Ondernemen tijdens de lockdown: personal trainer Gudrun Hespel startte online lessen

Feeling Redactie

20 jan 2021

‘Never waste a good crisis’, dacht Gudrun Hespel. En dus werd de lockdown geen doodsteek, maar een opportuniteit voor een nieuwe uitdaging.

Gudrun Hespel is personal trainer. na een half jaar moest ze haar nieuwe praktijkruimte sluiten door de lockdown. als alternatief ontwikkelde ze een online work-outprogramma.

“Ik ben niet in één rechte lijn tot dit punt gekomen, maar alles wat ik heb meegemaakt, heeft wel bijgedragen tot wie ik nu ben. Na het middelbaar ging ik geneeskunde studeren. Helaas was ik een zeer perfectionistische student en de stress was moordend. Ik had al enkele jaren last van een eetstoornis en die verergerde tijdens de stages en examens. Op een dag, tijdens de les psychiatrie, zei de prof dat er bij artsen de meeste verslavingen en depressies optreden. Dat raakte bij mij een gevoelige snaar. Ik besefte dat ik waarschijnlijk ook zo zou eindigen als ik dokter werd. Na vier jaar besloot ik mijn studies stop te zetten en schakelde ik over naar psychologie. Mijn moeder en stiefvader gingen akkoord: ze wilden me nooit meer zo ongelukkig zien.”

“Ik voelde paniek, maar was ook vastbesloten: ze zouden mijn bedrijf niet afpakken. Die nacht werkte ik door tot 7 u ’s morgens”

“Psychologie was voor mij een verademing. Daar zat ik eindelijk op mijn plek. Ik wou mensen helpen om zich beter in hun vel te laten voelen. Het was het startschot voor een nieuw leven, waarbij ik veel meer naar mezelf begon te luisteren. Nadat ik afstudeerde, vond ik moeilijk werk, maar ik had enorm veel volgers op Instagram. Ik ben opgegroeid in een sportief gezin – mijn mama was Belgisch kampioen speerwerpen, mijn papa is professor sportfysiologie – en deed aan fitness, lopen en yoga. Op Instagram probeerde ik mensen te inspireren om het beste uit zichzelf te halen. Dat werd opgepikt, want ik mocht een boek schrijven: The Fittest You. Daardoor kreeg ik het idee om zelfstandig personal trainer te worden.”

“Vorig jaar kreeg ik de kans om een fan-tas-tisch huis te kopen, mét een studio. Ik kon het totaal niet betalen, maar ik besloot het erop te wagen. Ik werkte een financieel plan uit en stapte ermee naar de bank. Ik werd talloze keren afgewezen, maar gaf niet op. Uiteindelijk lukte het om een lening te krijgen. Het zou pittig worden, maar samen met mijn lief en de praktijk die ik ging uitbouwen, zou het wel lukken. En het ging! Alles liep vlot. Maar toen maakte mijn lief het uit. En toen kwam de lockdown en moesten fitnesszaken sluiten. Ik voelde paniek, maar was ook vastbesloten: ze zouden mijn bedrijf niet afpakken. Die nacht werkte ik door tot 7u ’s morgens. Ik stelde een work-outprogramma samen voor twintig dagen: 20 days of coronabs. ’s Ochtends lanceerde ik het op Instagram en de website. Ik had uitgeteld dat ik het 60 keer moest verkopen om het hoofd boven water te houden. Na twee uur had ik het programma al 200 keer verkocht. Mensen hadden op Instagram natuurlijk kunnen volgen hoe hard ik aan het knokken was om mijn eigen studio te kunnen openhouden en ze wilden mij steunen. Maar daar bleef het niet bij. Uiteindelijk hebben 1.200 mensen het gekocht: het is dan ook een heel leuk programma.”

“Voor de coronacrisis was ik een beetje sceptisch over een internetbusiness, maar ik heb hieruit geleerd dat er online net héél veel vraag is naar begeleiding. Inmiddels doe ik ook aan psychologische begeleiding en heb ik een team rond mij van twintig mensen, van wie vijf fulltime in dienst. Ik richtte zelfs een tweede bedrijf op: Boost, een app voor mensen die gezonder willen leven. Ook hier ben ik mensen voor in dienst aan het nemen. Blijkbaar ben ik plots een ondernemer, dat had ik nooit gedacht. Maar ineens zie ik dus overal mogelijkheden. Mijn omgeving heeft me wel verboden om nog iets nieuws te ondernemen: ik werk zo hard, dat ik niet eens tijd heb om te koken. En dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Ik moet dus leren doseren. Soms vragen mensen me wat ik ga doen na de coronacrisis. Er is geen zekerheid, maar ik denk wel dat hulpverlening nodig zal blijven.”