Schoolpoort sweethearts: “Ben ik verliefd? Het gevoel in mijn buik voorspelt niet veel goeds”
Het is bijna september en dat betekent: kinderen keren terug naar de schoolbanken en ouders herontdekken hun plek aan de schoolpoort. En die blijkt soms spannender dan verwacht. Twee ouders en een leerkracht over de romantische avonturen die ze er beleefden. Tien jaar na hun ontmoeting lijkt er iets te groeien tussen Sieglinde (41) en een andere papa.
Wijn en tapas
“Enkele jaren geleden verhuisde ik van een grote stad naar een piepklein dorp, waar ik niemand kende. Ik schreef onze dochter in bij de kleuterschool en daardoor maakte ik snel kennis met alle andere ouders. Voor je het weet, zit je elke maand wel ergens slappe koffie te drinken tijdens een verjaardagsfeestje. Toen wij een feestje hielden voor de vijfde verjaardag van onze dochter, pakte ik het anders aan. Niet enkel taart en koekjes voor de kinderen, maar ook tapas en wijn voor de ouders. Het werd een grandioos succes, alle ouders die bleven plakken hadden daarna de smaak te pakken en zo werd een traditie geboren.”
“Een verjaardagsfeestje in de klas van mijn dochter was voortaan geen reden meer tot gezucht (‘Oh my god, weer een cadeautje gaan kopen’), maar iets om naar uit te kijken. Bij een van de papa’s voelde ik na een tijdje dat we best goede vrienden konden worden. We hadden dezelfde muzieksmaak en ook een gelijkaardig gevoel voor humor. Maar ons drukke sociale en professionele leven stond een echte vriendschap altijd in de weg.”
‘Vanavond joggen?’
“Fastforward, tien jaar later. Inmiddels is die papa gescheiden van zijn vrouw. Onze kinderen zitten allebei in het middelbaar, dus we zien elkaar nooit meer toevallig aan de schoolpoort of op verjaardagsfeestjes. Maar sinds een paar maanden heb ik een husky, een hond die veel beweging nodig heeft. Elke avond maak ik een vrij lange wandeling. Mijn man vindt wandelen niet zo leuk, dus ik ga altijd alleen op pad. Grappig genoeg ben ik die papa van toen al een paar keer tegengekomen, omdat hij drie keer per week gaat joggen.”
Ben ik verliefd? Ik weet het niet. Maar telkens als ik een berichtje krijg, moet ik glimlachen
“Tijdens een van die toevallige ontmoetingen stopte hij met joggen en wandelde een stukje met me mee. We raakten opnieuw aan de praat. Eerst over onze kinderen, maar al snel ging het ook over relaties. Hij nam me in vertrouwen over zijn stukgelopen huwelijk en hoe hij tegenwoordig zijn kans waagt op de Tinder-markt. Dat blijkt niet evident te zijn. We wisselden telefoonnummers uit en begonnen te whatsappen. Soms heel kort: ‘Vanavond joggen?’”
“Een tijdje geleden is er iets gebeurd wat ik lichtjes verontrustend vind, maar ook immens spannend. De toon van de berichtjes is ineens veranderd. Van speels en lichtvoetig naar een tikkeltje stout. Het wordt erger en erger. Ben ik verliefd? Ik weet het niet. Maar elke keer dat ik een berichtje krijg, moet ik glimlachen en voel ik iets in mijn buik dat niet veel goeds voorspelt.”
Meer lezen
Tekst: Evelien Rutten
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier