Liefde in tijden van Tinder: alles over datingapps

Feeling Redactie

09 mrt 2018

Met haar studie Is dating dated in times of Tinder? behaalde communicatiewetenschapster
Elisabeth Timmermans onlangs haar doctoraat. Fascinerend, vindt Feeling-gastvrouw Rika Ponnet, al heeft ze ook haar bedenkingen bij die nieuwe datingplatformen. Samen praten ze over liefde in tijden van Tinder en andere datingapps.

Rika: “Interessant is dat je in je onderzoek naar wie Tinder gebruikt een link legt naar persoonlijkheid. Maar karaktereigenschappen zijn aangeboren en vrij stabiel. In relaties handelen we ook vanuit onze ervaring en onze opvoeding. Ik ben bijvoorbeeld erg veel bezig met hechting, wat naar mijn gevoel net zo hard meespeelt in een datingcontext als je persoonlijkheid. Of het nu over casual seks gaat of het aangaan van een duurzame relatie: uiteindelijk gaat het over een poging tot invullen van een diep verlangen naar verbondenheid. Dat gebeurt niet willekeurig. Er spelen altijd bepaalde onbewuste patronen mee. Toch weten we nog steeds erg weinig over hoe mensen zich in relaties gedragen, hoe ze erin stappen, of eruit. De helft van de mensen zou na een relatiebreuk nog seksueel contact hebben met hun ex-partner. Waarom doen ze dat? We mogen dan wel serieel monogaam geworden zijn, dat hechten aan en zich loskoppelen van iemand blijkt toch niet zo makkelijk als we denken.”

Elisabeth: “Spelen de social media daar geen grote rol in? Vóór we Facebook en Instagram hadden, hoefden ex-partners elkaar niet meer te zien als ze dat niet wilden. Maar nu kom je bijvoorbeeld gemakkelijk te weten of die ex een nieuwe partner heeft.”

Rika: “Sinds de sociale media zijn onze contacten inderdaad onveiliger. Het is bijvoorbeeld gemakkelijker om in te breken in de relatie van iemand anders. Veel mensen vinden het nu veel moeilijker om hun focus op één persoon te houden. Ook een streep onder een afgelopen relatie trekken, is complexer. Laatst sprak ik een vrouw die nog steeds tekstberichten kreeg van haar ex. Omdat zij het had uitgemaakt en ze medelijden met hem had, vond ze het moeilijk om er niet op te antwoorden. Ze voelde er zich door opgejaagd en toch durfde ze hem niet te vragen om haar met rust te laten. Is het niet vreemd dat mensen het daar lastig mee hebben? Ook hier spelen de huidige communicatiemiddelen een rol: die ex belt haar niet, dat zou te direct zijn. Maar ook berichten, de eeuwige biep, installeren veel onrust bij mensen. Wie is dat, wat wil die van mij? Die continue verbondenheid met elkaar is dus niet onverdeeld positief.”

Om te lachen, of voor altijd?

Rika heeft daarnaast ook vragen bij de impact van mobiele datingapps op ons gevoel van welbehagen.

Rika: “Tinder mag mensen dan wel met elkaar in contact brengen, het moedigt hen ook aan om continu te oordelen. Hoe kun je nu beslissen of iemand je ligt op basis van een profielfoto? We worden aangemoedigd te liken, te swipen, om constant te oordelen en af te wijzen. Ik vraag me af wat de impact daarvan is op mensen.”

Elisabeth: “Is de swiper echt aan het afwijzen? Dat is toch niet zo’n bewust proces? Het lijkt me eerder een gemakkelijke handeling, iets wat cognitief niet echt belastend is. Je kunt het eender waar doen. Mensen swipen soms op automatische piloot, en vergissen zich ook wel. Bij Tinder Premium is ontswipen trouwens een optie.”

Rika: “Ontswipen, het woord alleen al (lacht). Misschien voelt niet iedereen dat zo aan, maar ik wil toch wijzen op wat zo’n handeling met een mens doet. Afgewezen worden raakt een mens in zijn diepste hechtingsverhaal. Dat is niet wollig, dat is evolutionair zo bepaald. Niet bij de groep horen was vroeger levensgevaarlijk. Als dat gevoel van er niet bij horen voortdurend wordt getriggerd, moet dat een impact hebben, daar ben ik 100 procent zeker van. Maar we vergeten dat omdat we hun reacties niet zien.