Kindvrij, maar niet vrij van kinderen: “Hoe leuk die bengels van je vrienden ook zijn, je hoeft heus niet naar élk verjaardagsfeestje”
Ze behoort tot de dertiger-categorie, staat in het onderwijs, trouwde enkele jaren geleden met haar vriend.. “en dan moet ik daar blijkbaar ook aan toevoegen dat ik geen kinderen wil (lacht).” Voor Nathalie De Graef begon het allemaal met een Instagramprofiel waarop ze ventileerde over haar leven als enige bewust kindvrije vrouw in haar omgeving – of liever; over hoe je als kindvrij persoon alles behalve vrij van kinderen bent. Die online account groeide uit tot een succes en dus werd het tijd om Nathalie’s ervaringen, avonturen en hersenspinsels in een boek te gieten: Al mijn vrienden hebben kinderen. Over ongewenste vragen omtrent je kinderwens, snottebellen, onbetaalde babysituren – maar vooral een ode aan de vriendschap.
“Ik startte de Instagramaccount als een platform om mijn vervelende frustraties te kanaliseren in iets leuks, iets humoristisch. Want hoewel ik de kinderen van mijn vrienden doodgraag zie en graag met hen optrek, is het niet altijd een sinecure om als enige kindvrije vriendin te navigeren in een vriendgroep vol (nieuwe) mama’s en papa’s. Ik verwachtte me niet aan een enorm volgersaantal, maar hoopte dat misschien een enkeling zich in mijn posts zou herkennen”, vertelt Nathalie. En zo geschiedde, dan wél inclusief een lovenswaardig aantal volgers (op heden zo’n 8584). Nathalie schreef zo het verhaal van heel wat andere kinderloze Belgen (en niet-Belgen) maar ook het oog van menig ouder viel op haar uitspraken. Met haar eigen vrienden ging Nathalie in gesprek – dankzij en ondanks haar Instagramposts. “Het boek is dan ook geen pleidooi voor een kindvrij leven – hoewel zo’n leven best leuk is -, maar wel een pleidooi voor vriendschap, en voor het blijven investeren in je vrienden, ook wanneer deze relaties veranderingen doormaken.”
Overbodige vragen
Alles begint bij de bewuste keuze om niet aan kinderen te beginnen, jezelf niet voort te planten, geen mini-me’s op deze aardbol te zetten. Maak je deze beslissing, moet je vaak opboksen tegen heel wat clichébeelden, lastige vragen en betweterige opmerkingen. Denk aan die ene collega die vraagt of het geen tijd is dat jij aan kindjes begint. Die vraag ligt vaak gevoelig, maar waarom juist? “Als je geen pasklaar antwoord hebt op die vraag, is het een frustrerend thema. Het lijkt onrechtstreeks alsof je je leven niet in handen hebt, alsof je nog niet alles voor elkaar hebt”, legt De Graef uit. “Ten tweede is de vraag bijna een gespreksstarter, je moet dus wel heel vaak antwoorden verzinnen op een vraag die jij misschien ongemakkelijk vindt. Om nog maar te zwijgen over de mensen die ongewild kinderloos zijn. En daarbij, wanneer je laat vallen dat je niet van plan bent aan kinderen te beginnen, volgt steevast de vraag ‘waarom niet?’ Terwijl jij niemand een verantwoording of uitleg schuldig bent.”
Dus voor eens en voor altijd: laat die kinderwens-vraag in het vervolg achterwege. Krijg jij toch de vraag voorgeschoteld, reageer dan bijvoorbeeld met humor, zegt De Graef: “Zelfs ik blijf die vraag krijgen (lacht). Mijn strategie is dan dus humor. Ik stel bijvoorbeeld de vraag terug: ‘Waarom heb jij kinderen?’ Als het geen oppervlakkig gesprek is, vind ik het tevens belangrijk om te kaderen waarom ze met die vraag best wat gevoeliger omgaan, want die kan wel degelijk kwetsen.”
Is kiezen verliezen?
Heel wat mensen weten nog niet zeker of ze wel dan niet een kind willen opvoeden. Die twijfel kan uitdagend zijn, en velen zijn dan ook op zoek naar een kant-en-klare vragenlijst: Hoe weet ik zeker of ik kinderen wil – of niet? Jammer genoeg bestaat dergelijke checklist niet; het zit allemaal wat ingewikkelder in elkaar. Hoe Nathalie de keuze voor zichzelf maakte? “Ik ging met mensen in gesprek over kinderen, zonder per se te vermelden dat ik zelf twijfelde over mijn kinderwens. Hoe beleven zij het ouderschap? Wat zijn de mooie en minder mooie kanten aan kinderen hebben? Ik wilde The Good, the Bad & the Ugly van het ouderschap weten. Ik durfde doordenken en liep niet weg van mijn angsten of topics die mij angst inboezemen. Ook nu probeer ik me nog af en toe in te beelden hoe mijn leven er zou uitzien met kinderen. Die twijfel rond dat thema mag best blijven bestaan.”
Ik lach wel eens dat ik vind dat kinderloze mensen recht zouden moeten hebben op kindergeld. Maar serieus: al die gebeurtenissen en evenementen tellen snel op en dat kan al eens beginnen wringen bij mensen die nooit trouwen of ongewenst of gewenst kinderloos zijn.
“Een vriendin van me zei eens: ‘Moest ik zo over kinderen hebben nagedacht voor ik eraan begon, dan was ik er nooit aan begonnen, terwijl ik nu juist zo gelukkig ben met mijn kindjes.’ Dus mijn aanpak werkt uiteraard niet voor iedereen. Je moet je eigen weg vinden en het is ok als je niet zeker bent. Elke dag is een nieuwe situatie en wie weet verandert mijn leven morgen zodanig dat ik toch verlang naar een ander soort gezin, in de vorm van een pleegzorg bijvoorbeeld. Maar ik kies voor wat me vandaag gelukkig maakt en laat me niet beïnvloeden door iets wat misschien in de toekomst zal gebeuren. Een kindvrij leven heeft daarenboven talloze heerlijke voordelen. Denk maar aan uitslapen in het weekend, vrijheid en rust. Je hebt tijd voor jezelf en kan veel in je relatie investeren. Daarnaast kan je altijd eens gaan babysitten op de kindjes van je vrienden indien je nood hebt aan wat peuter- of kleuterknuffels. Daar maak je gelijk ook je vrienden mee gelukkig.”
“Wat ik jammer vind, is dat er vanuit de maatschappij soms het gevoel wordt gegeven dat jij stil blijft staan terwijl nieuwe ouders verder gaan met het leven. Als het leven een videogame was, dan lijkt het wel alsof je enkel het volgende level in je spel kan behalen door te trouwen, een huis te kopen en kinderen te krijgen. Maar wat met die andere mijlpalen: je stampt op je uppie een bedrijf uit de grond, of een vriend maakt een maandenlange soloreis. Dat zijn toch ook belangrijke momenten in iemands leven die het vieren waard zijn?”
Peuterweelde
Laten we vooral ook niet vergeten dat een kindvrij leven niet gelijk staat aan een leven zonder kinderen. Als je vrienden kinderen hebben, heb jij er ook onrechtstreeks een paar rondlopen. Heel fijn natuurlijk, maar daar hangt een prijskaartje aan vast: babyshowers, gender reveal-parties, geboortes, doopfeesten, communies, verjaardasfeestjes.. noem maar op! Je bent al gauw heel wat geld kwijt als je de kinderen van je vrienden op al deze gelegenheden wilt sponsoren. “Ik lach wel eens dat ik vind dat kinderloze mensen recht zouden moeten hebben op kindergeld”, zegt De Graef. “Maar serieus: al die gebeurtenissen en evenementen tellen snel op en dat kan al eens beginnen wringen bij mensen die nooit trouwen of ongewenst of gewenst kinderloos zijn, zelfs wanneer je niets liever doet dan je vrienden en hun kleintjes verwennen.”
En als jouw omgeving wel voor kinderen gaat terwijl jij hier niet voor kiest, zal je nog met heel wat andere veranderingen te maken krijgen. “Ik heb heel bewust gekozen om niets drastisch te veranderen in mijn leven, terwijl mijn omgeving er wél voor koos kinderen te krijgen en die keuze alles veranderde. In het begin was dat fijn: mijn vrienden krijgen babies, zo leuk! Ik geniet ook nu van hun kindjes en van de momenten met hen. Maar hoe je het ook draait of keert, toch worden er jou bepaalde zaken opgedrongen. Je volgt een andere planning want onze nachtelijke avontuurtjes spelen zich nu in de voormiddag af en zijn een tikje minder avontuurlijk. Je leidt een minder spontaan sociaal leven, want niemand kreeg zo last minute nog een babysit te pakken. Uiteindelijk pas jij je voortdurend aan aan een omgeving die zich niet bewust is van jouw tegemoetkomingen. Hoe leuk ik het ook vond én vind om tijd te spenderen met die peuters en kleuters, na een tijd voelde ik me niet meer gezien.”
Leer je grenzen aan te geven. Je hoeft heus niet naar het zoveelste verjaardagsfeestje te gaan als je dat niet echt ziet zitten. En ook het blotevoetenpad om 8u ’s ochtends op een zondag mag je best wel overslaan.
Je vrienden praten misschien enkel nog over hun pasgeboren spruitjes terwijl jij even nood had aan een moment van verbinding. Hun rol als vriend(in) is even niet meer prioriteit, terwijl jij als kindvrije vriend(in) juist nieuwe rollen opgeplakt krijgt. “Zo moet je als kinderloze vriend on call staan voor de momenten waarop je vrienden nog eens gek willen doen. Ook werd ik al snel de nieuwe (gratis) babysitter van dienst. Ik sta in het onderwijs en hou van kinderen, maar op een gegeven moment was ik drie à vier keer per week aan het babysitten. Dat werd wat te veel. Het lag ook gedeeltelijk bij mezelf; ikzelf ging mee met de babypraat en ging telkens akkoord met oppassertje spelen. Maar als je over je grenzen blijft gaan, schiet er na een tijd niet veel meer van je vriendschap over. Dus ik leerde hier mijn grenzen in aan te geven. Je hoeft heus niet naar het zoveelste verjaardagsfeestje te gaan als je dat niet echt ziet zitten. En ook het blotevoetenpad om 8u ’s ochtends op een zondag mag je best overslaan. Zo vermijd je dat er frustratie en conflict ontstaan en kan je zelf kiezen wanneer je je met die jonge bengels omringt. Laat dat nu juist het leuke zijn aan een bewust kindvrij leven.”
Veranderen mag
“Wanneer de balans toch wat zoek raakt tussen jou en je vriend(in), ga dan samen op onderzoek naar een nieuw evenwicht in je vriendschap. Leer je grenzen stellen en maak deze ook duidelijk aan je vriendin die juist mama werd, maar pas je anderzijds ook aan aan de nieuwe situatie. Ik spreek nu bijvoorbeeld vaker met mijn vrienden overdag af en ik ga wel eens meer bij hen thuis eten dan dat zij bij mij over de vloer komen. Ga op zoek naar aanpassingen waar jij je in kan vinden en onthoud dan niemand zich graag buitengesloten voelt. Een nieuwe mama wil uitgenodigd worden op avondjes uit, ook al blijft zij liever thuis met haar baby. En ook de kindvrije vriend(inn)en willen in the loop blijven van wat al de mama’s en papa’s aan het doen zijn, zelfs wanneer zij het best saai vinden om het zoveelste bevallingsverhaal te moeten aanhoren. Stuur dus dat berichtje, zelfs al denk je op voorhand het antwoord al te weten.”
“Het is ok dat alles veranderd, maar het is ook nodig om die evolutie te erkennen en in te checken bij je vriend(in) of jullie nog op eenzelfde lijn zitten. Net zoals in een liefdesrelatie moet je aan je vriendschap werken en goed onderling communiceren. En onthoud; het is een fase. Vanaf dat de kinderen van je vrienden in hun puberjaren komen, gaat er weer een nieuw tijdperk in; eentje van kinderen die liefst zelf lang uitslapen en niets te maken willen hebben met de vrienden van hun ouders. Gedaan dus met de gezellige knuffelmomentjes (jammer), maar wuif eveneens ook de girl dates om 9u in de ochtend vaarwel (hoera!).”
Meer lezen? Al mijn vrienden hebben kinderen van Nathalie De Graef koop je nu hier.
Beeld © Studio Germaine
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier