Getuigenis: De beste vriendin van Mathilde redde haar uit een gevaarlijke relatie

Cleo Decoster

29 nov 2022

Enkele jaren geleden, op een zonnige lentedag, besloot Mathilde (32) samen met wat vrienden mosselen te maken. Nieuwkomer in de vriendengroep, Nick (33), was haar toegewezen kookpartner die dag. “Ik kende hem niet, maar vond hem meteen een lieve, grappige en knappe jongen. Het was zo één van die perfecte dagen: het eten was heerlijk, de sfeer zat goed en iedereen leek best overeen te komen met Nick. Dat volmaakte plaatje is later voor mijn ogen uiteengespat.“

Het nieuwe normaal

Na een eerste date maakten de twee hun relatie al snel officieel. “Die eerste paar weken waren goed, maar na een maand ging de bal aan het rollen.” Een discussie over een busticketje mondde uit in een ware ruzie. En het bleef niet bij een eenmalig voorval. “Vanaf dan hadden we heel veel discussies. Hij werd telkens boos, waardoor ik niet goed wist wat te doen. Uiteindelijk zei ik altijd sorry. ‘Ik zal wel iets fout hebben gedaan’, dacht ik steeds. Door me iedere keer te excuseren, werd zijn gedrag systematisch problematischer. De grens schoof elke keer weer een stukje op: eerst was roepen het nieuwe normaal en dan ging hij een stapje verder: schelden werd een gewoonte. En ik zei telkens weer sorry. Ik liet telkens meer toe.“

“Ik dacht steeds dat ik iets fout had gedaan. Ik zei telkens weer sorry en liet telkens meer toe.”

Voor Mathilde Nick leerde kennen, had ze reeds haar zinnen gezet op een solotrip van drie maanden doorheen Brazilië. In de maanden voor haar vertrek spendeerde Mathilde al haar vrije tijd met haar nieuwe vriend. “Ik sprak niet meer af met mijn vrienden omdat ik het gevoel had dat ik altijd bij hem moest zijn. Daarnaast praatte Nick almaar slecht over hen. Iedereen was zogezegd tegen ons: het was us against the world.” Wanneer het koppel dan toch een stapje in de wereld zette, werd de druk hoog opgedreven. “Een uur voor we afspraken met vrienden hadden wij al zware ruzie gehad. En daarnaast gedroeg hij zich erg jaloers.”, vertelt Mathilde. “Zijn gedrag werd zichtbaar voor mijn omgeving, iets wat ik niet wou. En dus ging ik sociale situaties vermijden.“

In zijn klauwen

Het plan van een soloreis van drie maanden evolueerde naar een maand alleen reizen en twee maanden met Nick rondtrekken. Wanneer Mathilde haar vlucht richting Zuid-Amerika nam, bleek ze niet verlost te zijn uit de klauwen van haar vriend. Zijn greep werd alleen maar steviger. “Aan de telefoon maakten we elke dag urenlang ruzie en als ik niet meteen opnam, werd hij boos. Ik was vastgelijmd aan mijn gsm. En als mijn vrienden uitgingen, ging ik al vroeg mijn bed in. Ik wou niets fout doen.”

Na een maand alleen rond te trekken, zou Nick Mathilde vervoegen voor de rest van de reis. “Ik was blij hem terug te zien en had zelfs een nieuw jurkje geshopt”, vertelt Mathilde. “Bij het opwachten op de luchthaven stond ik aan de verkeerde gate. Wanneer ik hem uiteindelijk vond, was hij woedend.” Op hun hotelkamer begon het geruzie opnieuw. “Het was precies of hij een maand alleen thuis had zitten koken”, zegt Mathilde. “Hij zei dat ik een leugenaar was en hem had bedrogen. ‘Je bent een hoer!’, riep hij. Ik zat ondertussen op de hoek van het bed, hysterisch te huilen. Tot Nick opeens wegliep uit de kamer.” Mathilde’s eerste reflex was om het thuisfront te contacteren. “Ik belde mijn beste vriendin, Florence, in volle paniek. Die zei iets wat me voor de eerste keer aan Nick deed twijfelen: ‘Mathilde, weet je, die films die wij kijken waarin meisjes mishandeld worden? Jij bent dat meisje nu.'”

“Ik sprak niet meer af met mijn vrienden omdat ik het gevoel had dat ik altijd bij hem moest zijn.”

De rest van de vakantie verliep volgens eenzelfde patroon: “We deden een activiteit, dan hadden we ruzie.” Mathilde raakte stilaan uitgeput. “Hij bleef ruziemaken en als ik ’s nachts bijna in slaap viel, maakte hij me wakker om verder te discussiëren. Ik was kapot.” Ook de tattoo die Mathilde eerder die reis had laten zetten zorgde dagelijks voor commotie. “Als hij de tattoo zag, werd hij kwaad. Het werd zo erg dat ik probeerde de tattoo er af te krabben of zelfs plannetjes beraamde om de tattoo weg te branden. Ergens wou ik dat hij me zou slaan, zo zou ik een ‘échte’ reden hebben om bij hem weg te gaan.”

Stoppen doorgeslagen

“Op een dag, terug thuis, was ik op weg naar de winkel wanneer de buurjongen vroeg of we samen konden gaan.” Later vertelde Mathilde zenuwachtig aan haar vriend dat ze niet alleen inkopen had gedaan. Opnieuw werd Nick jaloers en razend. “Daarop heb ik naar Florence gebeld. Ik twijfelde zo hard aan mezelf en dus vroeg ik haar of het normaal was dat ik niet met mijn buur naar de winkel mocht. In dat moment van aarzeling zag zij een zeldzame kans.” Florence stelde voor dat ze Mathilde zou oppikken en haar naar haar thuis zou brengen. “‘Gewoon om even op adem te komen’, hield ze mij voor”, zegt Mathilde. “En ik moest even weg uit die situatie, ik moest kunnen ademen. Ik zou de dag erna wel terug naar Nick gaan. Dus ik stemde ermee in.”

“Die films die wij kijken waarin meisjes mishandeld worden? Jij bent dat meisje nu.”

“Eens in de tuin van Florence, kon ik ontspannen. Maar toen... Ding-dong. Nick stond voor de deur.” Mathilde ging met hem praten, maar merkte dat er iets flink fout zat. “Ik zag die razernij in zijn ogen die ik ondertussen al goed kende. Die blik was intenser dan ooit en hij begon in het midden van de rustige straat te schreeuwen. ‘Er zit iemand in dat huis waar jij een affaire mee hebt!’ Zijn stoppen waren compleet doorgeslagen.” Plots draaide Nick zich om, haalde een hamer uit zijn werkkoffer en liep op het huis af. “Ik heb mezelf voor hem gesmeten en ben beginnen sleuren en trekken. ‘Stop! Stop!’, riep ik. Uit het niets draaide hij zich om en reed weg.”

“Een halfuur later: ding-dong. Florence heeft die keer opengedaan terwijl ik achteraan in het huis stond te bibberen en beven. Met een pokerface vroeg hij koeltjes of hij mij vijf minuutjes mocht spreken. Florence weigerde kalm en uiteindelijk is hij vertrokken. Daarop heeft Florence mijn mama gebeld en alles van de voorbije maanden uit de doeken gedaan. Ik had al die tijd ook tegen hen gelogen. Ik hield maar vol dat alles peachy was en verbloemde ruzies en discussies. Je laat uiteindelijk zien wat je zelf wilt laten zien. Iets later stond mama voor de deur om mij veilig naar huis te brengen.”

De mond gesnoerd

“Vanaf dan belandde ik in een roes. Ik was zo uitgeput. Ik heb uren en uren geslapen en gehuild. Alles van een jaar kwam er in één keer uit.” De dag erna bracht Mathilde’s moeder haar naar een dokter. “Die legde me uit hoe mensen zoals Nick werken, dat hij nooit zou veranderen. Hij zei ‘Je hebt twee opties. Of je raakt jezelf helemaal kwijt. Of je vecht en bouwt jezelf terug op.‘ Het enige wat ik kon doen was wenen en ‘fuck you’ denken. Ik wou terug naar Nick. Ik sprak af met mijn ouders dat Nick naar hen zou bellen in plaats van naar mij. Hij belde hen nog vaak. Maar ik heb hem nooit meer gehoord.”

“Ergens wou ik dat hij me zou slaan, zo zou ik een ‘échte’ reden hebben om bij hem weg te gaan.”

Ondertussen begon voor Mathilde de realiteit stukje bij beetje binnen te sijpelen. “Mensen moesten mijn verhaal horen, en ik vertelde het dan ook aan iedereen die wou luisteren.” Totdat ze op een bepaald moment nieuws kreeg. “Nick dreigde ermee om mij voor de rechter te slepen voor smaad en eerroof.” Na contact op te nemen met een advocaat, was Mathilde gerustgesteld: “Hij kon me absoluut niets maken. Maar ik voelde me wel de mond gesnoerd. En zo ontnam hij mij ook het allerlaatste wat ik nog had: mijn stem.”

Trauma

“Sindsdien heb ik niets meer over hem gehoord. Ik zag hem vorige zomer wel nog op een festival en ik ben als een gek de andere kant uit gelopen”, geeft Mathilde toe. “Ik ontwikkelde veel angsten en onzekerheden door mijn relatie met Nick en dat heeft me getekend. In het begin begreep ik niet goed wat er aan de hand was met mij. Ook wanneer ik in een nieuwe relatie stapte, was ik een vat vol angst en stress. Therapie heeft me hier gelukkig wel bij geholpen.”

“De dokter zei me ‘Je hebt twee opties. Of je raakt jezelf helemaal kwijt. Of je vecht en bouwt jezelf terug op.'”

“Als ik dan toch iets zou hebben geleerd uit mijn relatie met Nick is het wel wat ik wil in een relatie. Luisteren naar elkaar is essentieel. Bovendien zie ik nu in dat het goed is om confrontaties aan te gaan, iets wat ik vroeger niet durfde. Het is belangrijk dat ik zeg wat ik voel en wil. Eigenlijk komt dat allemaal neer op een gezonde, volwassen communicatie. Dat is het allerbelangrijkste. En gelukkig heb ik juist dat ook gevonden in mijn nieuwe relatie”, sluit Mathilde af.

*Mathilde, Florence en Nick zijn schuilnamen. Het openingsbeeld is een stockbeeld.