Passie of diploma? Valerie gaf haar droomjob als kinesist op en werd hoofdinspecteur bij de politie

Feeling Redactie

23 jul 2020

Deze tijd van het jaar vult de lucht zich eens te meer met keuzestress. Want wie verder gaat studeren, moet het nu zowat gaan weten. Valerie Swennen vond het moeilijk om haar draai te vinden. Tot ze onverwachts een vacature tegenkwam die haar op het lijf geschreven was.

(Kinesi)therapeut

Al na zes maanden als kinesist voelde ik dat die job niet helemaal mijn ding was. Eigenlijk wilde ik psychologie studeren, maar dat mocht niet van mijn vader. In die tijd werd therapeut nog niet gezien als een volwaardige job. Dus koos ik voor kinesitherapie omwille van het sociale aspect, mijn interesse in anatomie, en omdat er veel sport in de opleiding zat. Ik ben nog steeds blij met de expertise die ik opdeed tijdens mijn studie, maar ik voelde al heel snel dat ik niet louter als kinesist aan de slag wilde blijven. Met mijn diploma kon ik ook als opvoedster werken, dus ben ik tijdelijk aan de slag gegaan in een leefgroep in de gehandicaptensector. Dat lag mij al veel meer, dus heb ik nog drie jaar orthopedagogie bijgestudeerd in het volwassenenonderwijs, maar ook dat bleek niet uitdagend genoeg voor mij.”

Met glans geslaagd

“Ik heb een grillig parcours afgelegd, maar achteraf bekeken is er altijd één rode draad geweest in mijn carrière, namelijk het werken met mensen. Zo heb ik ook nog enkele jaren opleidingen gegeven voor een consultancybureau i.s.m. de VDAB. Wederom een boeiende job, maar toch miste ik nog iets. Toevallig viel mijn oog op een vacature bij de politie, een sector waar ik totaal geen affiniteit mee had. Maar toen ik de taakomschrijving las, werd mij meteen duidelijk dat die job mij op het lijf geschreven was. Ik wist niet goed waar ik aan begon, maar ik besliste dat ik niets te verliezen had en schreef mij in voor de selectieprocedure. Er waren 12 plaatsen voor 2.000 kandidaten, dus ik ging ervan uit dat ik nooit gekozen zou worden. Maar net daarom had ik totaal geen last van stress en scoorde ik heel goed op de tests.

‘Na een grillig parcours kan ik nu in alle eerlijkheid zeggen dat ik niets liever wil doen’

Ondertussen werk ik al 16 jaar als hoofdinspecteur met specialisatie in psychosociale zaken. Ik ben verantwoordelijk voor alles wat te maken heeft met intrafamiliaal geweld, zedenmisdrijven en slachtofferzorg en ik coördineer ondertussen ook opleidingen en interne sensibilisering als teamchef van de recherche. Ik kan nu in alle eerlijkheid zeggen dat er geen enkele job is die ik liever zou willen doen.”

De juiste keuze?

“De factoren die mijn job soms bemoeilijken hebben te maken met politieke beslissingen van een overheid die veel te weinig investeert in zorg, onderwijs en preventie, maar de inhoud van mijn takenpakket ligt mij 100%. Als ik mijn achttienjarige zelf mocht adviseren, zou ik haar zeggen dat psychologie de juiste keuze was geweest. Mijn interesse in het menselijk gedrag is de kern van wat mij drijft in mijn job. Anderzijds ben ik ervan overtuigd dat ik misschien nooit bij deze job zou zijn uitgekomen als ik destijds een andere studiekeuze had gemaakt. Ik heb dus zeker geen spijt van mijn parcours, want het heeft ervoor gezorgd dat ik nu helemaal op mijn plaats zit bij de politie.”