Cruisen met de vierwieler van hun hart: zonnebril op en wind in de haren, dat is pure vrijheid voor Sofie.
Sofie (38): Ik heb altijd een zwak voor oldtimers gehad. Vroeger wilde ik een Volkswagen Kever. Mijn man beloofde me er een cadeau te doen als ik mijn rijbewijs haalde. Maar het heeft te lang geduurd tot het ervan gekomen is. Later kwam hij op de proppen met een ander voorstel: hij had een prachtige Karmann Ghia gevonden op internet. Knaloranje, en nog in goeie staat. Hij kwam uit de VS, van een plek waar het altijd goed weer is. De carrosserie was nog intact. Karmann Ghia’s zijn veel zeldzamer dan Kevers, er zijn er veel minder van gemaakt. Ze zijn ook mooier, gestroomlijnder. Ik was er meteen voor te vinden, ik vond dat die wagen helemaal bij me paste. We zijn met ons gezin naar Duitsland gereden om hem op te halen. De trip was al spannend op zich. Toen ik hem daar zo zag staan, ben ik er helemaal voor gevallen. Eigenlijk wilde ik een babyblauwe auto, maar dat oranje is zo’n bijzondere kleur dat ik meteen verkocht was. Ik heb de wagen gekocht met een deel van de erfenis van mijn mama. Zij leefde het leven alsof elke dag haar laatste kon zijn.
Ik heb die auto gekocht als nagedachtenis aan haar, om het goeie leven te vieren.
Zelf was ze een echte levensgenieter, niets kon snel genoeg gaan en ze had gelijk om voluit te gaan, want ze heeft niet zo lang geleefd. Daarom wilde ik iets zots doen met het geld, ik wilde het niet gebruiken om mijn facturen te betalen. En kijk: deze auto blijkt een uitstekende belegging.
Doordat hij zo zeldzaam is, stijgt hij nog steeds in waarde.
We willen hem ook nog laten opknappen en herspuiten, wat een zoektocht zal zijn, want we willen exact dezelfde kleur. Oldtimers zijn een passie van mij en mijn man. Hij is zelf geen garagist, maar weet toch wel een beetje hoe je eraan moet sleutelen. Dat is ook nodig, want je haalt zo’n vintage wagen niet zomaar uit elkaar. Als er iets stukgaat, is het niet zo simpel om het juiste onderdeel te vinden. Elke donderdagmiddag nemen mijn man en ik een paar uurtjes vrij en stoppen we de picknicktafel in de Karmann. We gaan cruisen en eten onze broodjes op, op een idyllisch plekje. Dat is altijd een beetje vakantie. Het is niet alleen een prachtige, maar ook een sympathieke auto. Als we ergens passeren, wuiven de mensen naar ons. En dan dat geluid! Deze wagen fleurt mijn leven op. Mijn interesse in auto’s is er ook door gegroeid. Ik let op wat er rondrijdt, en samen met mijn zoontjes heb ik onderweg altijd de mooiste auto’s gespot. Audi en Porsche, die staan nog op mijn verlanglijstje. Volgend jaar is mijn mama precies tien jaar gestorven, en nu sta ik te pronken met mijn wagen in een magazine. Dat voelt als een aangenaam toeval, een eerbetoon aan haar. Ik denk dat ze trots zou zijn. Ze is nog heel aanwezig, we zijn haar niet vergeten.
Ontdek ook:
Door Annelies Vanbelle. Foto’s: Liesbet peremans.
