Straffe getuigenis: Inne startte een nieuw leven met haar gezin in Madrid

Feeling Redactie

25 nov 2017

Inne is voltijds thuismama en heeft hiervoor zelfs haar job opgeven. Spijt heeft ze niet, in tegendeel ze geniet meer van het leven dan tevoren.

Nieuwe uitdaging

Inne (41): “Tien jaar geleden ben ik met mijn man Tom naar Madrid vertrokken, voor zijn werk. Lucas was amper zes weken. Ik herinner me nog de twijfels die ik toen had, de onrust: ik stond aan het begin van mijn carrière en ik onderbrak ze al meteen. Ik zag op Facebook mijn vrienden de ladder opklimmen, kansen krijgen, en ik vroeg me af of ik wel ‘het juiste’ had gedaan. Het bleek meer dan juist. Die drie jaar in Madrid hebben mijn ogen geopend en ruimte in mijn hoofd gecreëerd. Het was niet het pad dat ik had uitgestippeld, maar ik heb die andere weg omarmd, en dat heeft me zo veel plezier en kracht gegeven dat ik het niet anders had gewild.

Een andere cultuur brengt je nieuwe waarden bij, en verrassende inzichten. Ik heb geleerd dat ik mijn plan kan trekken in een vreemd land, met een huishouden en twee kleine kindjes. Ik heb ervaren dat mijn moedergevoel – waarvan ik vroeger vreesde dat ik het niet zou hebben – overweldigend groot kon zijn. En ik heb gezien dat er een positieve energie vrijkomt als je doet wat je graag doet, die ook maakt dat je bij thuiskomst wel een andere job vindt. Echt. Ik heb in mijn latere carrière geen enkele hinder ondervonden van ons Madrileens avontuur. Integendeel. Het heeft mijn zelfvertrouwen versterkt en mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd.

Omdat ik mijn carrière al eens op pauze heb gezet, heb ik geen enkel probleem om het nog eens te doen. Het is voor mij geen sprong in het diepe, noch een levenslang contract. Ik weet dat ik hier enorm van ga genieten, en ik heb al een keer ervaren dat ik nadien de draad wel weer oppik. Tom heeft flinke stappen gezet in zijn carrière en is nu vaak in het buitenland. We zijn begonnen aan een groot bouwproject dat veel van onze tijd opslorpt.

Ik vul mijn dagen met activiteiten die mijn hart verwarmen en mijn blik verruimen.
Wat een voorrecht is dat

Gemengde reacties

En hoewel ik dol was op mijn job, en daar alle mogelijke kansen kreeg, moet ik bekennen dat het een beetje te veel werd. Mijn man komt thuis en zelfs al was het op kantoor een heksenketel, hij doet die deur dicht. Ik breng mijn stress mee. Ik voelde hoe ik minder beschikbaar werd voor iedereen, een beetje kregelig ook… En weet je wat vooral: ik miste de kinderen, ik miste mijn leven. De beslissing was uiteindelijk dan ook snel genomen. Ik heb mijn ouders altijd hard zien werken, ben opgegroeid met de boodschap dat ik onafhankelijk moest zijn en mijn eigen geld moest verdienen. Maar mijn moeder vindt het zalig dat ik nu meer tijd heb voor haar en voor mijn grootouders, ik ook trouwens. Natuurlijk mis ik de collega’s, en de betrokkenheid bij een project. Maar er komt anderzijds veel voor in de plaats.

De reacties op mijn beslissing zijn gemengd. Wie mij kent, is blij voor me en weet dat het voor mij de juiste keuze is. Als ik op feestjes word voorgesteld en de onvermijdelijke vraag ‘En wat doet u?’ wordt gesteld, dan krijg ik soms een meewarige blik, vooral van mannen, eigenlijk. Vrouwen begrijpen het meestal wel. En de kinderen? Charlotte is enthousiast. ‘Nu kunnen we veel samen doen’. Lucas is ook blij, maar die heeft wel voorzichtig laten weten dat ik de keuze niet voor hem moest maken. ‘Ik weet dat je je werk heel graag doet mama, voor mij moet je niet thuisblijven’. Hoe lief is dat?

Ik beschouw deze periode als een groot cadeau. Ik heb zo veel meer tijd voor de mensen die ik graag zie: voor Tom, de kinderen, de familie, maar ook voor vriendinnen. Nu kan ik oprecht en gefocust luisteren, emotionele steun bieden en professioneel advies geven… Ik vul mijn dagen met activiteiten die mijn hart verwarmen en mijn blik verruimen. Het is een voorrecht dat te kunnen doen.”