Nathalie De Graef: “Ik heb geen kinderwens, ik heb een zorgwens”
Meimaand, Moederdagmaand. Een tijd om stil te staan bij het moederschap. En hoe dat geen evidentie hoeft te zijn. Nathalie De Graef (34) schreef het boek ‘Al mijn vrienden hebben kinderen’. Zelf heeft ze er bewust geen.
Lees ook de getuigenissen van andere kinderloze vrouwen:
Jasmien Wynants: “Een kinderwens is geen vrijblijvende conversation starter”
Leen Mattens: “Mensen zonder kinderen hoeven niet ‘alleen’ te eindigen”
“Ik kom uit een gezin van vijf kinderen. Mijn zus en ik hebben als oudsten altijd mee pampers ververst en voor de anderen gezorgd, dat was vanzelfsprekend. Ik heb dan ook nooit gedacht dat ik zelf geen gezin met kinderen zou hebben, zo was ik niet in mijn relatie gestapt. Toen mijn partner en ik een paar jaar samen waren, gaf hij echter aan dat trouwen en baby’s maken niet aan hem besteed was. Na de aanvankelijke schok heeft het me wel doen beseffen dat mijn toekomstvisie niet zozeer gebaseerd was op een bewuste keuze als op een soort normatieve evidentie. Ik had me er nooit vragen bij gesteld, tot ik ertoe verplicht werd. Na een paar jaar wikken en wegen, hebben mijn partner en ik – samen én apart – weloverwogen besloten om niet voor kinderen te gaan.”
“Er zijn wel degelijk andere opties, er zijn tegenargumenten die voor iedereen kunnen en mogen verschillen. Wat die van mij betreft: enerzijds heb ik ADHD en ik denk niet dat ik mijn genetische combo wil doorgeven aan een onschuldig kind. Anderzijds leerde mijn familiegeschiedenis me dat de mogelijkheid bestaat dat je alleen komt te staan (Nathalie verloor haar vader op jonge leeftijd, red.), en dan moet je bereid zijn om je kind ook alleen op te voeden. En bovendien hou ik van mijn vrijheid, en die kan ik niet ten volle beleven met kinderen. Maar de allerbelangrijkste reden dat ik geen kinderen heb, is omdat ik ze niet expliciet wil. Ik ben ervan overtuigd dat ik een goeie moeder zou zijn, overigens. Maar ik kies ervoor om dat niet te worden. In die zin is het verwijt van egoïsme wel terecht: ik maak die keuze vanuit mijn hoogst persoonlijke ervaringen en mijn eigen verwachtingen van de toekomst.”
Mijn klas, dat zijn mijn kindjes
“Ik heb geen kinderwens, ik heb een zorgwens, dat heb ik geleerd. En die zorgwens vul ik vandaag in via mijn nichtjes, neefjes en metekindjes, die ik heel graag zie. En door mijn job in het onderwijs. Mijn leerlingen hebben ooit voor mij een T-shirt gemaakt waarop staat: ‘Al mijn vrienden hebben kinderen, en dit zijn die van mij.’ (een verwijzing naar haar boek, red.) (lacht) En dat is ook zo: mijn klas, dat zijn mijn kindjes.”
“Wat je ook kiest, kinderen of geen kinderen, je blijft veel gemeen hebben. Die verbinding tussen vrienden met en zonder vind ik het belangrijkste. Het heeft mij jaren gekost om in te zien dat bijvoorbeeld de eenzaamheid die ik heb ervaren, dezelfde eenzaamheid is die sommige van mijn vriendinnen in de eerste jaren van het moederschap hebben gevoeld.”
“Of je nu moeder wordt of niet, beide opties kunnen valabele, volwaardige, warme levenspaden zijn. Hoe zwaar is het verwerkingsproces voor mensen die ongewenst kinderloos zijn, als wij niet ook durven te benadrukken: hé, ook zonder kinderen kan het leven heel veel voldoening bieden. Die positiviteit is er, en ik denk dat het een mooie wetenschap is voor mensen die (nog) geen kinderen hebben.”
