Ontmoet mini-labradoodle Blue (7 maanden) en teckel Oscar (11), de trouwe huisgenoten van Gregory (42) en Luc Dheedene (68). Een verhaal van blije modebaasjes en brave beestjes.
Volwaardig gezinslid
Luc: “Vroeger was Oscar de mascotte van het bedrijf, nu is het Blue. Ze schieten goed met elkaar op, al is Blue iets te jong en onstuimig. Zij wil de hele tijd spelen en rondhollen, en begrijpt niet dat die oude Oscar na een tijdje wat rust nodig heeft.”
Gregory: “Het effect van een ‘kantoorhond’ is bewezen: minder stress op de werkvloer, een vriendelijker sfeer. Blijkbaar zelfs minder ziekteverzuim. Maar daar heb ik Blue natuurlijk niet voor gekocht. Mijn zonen en mijn vriendin wilden graag een hond, en zo’n kleine labradoodle is ideaal. Zij is nu al een volwaardig lid van het gezin, een karaktertje om rekening mee te houden.”
Luc: “Oscar was eigenlijk een cadeautje voor mijn vrouw die in Milaan woont. Maar ik heb hem na een week weer meegenomen. Zij had zich een beetje verkeken op het werk dat zo’n hond met zich meebrengt, en ik was al aan hem gehecht geraakt. We zijn echte vrienden ondertussen. Hij wordt een dagje ouder, en ik moet er niet aan denken dat hem iets overkomt. Hij heeft al acupunctuur gekregen voor zijn hernia, en een operatie voor een darmobstructie.”
Onvoorwaardelijke liefde
Gregory: “Ongelooflijk hoe snel zo’n beest zijn plaats vindt in je leven. Als we een weekendje weggaan, dan is het net zo’n verhuis als bij een baby: speeltjes, dekentje, kussen, eten… Er moet nog net geen buggy mee.”
Luc: “Oscar is de baas in huis. Hij kan koppig zijn. Wandelen, dat is: Oscar volgen. Maar hij is van nature erg braaf, dus hij geeft weinig problemen. Al heb ik toch enkele dure tapijten moeten wegdoen. Oscar reist zo vaak mogelijk met me mee. In het vliegtuig ligt hij onder mijn stoel. Als hij echt niet mee kan, heb ik een dogsitter die hem zo verwent dat hij amper nog terug naar huis wil.”
Gregory: “Blue begroet me altijd enthousiast. Maakt niet uit hoe laat ik thuiskom, of in welke toestand (lacht). Dat vind ik bijna magisch. Wie kan er zo zorgeloos gelukkig zijn, en je zo onvoorwaardelijk graag zien? Alleen je hond, denk ik.”
Ontdek meer interviews:
Tekst: Lene Kemps, openingsbeeld: Filip Van Roe.
