Omie, moeke, mama en Line & Ella over hun bijzondere band

Goele Tielens

10 mei 2019

12 mei is Moederdag: hét moment om alle mama’s, oma’s én overgrootmoeders in de
bloemetjes te zetten. Deze vier dames vertellen over wat ze van elkaar leerden, waarin ze verschillen en vooral: waarom ze elkaar zo graag zien.

Alice (80), Christel (51), Kety (30), Line (4) en Ella (2,5) (Line en Ella hebben nog een broertje Noah)

In hun DNA: koken & feesten

Christel: “Vroeger maakte mama iedere vrijdag vijf vlaaien. De keuken rook dan heerlijk. We waren met vijf thuis, maar aan het einde van het weekend waren al die vlaaien op.”

Alice: “Er kwam ook wel wat bezoek, hè. We aten niet allemaal een volledige vlaai op, maar koken heb ik inderdaad altijd graag gedaan. Ik leerde het van mijn moeder, zij werd helaas ziek toen ze vijfenvijftig was. Ze had dementie en herkende ons op een gegeven moment niet meer. Maar ik gebruik nog altijd haar receptenkaartjes en geef die ook door aan de kinderen en kleinkinderen. Ik ben altijd trots als ze mij bellen om keukenadvies.”

Kety: “Ik bel mijn mama of oma wel vaker voor raad. Ik kan zelf ook echt genieten van koken, en de kindjes doen niets liever dan helpen in de keuken. Line en Ella hebben een ei- en melkallergie. Het is altijd zoeken naar lekkere dingen die ze mogen eten. Gisteren maakte ik een knobbeltjesvlaai: ik ben dan dolgelukkig als ik hen ervan zie smullen.”

Kety:”Line en Ella hebben een ei- en melkallergie. Het is altijd zoeken naar lekkere dingen die ze mogen eten. Gisteren maakte ik een knobbeltjesvlaai: ik ben dan dolgelukkig als ik hen ervan zie smullen.”

Christel: “Ik vraag aan Kety welke koekjes Line en Ella mogen eten en wat ik ze precies mag geven. Ondertussen ken ik ook al wat recepten van pannenkoeken of cake die zij verdragen, maar ik kook ook graag andere dingen. Klassiekers die ik vroeger met lange tanden at, maak ik nu zelf. Tong in champignonsaus of konijn op grootmoeders wijze: heerlijk.”

Kety: “Of tomatensoep met balletjes. Die gerechten maak ik ook graag, net als mama en oma. Ik heb voor Line en Ella een recept met pasta dat ze wel mogen eten, en oma heeft altijd de juiste koekjes in huis. Ze is altijd zo open-minded geweest, dat is een van de dingen die ik zo fijn vind aan haar.”

Alice: “Ach, zolang ze maar gelukkig en gezond zijn, dat is het belangrijkste. En een goede relatie hebben, natuurlijk. Dat is het geheim van gezond oud worden, een goede relatie en elkaar graag zien.”

Kety: “Toch reageerde oma heel goed toen mama en papa uit elkaar gingen. Mijn zus en ik hadden het er wat moeilijker mee. Ik was zestien, we waren pubers en wilden Danny, de nieuwe vriend van mama, zelfs niet zien in het begin. Laat staan dat we mee zouden verhuizen. Ondertussen zijn ze al jaren samen en zijn alle plooien gladgestreken.”

Christel: “Dat was inderdaad niet makkelijk. Toen ik scheidde, verhuisde ik naar een dorp hier dertig minuten vandaan. Ik had gedacht dat de kinderen wel mee zouden verhuizen, maar ze kozen ervoor om bij hun papa te blijven wonen. Nu begrijp ik dat. Het waren pubers, ze hadden hun school en vrienden hier en wilden hun leven niet opgeven.”

Kety: “Mama heeft ons toen alle ruimte gegeven die we nodig hadden. Ze pikte ons op, kwam op bezoek en kookte soms voor ons, maar pushte nooit. Nu ik zelf kinderen heb, besef ik pas hoe moeilijk dat voor haar moet geweest zijn.”

Alice: “Natuurlijk zie je je dochter niet graag scheiden, en haar verhuis vonden we moeilijk. Christel had altijd dicht bij ons gewoond. Maar ze komt veel op bezoek en iedereen is gelukkig.”

Alice: “Het geheim van gezond oud worden? Een goede relatie en elkaar graag zien.”

Kety: “Dat is waar. Ik zou nooit twee verjaardags- of communiefeesten geven. Ik vind het belangrijk dat mijn ouders door dezelfde deur kunnen, maar dat is geen enkel probleem. En dat is goed zo, want wij zijn dol op feestjes.”

Christel: “Dat kun je wel zeggen. Kety heeft het druk met haar job als kinderpsychologe. Gelukkig kan ik wekelijks bij haar op bezoek gaan en dan neem ik bakjes met eten mee. Zelf werk ik als bediende in een warenhuis. Ik heb nu verder gestudeerd. Ik was negentien toen ik trouwde en eenentwintig toen ik mijn eerste kindje kreeg. Ik miste studeren toen niet, maar nu heb ik daar wel spijt van. Als ik opnieuw kon kiezen, zou ik ook iets met kinderen gedaan hebben. Juf in een lagere school lijkt me heel tof.”

Alice: “Zelf zou ik ook iets met kinderen kiezen. Maar daar was in mijn tijd geen sprake van. Ik heb even bij Philips gewerkt, maar daar was de regel nog dat je maximaal drie maanden mocht blijven werken als je getrouwd was. Dus na drie maanden ben ik huisvrouw geworden.”

Line: “Ik kom heel graag bij omie en moeke. Zij maken altijd lekker eten voor ons. Toch kijk ik het meest uit naar het verrassingsbordje. Omie zet dat klaar voor ons na school. Er ligt altijd iets anders op. Soms fruit of yoghurt, gelukkig soms ook koekjes, want die eet ik het liefst.”