgerlijk ingenieur en eerder een realist. Het is nefast van de ander je evenbeeld te willen maken. Wij proberen onze verschillen om te buigen tot onze sterkte.”

“Mijn boodschap gaat uit naar de geloofsleiders die de ouders van holebi-kinderen als gefaalde ouders bestempelen. Mijn ouders lijden erg onder dat stigma en hebben het daarom veel lastiger dan ik. Mijn enige wens is om hen deelgenoot te kunnen maken van ons geluk”

Limore: “We waren in het begin heel zwart-wit, maar zijn toleranter geworden. Nu zien we meer grijstinten.”

Maud: “Kleurtinten!”

Limore: “Alleszins meer schakeringen (lacht). Ik zit nog steeds in mijn systeem en Maud in het hare, maar die twee kunnen steeds beter naast elkaar bestaan. Zoals ik vandaag
met één been in mijn familieleven sta en met het andere in mijn relatie met Maud.”

Maud: “Limore komt uit een joods gezin dat haar geaardheid niet aanvaardt. De eerste jaren maande ik haar geregeld aan om het thuis te vertellen. Ik was erg ongeduldig en wilde hen voor een keuze stellen: aanvaarden of breken. Nu besef ik dat je alleen maar kunt proberen te begrijpen waar een bepaalde overtuiging vandaan komt.”

Limore: “Op mijn achttiende was ik daar ook nog niet klaar voor – ik heb een jaar lang gehuild. Mijn ouders hebben hun leven opgeofferd om mij kansen te geven. Er bestaat geen groter hartzeer dan de mensen die je graag ziet te kwetsen met wie je bent. Tegelijkertijd heeft het me ook ontzettend veel vertrouwen gegeven: als je onder zo’n druk kunt leven, dan kun je alles.”

Maud: “Er gaat alleen zoveel kostbare tijd verloren die we samen zo mooi hadden kunnen besteden.”

Limore: “Dat klopt. Mijn boodschap gaat dan ook vooral uit naar de geloofsleiders die de ouders van holebi-kinderen als gefaalde ouders bestempelen. Mijn ouders lijden erg onder dat stigma en hebben het daarom veel lastiger dan ik. Mijn enige wens is om hen deelgenoot te kunnen maken van ons geluk.”