Pretty woman werkt in Brussel: Robin is luxe-escorte

Feeling Redactie

27 aug 2021

Luxe-escortes lijken vandaag in Brussel wel bijzonder goed vertegenwoordigd. Maar daarvoor moeten ze toch meer in de schaal kunnen werpen dan een fraai gewelfde D-cup. Onze redacteur praatte met Robin (*).

The girl next door, zo had ze zichzelf omschreven in een voorbereidend telefoongesprek, zo komt Robin ook aangewaaid in het Leuvense café waar we afgesproken hebben. Niet onknap, vlotte babbel, maar mijlenver verwijderd van de vaak adembenemende schoonheden die de revue passeren wanneer je pakweg escort ingeeft in Google. Een talendiploma op zak, eerst wat aangemodderd op de arbeidsmarkt, maar al snel tot de conclusie gekomen dat ze net iets meer wilde dan een in haar ogen al te saaie nine-to-fivejob. “Ik wilde wat meer spanning en avontuur, en vooral ook meer geld in mijn leven”, klinkt het zonder omwegen. “De prostitutie leek me daarvoor de kortste weg, en dus ben ik online-advertenties beginnen te plaatsen. Onder meer op Redlights, een van de belangrijkste sites in België. Zo ben ik erin gerold.”

Nieuwsgierig naar datingsites voor vreemdgangers? Wij gingen undercover

Buitenlandse politici, leden van een buitenlands koningshuis, bekende CEO’s of grote kunstenaars: ik heb ze allemaal in mijn bed gehad.

“Je wordt echt zotgebeld op je telefoon. Aanvankelijk werkte ik tegen een relatief normaal tarief van 150 tot 180 euro per uur, heel gangbaar op sites zoals Redlights die behoorlijk breed mikken. Via via ben ik dan op andere sites beland, zoals declic.org: ik kocht me een
paar setjes luxelingerie, liet een professionele fotoshoot doen in een privésauna en trok mijn tarief op tot 250 euro per uur. Dat draaide van bij het begin behoorlijk goed, maar met dergelijke tarieven mik je natuurlijk op een veel kleinere en exclusievere niche: diplomaten, steenrijke zakenlui, internationale politici die in Brussel op doortocht zijn. Je versiert dan ook geen drie afspraakjes per dag, maar daar staat tegenover dat je haast altijd uitgenodigd wordt in de mooiste hotels en dat de klanten vaak ook interessante mensen zijn. Buitenlandse politici, leden van een buitenlands koningshuis, bekende CEO’s of grote kunstenaars: ik heb ze allemaal in mijn bed gehad. Achteraf herkende ik die mensen dan soms op televisie: je zou verwachten dat zij zich heel discreet gedragen net omdat ze zo in de kijker lopen en zo veel te verliezen hebben, maar nee dus. Ik ben overigens ook al benaderd door ‘de boekjes’ om met wat bekende namen en smeuïge verhalen naar buiten te komen, maar dat zou echt zelfmoord zijn. Je carrière in deze sector zit er dan niet alleen meteen op, je weet ook niet hoever de macht van sommige mensen reikt, zelfs als ze 5.000 km hiervandaan wonen.”

Voor een overnachting heb ik ooit 1.200 euro gevraagd: dat lijkt veel, maar als je het per uur gaat uitrekenen, is dat helemaal niet overdreven.

“Ik kwam op heel bijzondere plaatsen, ik heb nachten doorgebracht in het Brusselse Hilton of Steigenberger Hotel – het vroegere Conrad – waar je voor een luxekamer al snel enkele honderden euro’s per nacht neertelt. Vaak boekt een klant je dan meteen voor enkele uren, en zeker als ik na middernacht werd opgebeld, trok ik mijn tarief flink op. 750 euro voor twee uurtjes met een rijke Jordaniër, dat is dan heel gewoon. Voor een overnachting heb ik ooit 1.200 euro gevraagd: dat lijkt veel, maar als je het per uur gaat uitrekenen, is dat helemaal niet overdreven. Die klant was overigens ook helemaal geen rijke zakenman of diplomaat, het was een man met een topfunctie binnen de RVA. Een bijzonder lieve man overigens, want eigenlijk was ik daar haast nooit voor te vinden, zo’n hele nacht. Je weet nooit bij wie je belandt, ik had te veel schrik om dan ’s nachts ook beroofd te worden.

Je geeft die mannen op seksueel vlak vaak dingen die ze thuis nooit krijgen, omdat het daar taboe is

Wil je in dat topsegment aan de slag, dan moet je die klant gewoon ook nog iets meer te bieden hebben: een vlotte babbel in enkele talen en een ietwat brede achtergrond. Op dat vlak hebben Belgische meisjes vaak wel wat voor op de Oost-Europese schoonheden die de markt overspoelen. Die zijn meestal bloedmooi en hebben een goddelijk lichaam, maar ze hebben de reputatie vaak behoorlijk ordinair uit de hoek te komen en hun klanten vooral heel snel te willen afwerken. Dat heb ik nooit gedaan: ik geef klanten echt waar voor hun geld, en tegelijk geniet ik natuurlijk ook wel een beetje van het gevoel echt een luxedame te zijn. Je komt in heel chique hotels en in prachtige huizen, en meestal zijn de klanten zelf ook wel mannen van enig niveau. Ik heb met hen ook nooit problemen gehad, zelfs niet met de steenrijke Arabieren die in het wereldje doorgaans niet de beste reputatie genieten. Vergeet niet: je geeft die mannen op seksueel vlak vaak ook dingen die ze thuis nooit krijgen, omdat het daar taboe is.”

Maar de hamvraag in dit hele verhaal: hoeveel hou je als knappe en hoogopgeleide jonge vrouw nu over aan dit soort werk. “In een goede maand nam ik toch vlotjes 8.000 euro mee naar huis. Een klein gedeelte daarvan gaf ik officieel aan als masseuse, maar ook dan hield ik gemakkelijk nog 7.000 euro per maand over. Dat maakt het natuurlijk zo verslavend, en zo moeilijk om er uit te stappen. Ik ben nog maar begin dertig en heb een huis kunnen kopen. Mijn ouders en vrienden weten nergens van, ze zijn in de waan dat ik een behoorlijk betaalde baan als vertaler heb. Ik loop niet met luxe te koop, maar geniet wel van het luxeleventje.”

(*) Robin is een fictieve naam. Het openingsbeeld is een stockbeeld.