Ondernemen tijdens de lockdown: Handtassenontwerper Griet startte met zelfbouwpakketjes

Feeling Redactie

14 jan 2021

‘Never waste a good crisis’, dacht Griet Aesaert. En dus werd de lockdown geen doodsteek, maar een opportuniteit voor een nieuwe uitdaging.

Griet Aesaert ontwerpt en produceert artisanale, lederen handtassen onder het merk Aesaert. Tijdens de lockdown bracht ze zelfbouwpakketjes op de markt.

“Tot twee jaar geleden was ik nog architect. Een job die ik graag deed, maar één project duurt algauw vijf jaar en gaat gepaard met veel administratie en stress. Ik kon mijn creatief ei niet voldoende kwijt en dat knaagde weleens. Uiteindelijk ben ik heel toevallig in de leer-branche gerold. Enkele jaren geleden deed ik stage bij een bureau in Zürich en woonde ik naast een klein leerwinkeltje. Impulsief kocht ik enkele restjes leer. Ik kon eigenlijk helemaal niet naaien, maar met de zelfzekerheid van een architect – ik kan alles! – ging ik ermee aan de slag. Uiteraard trok het op niets. Maar ik was wél getriggerd, het materiaal lag me.”

“Na één artikel in de krant kwamen er binnen het half uur vijftig bestellingen binnen. Alsof iedereen erop zat te wachten” – Griet

“Eenmaal terug in België zag ik dat er in de avondschool lessen leerbewerking werden gegeven door iemand die nog bij Delvaux had gewerkt. Ik schreef me in en in vijf jaar tijd leerde ik van hem alle kneepjes van het vak. Werken met leer is heel puur en artisanaal, je kunt het bijvoorbeeld echt niet vergelijken met kleren maken. Ik betrok een klein atelier, waar ik in het weekend handtassen begon te maken. Helemaal niet met de bedoeling om te verkopen. Maar toen ik uit nieuwsgierigheid eens een model op Etsy plaatste, werd het plots gekocht. Ik was helemaal overdonderd. Die eerste klant bracht me in contact met een pop-upwinkel, waar ze een collectie van mij wilden verkopen. Ik heb toen echt alles van nul moeten leren, van prijszetting tot administratie. Maar zo is het dus begonnen. Uiteindelijk koos ik voor een fulltime carrière in leer, het viel niet meer te combineren met mijn job als architect.”

“Net voor de coronacrisis was ik zwanger van mijn tweede kind en wist ik dat er op werkgebied kalme maanden zouden aankomen. Ik had al een paar keer een workshop gegeven, waar de deelnemers een eigen handtas in elkaar konden steken. Het werd een immens populaire cursus, sommige vrouwen schreven zich zelfs een tweede keer in. Zou ik dat niet vaker moeten doen? Maar om zo veel avonden van huis te zijn, dat zag ik niet zitten. Daarom bedacht ik een formule waarbij mensen thuis aan de slag konden gaan met een zelfbouwpakket. Een tiental mensen bestelden het. En toen was er plots de lockdown en zat iedereen zich thuis te vervelen. Toevallig had ik een gesprek met een journalist, die mijn project wel interessant vond. Er verscheen één artikel in de krant en lap: binnen het half uur kwamen er vijftig bestellingen binnen. Alsof iedereen erop zat te wachten. Een maand later waren er 250 pakketten verkocht. En het blijft verkopen.”

“Het liefste wat ik doe, is bezig zijn in mijn atelier, maar plots run ik dus ook een webshop. Het is een beetje bandwerk, dozen vullen met materiaal en naar de post gaan. Maar het zorgt er nu wel voor dat ik veel minder financiële stress heb. Ik heb hier ontzettend veel uit geleerd. Met mijn artisanale handtassen verdien ik nét genoeg om boven water te blijven. Met deze formule heb ik ineens een aangename, financiële reserve kunnen opbouwen, die ik opnieuw in mijn zaak kan investeren. In de toekomst zal ik het dus blijven combineren. Ik heb ook een heel nieuw publiek bereikt. Creatieve mensen vooral, die voordien waarschijnlijk nooit een handtas van mij hadden gekocht. Ik kijk graag naar Kamal Kharmach in zijn tv-programma Andermans zaken. Het is inspirerend hoe hij bedrijven adviseert, ik kan er veel van leren.”