Rancuneus? Nee hoor

Michaël De Moor werd verrast door minister Koen Geens

Ik had me voorgenomen om het in mijn blog nooit of te nimmer over politiek te hebben. Niet omdat me dat niet interesseert, wel integendeel. Maar omdat ik vind dat mijn politieke voorkeur echt van geen belang is om deze blog te lezen. Wees gerust: ik ga het hier niet over politiek-technische dingen hebben – geen begrotingsperikelen hier of onderwijshervormingen. Nee, ik wil het hebben over minister Geens. Een man die er op het eerste zicht nogal gewoontjes uitziet. Altijd keurig gekleed, maar nooit echt opvallend stijlvol. Nooit opmerkelijk in zijn gevatte uitspraken, zij het altijd bereikbaar voor commentaar. Een beetje het Herman Van Rompuy type Hard werkend, maar geen tafelspringer.

Tot gisteren.
U heeft het ongetwijfeld ook gezien op het nieuws: de staking van de cipiers culmineerde in een betoging en het trieste dieptepunt daarvan gebeurde toen een paar heethoofden erin slaagden om de toegangsdeur van het kabinet van minister Geens te forceren en het gebouw binnen te dringen. Wat er toen gebeurde, heeft me heel erg kwaad gemaakt. Dat de cipiers boos zijn, kan ik begrijpen – de omstandigheden in de gevangenissen zijn hier en daar inderdaad mensonterend als ik de berichtgeving mag geloven. Maar dat geeft de boze cipiers nog niet het recht om de boel kort en klein te slaan. Printers werden door ramen gekeild, een kopieermachine de trap afgeduwd, computers, bloempotten en vensters sneuvelden. Een medewerker vertelde aan het VRT-journaal dat zowat alle medewerkers in shock waren – een mens zou van minder inderdaad.

Maar wat me het meest frappeerde, was de reactie van de minister. Op de vraag of het geplande overleg van die dag zou doorgaan, antwoordde hij dat dat zeker het geval zou zijn. Want, zo zei hij letterlijk, ‘de minister is geen rancuneus man’. Dat vond ik een bijzonder mooi antwoord. En een bijzonder mooie daad. Want eerlijk: als ik in zijn plaats was geweest, had ik uit rancune allicht het overleg opgeblazen.

Ik vond dat een mooie les. Wat er ook gebeurt, laat je niet uit je lood slaan en blijf geloven in je eigen idealen. En vooral: laat je niet door negativiteit leiden. Want daar is niemand bij gebaat.

 Mode- en human interestjournalistMichaël De Moor houdt van Bob Dylan, Martin Margiela en chocolade en droomt ervan ooit eigenaar te worden van een bull terrier. Elke week geeft hij zijn eigenzinnige kijk op een emotie uit de actualiteit. 

Lees hier de blog van vorige week