Lessen uit de lockdown: zo kijken Kurt Overbergh, Thomas Siffer & Robin Ramaekers terug op hun tijd in quarantaine

Evelien Rutten

08 jun 2020

Nu het leven na een verplichte pauze weer stilaan begint, maken we tijd voor een evaluatie tussen voor en na. We vroegen aan bekend Vlaanderen wat hen van deze quarantaine is bijgebleven en hoe het in hun toekomst verder moet.

Kurt Overbergh is programmadirecteur bij de AB in Brussel, waar nog zeker tot het einde van augustus geen concerten zullen plaatsvinden.

“Ik heb 149 concerten moeten verplaatsen of annuleren. Het is heel emotioneel om iets wat je zo zorgvuldig hebt opgebouwd, in het water te zien vallen. In het begin van de coronacrisis waren we heel strijdvaardig: na de aanslagen in Parijs en Brussel moest de AB ook tijdelijk in lockdown en dat hadden we goed doorstaan. Maar toen wisten we nog niet dat het deze keer veel langer zou duren. Ik leef heel hard mee met de muzikanten en technici die kansen zien voorbijgaan.

“In het begin van de coronacrisis waren we heel strijdvaardig. Maar toen wisten we natuurlijk nog niet dat het zo lang zou duren”

Stijn Meuris bijvoorbeeld, die de reünie van Noordkaap tot op de juiste maand na twintig jaar had gepland. Het is een momentum dat hij voor altijd kwijt is. Verder wil ik nog niet te ver vooruitdenken en troost ik mezelf nu met soulverzamelplaten. Ze geven rust en zalving aan de ziel.”

Lees ook: Zo kijken Wim Slabbinck, Emma Plasschaert en Marnix Peeters terug op hun tijd in quarantaine

Thomas Siffer is auteur en olijfboer in Zuid-Italië. Hij gebruikt de rust om te werken aan zijn volgende roman.

“Voor mijn vrouw en mij veranderde er niet zo verschrikkelijk veel. De eerste twee weken van de lockdown leefden Els en ik gescheiden, wat wel uitzonderlijk was. Sinds we terug samen zijn, leven we weer op het ritme dat we anders ook leiden: afgezonderd van de wereld, erg op onszelf. Ik vind het wel bevrijdend, die verplichte platte rust. Misschien zou het goed zijn voor de wereld als iedereen elk jaar een maand in lockdown moet gaan. Een reset voor de maatschappij, een ramadan voor de wereld, een vasten voor de massaconsumptie. Je kunt je dan terugplooien op de essentie.

Maar ik vrees dat als de lockdown voorbij is, de mensheid binnen de kortste keren in exact hetzelfde foute patroon zal vervallen als voordien. Toch ben ik hoopvol over één ding. Miljoenen mensen hebben snel en gedisciplineerd draconische maatregelen aanvaard. Ze eisten zélf dat er radicale ingrepen kwamen, terwijl de regeringen traag bleken. Ze zien nu hoe bereid het volk is om radicale beslissingen uit te voeren. Dit zou dus weleens het moment kunnen zijn om de strijd tegen de klimaatcrisis écht aan te pakken.”

Robin Ramaekers is oorlogsjournalist bij VTM. Toen de coronacrisis uitbrak, moest hij halsoverkop terugkeren uit Iran.

“Journalisten die politieke of algemene verslaggeving doen, hebben op dit moment veel meer werk dan in normale omstandigheden. Maar mijn terrein bevindt zich waar je niet meer mag komen: het buitenland. Ik was op reportage in Iran toen plots alle grenzen begonnen te sluiten. We hebben ons nog moeten reppen om weg te geraken met de laatste vlucht. Nu werk ik voornamelijk op de redactie in Antwerpen. Als ik heel eerlijk ben, zou ik wel liever in Italië of Spanje zijn om reportages te maken. Hoe de toekomst er op nationaal of internationaal vlak gaat uitzien, is moeilijk te voorspellen.

“Al wekenlang verdwijnen buitenlandverhalen die niets met corona te maken hebben naar de achtergrond, terwijl ook die onze aandacht verdienen”

Wat me opvalt, is dat buitenlandverhalen die niets met corona te maken hebben, al wekenlang naar de achtergrond verdwijnen, ook al verdienen ze onze aandacht. Het gaat enkel nog over corona, maar hoe zit het nu eigenlijk met de vrouwen en kinderen van de Syriëstrijders? Of het conflict in Idlib? Ik heb lang het gevoel gehad dat de wereld op pauze stond en de informatie niet meer doorkwam. Nu is er wel weer stilaan sprake van oplaaiende IS-activiteit, ze zouden profiteren van de verslapte aandacht in de kwetsbare gebieden in Irak en Syrië.”