Samen uit, alleen thuis: Marjolein (26) brak met haar vriend op rondreis in Zuid-Amerika

Goele Tielens

27 aug 2019

Je leest regelmatig dat het aantal relatiebreuken piekt na de zomervakantie. Velen vertrekken op reis met een koffer vol romantische verwachtingen, maar keren een illusie armer huiswaarts. Marjolein (26) ging met haar vriend antony op rondreis in Zuid-Amerika, maar kreeg ergens onderweg last van bindingsangst.

“Sinds mijn twaalfde droomde ik van een reis naar Zuid-Amerika. De muziek, de kleuren, de latino’s... Het sprak me allemaal aan. Ik volgde Spaanse lessen en dans reggaeton ( een sensuele dans die in Zuid-Amerika veel wordt gedanst, red.). Toen ik enkele jaren geleden Antony leerde kennen, was de klik er meteen: hij had dezelfde droom. Het leek wel meant to be. We begonnen te daten en de vonk sloeg snel over. Na een maand woonden we al samen en negen maanden later waren we klaar voor ons grote avontuur: een halfjaar Zuid-Amerika met Chili als vertrekpunt. We beleefden de meest avontuurlijke dingen samen tijdens onze reis: we gingen dagenlang op trektocht zonder gids, sliepen in ons tentje op marktpleintjes en hij overtuigde me om mee te gaan naar de jungle. Een week zonder douche? Dat kon ons niet schelen, we hadden elkaar en amuseerden ons.

‘Toen hij een vriend bezocht, begon ik te twijfelen aan wat we samen hadden. Was dit echt hoe ik mijn reis wilde?’

Natuurlijk waren er wel kleine irritaties. Zo sprak hij geen Spaans en kon hij niet communiceren met de lokale bevolking. Dat vond ik zonde. Bovendien was hij nogal een sloddervos. In een hostel in Bolivia deelde ik de kamer letterlijk in tweeën, hij mocht alleen rommel maken op zijn stukje. Hij moet zich ook geërgerd hebben: zo kookte ik nooit. Bovendien vond hij het niet leuk dat ik met Zuid-Amerikaanse mannen danste. Ik genoot daarvan, maar dat betekende niets voor mij.

Bindingsangst

Toen hij na drie maanden een vriend bezocht, bleef ik een maandje achter in een hostel in Buenos Aires. Ik vond het helemaal niet erg: ik praatte er met de lokale bevolking, danste urenlang zonder schuldgevoel en maakte nieuwe vrienden. Hoewel we elke dag contact hadden, begon ik te twijfelen aan wat we samen hadden. Achteraf gezien lag het vooral aan mijn eigen bindingsangst, maar op dat moment stelde ik gewoon mijn relatie in vraag. Was dit echt hoe ik mijn reis wilde en was het wel een goed idee om zo snel samen met mijn lief te reizen?

Tijdens een videogesprek besloten we een punt achter onze relatie te zetten. Hoewel het mijn keuze was, vond ik het vreselijk. Mijn hart en verstand vochten met elkaar. Ik zat alleen in het hostel te huilen in een gedeelde kamer, waar ik een handdoekje aan het stapelbed moest hangen voor een beetje me-time. Ik zette mijn reis voort, en Antony en ik hielden contact.

Reisbuddy

Na enkele weken spraken we nog eens af. Het was best absurd om hem daar te ontmoeten, als ex-lief, maar het voelde nog steeds vertrouwd. We besloten onze reis samen voort te zetten als vrienden, zonder te definiëren wat we hadden. Voor hem moet dat soms moeilijk zijn geweest, maar voor mij werkte het perfect. We genoten zonder druk en van die irritaties was amper nog sprake. Na zes maanden gingen we elk onze eigen weg: Antony vertrok naar Australië en ik naar Colombia. Het was hartverscheurend om hem uit te zwaaien, want intuïtief voelde ik aan dat dit het laatste afscheid was.

‘Terug in België onderhield ik een langeafstandsrelatie met mijn nieuwe vriend en droomde zelfs van een verhuizing naar Colombia’

In Colombia genoot ik met volle teugen en hoewel ik er totaal niet mee bezig was, werd ik toch verliefd op een local. Terug in België onderhield ik een langeafstandsrelatie met mijn nieuwe vriend en droomde zelfs van een verhuizing naar Colombia. Maar deze keer speelde verlatingsangst me parten, en de relatie liep spaak. Antony leerde in Australië een meisje kennen. Ik gun hem nu alle liefde en de mooiste reizen met zijn nieuwe vriendin.”