Optimist An Leenders (46): “Ik blijf bewust lichtpuntjes zien, al zijn ze soms klein”
Voor wie het glas halfvol is, smaakt het des te beter. Wij spraken rasoptimist en directeur van vzw Creatief Schrijven An Leenders (46) over hoe positief te zijn, ondanks tijden als tegenwoordig. “Je kunt maar beter proberen om er elke dag het beste van te maken, want je weet nooit of het je laatste is.”
De eeuwige optimist
Ik ben van nature een dromer, ik hou ervan te fantaseren over hoe de wereld er anders of beter kan uitzien. Ook ben ik iemand van ‘go with the flow’: als er een obstakel op mijn pad komt, is er altijd wel een weg rond te verzinnen, een manier om het probleem vanuit verschillende invalshoeken te bekijken. ‘Elk nadeel heeft zijn voordeel’, zoals ze zeggen. In het begin kan zo’n obstakel heel overdonderend zijn, maar als je er wat afstand van kunt nemen, lukt het vaak wel om er een positieve draai aan te geven. Ik geloof sowieso dat positieve energie en een optimistische levenshouding veel in beweging kunnen brengen, zowel voor jezelf als voor anderen. Daarom is het belangrijk om je met positieve mensen te omringen. In mijn geval zijn dat mijn partner, mijn moeder en een aantal vriendinnen. Als ik het moeilijk heb, ga ik bij hen te rade. Dat helpt.”
“Een van de redenen voor mijn optimisme is dat ik op vrij jonge leeftijd veel met de dood te maken heb gehad. Ik was vijf jaar toen mijn bompa, mijn grote held, overleed. Het was een heel grote klap voor me, ik kan me die dag nog altijd herinneren. Jaren later, ik was een tiener, kwam mijn 36-jarige oom om het leven. Ook dat was heel emotioneel. Het maakte dat ik me realiseerde dat de dood bij wijze van spreken iedere dag kon aankloppen, bij om het even wie. En dat je daarom maar beter kon proberen er elke dag het beste van te maken. Want je weet nooit of het je laatste is. Daarnaast heb ik als twintiger veel gereisd en dat heeft me doen beseffen hoe goed we het hier eigenlijk hebben.”
“Je kunt maar beter proberen om er elke dag het beste van te maken, want je weet nooit of het je laatste is”
“Ook op het werk probeer ik het positieve vonkje door te geven. Onze instelling is sowieso positief; we gaan ervan uit dat iedere persoon een verhaal in zich heeft dat de moeite waard is om gehoord te worden. Dat optimisme en vertrouwen in de mensen zijn belangrijke pijlers, ik waak erover dat we ze blijven omarmen.”
“Natuurlijk heb ook ik moeite met de oorlog in Oekraïne, de energiecrisis en de sombere vooruitzichten in de wereld. Als gevolg, en ook door corona, zijn heel wat mensen angstig vandaag de dag. Ik probeer mijn angsten en zorgen de baas te zijn door me er niet door te laten leiden. En ik blijf bewust lichtpuntjes zien, al zijn ze soms klein. Ik ga niet mee in de overtuiging dat de Derde Wereldoorlog straks uitbreekt, ik houd me vast aan het geloof dat de mensen er uiteindelijk wel een oplossing voor zullen vinden. Dat ze verstandig genoeg zijn om het niet zover te laten komen.”
“Wat mij ook helpt, is af en toe eens vluchten in de kunst of in de natuur. Kunst die schoonheid creëert en emotie aanwakkert en daardoor ook kan verzachten. De schoonheid van kunst en natuur geven me de kracht om te blijven doorgaan. Of het overtuigt me er toch tenminste van dat de wereld nog niet helemaal verloren is.”
Meer lezen
- Getuigenis: Karen en Tim vonden elkaar na jaren terug en zijn dolgelukkig samen
- Getuigenis: Dianne (62) ruilde de pure passie voor meer intimiteit
- Getuigenis: Dat Joséphine blind is, heeft ons geluk nooit in de weg gestaan”
Door: Joanie de Rijke. Foto’s: Joris Casaer en Carmen De Vos.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier