Getuigenis: Alix onderging EMDR-therapie om haar trauma’s te verwerken

Annelore De Donder

16 jul 2021

Er zijn herinneringen die je blijft herhalen in de hoop ze levend te houden, en andere die je liefst het zwijgen oplegt. Heb je er zelf wat aan te zeggen, hoe je onthoudt? Of spreekt je geheugen zijn eigen taal? We spraken met Alix (28), die EMDR-therapie onderging om haar trauma’s te verwerken.

“Ik zat echt – ik kan het niet mooi verwoorden – in een fucked up fase van mijn leven, waarin niets goed ging. Middelenmisbruik, automutilatie, een eetstoornis; zo diep zat ik. Om dat te behandelen was ik al jaren bezig met allerlei therapieën; cognitieve gedragstherapie, gestalttherapie, psychotherapie,… Maar bepaalde problemen bléven terugkomen.

Ook in de relatie met mijn vriend tekenden zich terugkerende issues af: ik had moeite om hem te vertrouwen, om hem toe te laten ook. Het kwam erop neer dat ik van mezelf vond dat ik niet goed genoeg was, dat ik me alleen voelde; negatieve gedachten die ik heel hard probeerde te onderdrukken. Intussen weet ik dat het hoofdzakelijk terug te leiden was naar een trauma uit mijn kindertijd: toen ik 9 was, is mijn vader nagenoeg compleet uit mijn leven verdwenen. Vooral in de gedragstherapie is dat onderwerp enorm veel aan bod gekomen. Maar blijkbaar had ik het toch nooit helemaal verwerkt.”

Klinkt zweverig, maar effectief: de bakjes trillen, je blaast uit en voelt de spanning wegglijden

“Toen ik in behandeling was voor mijn middelenmisbruik, heeft de psychiater me over EMDR verteld. Aanvankelijk was ik sceptisch, maar ik wilde het toch proberen – ik had niets te verliezen, en ik was ervan overtuigd dat ik nog heel veel bagage van vroeger meedroeg. Ik vond een therapeut en ben eraan begonnen met open geest. Tijdens het eerste gesprek ging de psycholoog op zoek naar de pijnpunten in mijn levensverhaal. Daar zijn we dan in de volgende sessies dieper op ingegaan. Tijdens die sessies had ik in elk hand een soort bakje dat de hele tijd trillingen afgaf. Het begint met rustig worden. Vervolgens ging ik mijn lichaam scannen om fysiek aan te voelen waar die emotie spanning veroorzaakte – een krop in de keel bijvoorbeeld. Onder begeleidende vragen van de psycholoog – ‘Wat voel je nu?’, ‘Wat komt er naar boven?’ – ging ik dan in mijn hoofd terug naar heel concrete situaties. In mijn geval waren dat vaak bepaalde beelden, bijvoorbeeld ik als huilend kind. Door bewust te ademhalen, kon ik die vastgeknoopte spanning laten wegebben. Klinkt zweverig, maar effectief: de bakjes trillen, je blaast uit en voelt de spanning wegglijden.”

“Het is heel confronterend: je moet echt in die pijnlijke herinneringen en gevoelens duiken. Dat is niet evident, maar ik had vertrouwen in m’n psycholoog. Bij mij was het een enorme cluster van allerlei emoties. We hebben bijvoorbeeld eerst gewerkt aan de kwaadheid t.o.v. mijn vader. Eens dat weg was, kwamen er weer andere beelden naar boven. Het is niet zo dat ik vergeten ben dat dit gebeurd is. Maar voor mij betekent dit wel dat ik niet meer die stortvloed aan felle reacties voel stromen als het onderwerp ‘vader’ ergens ter sprake komt. Het is niet meer ‘wakker’, ik kan het plaatsen. Ik kan nu ook oprecht blij zijn voor mijn vriendinnen als ze vertellen over de goeie band die ze met hun papa hebben; een enorme verandering.”

Leren plaatsen

“Ik heb mijn vader jaren bewust uit mijn leven gehouden. Maar intussen heb ik terug contact kunnen maken, en daar ben ik heel blij om. Want uit die EMDR-therapie bleek ook, nadat die kwaadheid tegenover hem verwerkt was, dat ik toch een enorme nood en behoefte had om mijn vader te leren kennen.”

“Ik ben vooral kalm geworden, de paniek en levensstress zijn weg – omdat ik gewoon niet meer die grote rugzak meedraag. Mogelijke moeilijkheden schrikken me niet af. Ik gun het iedereen; voor kleine of grote zaken. Het zou veel mensen deugd kunnen doen.”

Meer info op emdr-belgium.be