Nancy leidt toekomstige ruimtetoeristen op: “Weinig mensen beseffen dat we allemaal astronauten zijn”
De voorbije decennia raakte ze wat uit de mode, maar de laatste jaren liepen we er gradueel weer vol van: de maan. Terecht, zeggen onze ‘lunatics’. Nancy Vermeulen droomde van een carrière als astronaut, en leidt nu toekomstige ruimtetoeristen op.
Ruimtevaarder van Kommil Foo zou zonder meer voor Nancy Vermeulen geschreven kunnen zijn. Haar hele schooltijd leidde ze een dubbelleven: in de klas droomde ze over ruimtereizen en een job in de ruimtevaart terwijl de leraars wetenschappen haar niet serieus namen, ’s avonds trok ze naar de volkssterrenwacht om er met gelijkgezinden naar de sterren te kijken. Vandaag is ze Space Ambassador en geeft ze opleidingen aan mensen die nu al een ticket kochten voor een toekomstige, commerciële ruimtevlucht.
Meester frank, ’t is niet omdat u mij zo vaak straft
en mij één keer zelfs domkop heeft genoemd
Nee, ’t is alleen iets hier vanbinnen,
’t heeft geen zin dat ik ontken
Meester frank, ik voel... dat ik een ruimtevaarder ben
Ruimtevaarder, Kommil Foo
Nancy: “Op mijn zevende kreeg ik een sterrenkijker en begon ik de maan te bestuderen. Al dagdromend stapte ik in een raket en vloog naar de ruimte. Op school was er weinig begrip voor mijn interesse, zeker in het middelbaar. Sommige leerkrachten lachten me uit over mijn fascinatie voor de ruimte: Nancy zag ‘sterren’.”
“Uiteindelijk heb ik alles in het werk gesteld om later astronaut te kunnen worden. Ik studeerde astrofysica, leerde diepzeeduiken, haalde het diploma van lijnpiloot, werd acrobatiepiloot, leerde kitesurfen en deed alpinistenstages. Alles om mezelf zo hoog mogelijk te kwalificeren bij de selectieprocedure voor astronauten. Ik heb tot 2008 moeten wachten voor die procedure er kwam, maar werd niet geselecteerd uit de vijftienduizend kandidaten. Er waren maar zes plaatsen en grotere landen kregen voorrang.”
Om als soort te overleven, moeten we denken aan toekomstige stappen, want we kunnen niet eeuwig op aarde blijven
“Ik raakte geïnspireerd door Richard Branson, die heel zijn leven trouw bleef aan zijn jongensdroom. Hij is een visionair, net zoals Elon Musk. Ze zijn allebei bezig met commerciële ruimtevaart en daardoor duwen ze de hele sector vooruit. Het zijn pioniers, zoals Columbus die met privégeld en vrijwilligers op verkenningsmissie ging en toevallig Amerika ontdekte. Daarom leid ik nu toekomstige ruimtetoeristen op. Ik heb veel respect voor hen, want zij doen grote investeringen en openen de poort.
Weinig mensen beseffen hoe belangrijk de ruimtevaart is. De gsm’s, computers en andere technologie die we dagelijks gebruiken, zijn toepassingen die werden ontwikkeld dankzij de maanlanding. Als je stopt met investeren in de ruimtevaart, valt de welvaart twintig jaar later stil. De grootste wetenschappelijke doorbraken gebeuren daar.”
Naar de maan
Er zijn nu concrete plannen om een permanente onderzoeksbasis te bouwen op de maan. We weten dat er water is en hebben nu ook technieken om dat water te bewerken, zodat we er zuurstof kunnen uithalen en raketbrandstof van kunnen maken. Zo kan de maan een uitvalsbasis worden om naar Mars te gaan. Dat is belangrijk, want door de ruimte te verkennen, neem je de hele bevolking mee op een hoger niveau. Om als soort te overleven, moeten we denken aan volgende stappen, want we kunnen niet eeuwig op aarde blijven. We moeten leren hoe mensen zich aanpassen aan een andere zwaartekracht en hoe we moeten omgaan met straling. Zo kunnen we steeds verder de ruimte in.”
Eigenlijk zijn we allemaal astronauten: samen met de zon en andere planeten vliegt de aarde door de ruimte aan 800.000 kilometer per uur
“Uiteraard zou ik dolgraag een tijdje werken op de maan. Ik denk dat ik er heel hard zou genieten van het uitzicht. Zoals wij de maan zien opkomen, zie je daar de aarde opkomen. Het moet heerlijk zijn om dat te beleven. Ik zou er aan wetenschap doen, verkennen, schrijven, filosoferen… En uiteraard gewoon genieten van de sterrenhemel.
Die kans is heel klein, maar met het ouder worden heb ik geleerd om niet emotioneel afhankelijk te zijn van het behalen van doelstellingen. Dagelijks bezig kunnen zijn met mijn passie is al fantastisch. Zo’n ruimtereis zou voor mij de kers op de taart zijn, maar ik zal niet verhongeren zonder dat dessert. Wat weinig mensen beseffen, is dat we allemaal astronauten zijn op aarde. We vliegen samen met de zon en de andere planeten door de ruimte met 800.000 kilometer per uur. Jammer genoeg vergeten de meesten naar buiten te kijken. Wie dat wél doet, krijgt een breder perspectief, waardoor aardse conflicten over links, rechts, zwart of wit irrelevant worden.”
