Kerst in de gevangenis: “De laatste keer dat ik écht gevierd heb, kan ik me zelfs niet herinneren”
Denise Vuerstaek (34) viert kerst noodgedwongen zonder vrienden en familie. Een jaar en negen maanden geleden werd ze opgesloten in de gevangenis van Hasselt. “Wat ik het meest mis, zijn kleine banale dingen die vrije mensen vanzelfsprekend vinden.”
Denise: “De laatste keer dat ik écht kerst gevierd heb, kan ik me zelfs niet herinneren. Dat moet als kind geweest zijn, maar lang geleden. Voor ik hier terechtkwam, leefde ik op straat: altijd weer op zoek naar een plekje waar ik even terechtkon. Een zoektocht die vooral gestuurd werd door een honger naar drugs, want zo erg was mijn verslaving geworden: ik stond er ’s ochtends mee op en ging er ’s avonds mee slapen. Het begon nochtans vrij onschuldig: op mijn 12de hing ik rond met de verkeerde vrienden die weleens wiet rookten. Toen mijn ouders ook net in die periode uit elkaar gingen, had ik het daar heel moeilijk mee. Wiet werd al snel speed en nog later zelfs heroïne. Tegen die tijd had het gebruik de relatie met mijn ouders al zo verzuurd dat ik niet langer thuis kon wonen en alleen naar een appartement in Tienen trok.”
“Een drugsverslaving maakt alles stuk. Het verandert je compleet als persoon: ik had geen emoties meer, maakte voortdurend beloftes die ik niet kon nakomen en begon zelfs te stelen om aan genoeg geld te geraken. Door het constante verlangen naar de roes heb ik veel mensen gekwetst en teleurgesteld – vooral mijn zoon, die intussen 13 is, en mijn ouders. Daar heb ik spijt van. Het is vooral voor hen dat ik probeer om het nu beter te doen. Sinds ik hier binnenkwam, lukt dat voor het eerst in mijn leven ook. Ik heb hier een vaste routine die structuur geeft, er gelden strikte regels. Elke dag moet ik bijvoorbeeld om 8 uur klaarstaan om te poetsen. En het is hier drugsvrij. De bewakers leven heel erg met ons mee en ik heb veel aan de gesprekken die ik hier kan voeren, ook aan die met medegedetineerden – buiten had ik die kans veel minder.”
‘De laatste keer dat ik écht kerst gevierd heb, kan ik me zelfs niet herinneren’
“Je plekje vinden als nieuweling in de gevangenis is wel niet zo eenvoudig: mensen kennen elkaar al en zoals overal zijn er groepjes. Intussen heb ik mijn eigen groep van mensen met wie het klikt, bij wie ik altijd terechtkan. Wat ik het moeilijkst vind, is dat ik van hieruit geen echte mama voor mijn zoon kan zijn: ik zou hem graag altijd bij mij hebben en een echte band met hem opbouwen. Momenteel woont hij nog bij mijn papa, met wie ik trouwens een heel goede band heb. Hij is mij altijd blijven steunen, hoe moeilijk het soms ook liep, en is trots dat ik nu zo mijn best doe om mijn leven weer op de rails te krijgen.”
‘Het ergst vind ik dat ik van hieruit geen échte mama voor mijn zoon kan zijn: ik zou hem graag altijd bij mij hebben en een echte band met hem opbouwen’
“Wanneer ik vrijkom, wil ik eerst nog een jaar in opname: mijn trauma’s onder ogen komen, dingen verwerken en nieuwe tools aanleren om met lastige dingen om te gaan, zodat ik sterker in mijn schoenen sta om nee te zeggen tegen drugs. Ik zou ook graag mezelf weer beter leren kennen, ontdekken wat voor persoon ik ben zonder drugs, en mijn kappersopleiding afmaken: werk wordt voor mij de eerste prioriteit, naast de band met mijn zoon, natuurlijk. Hoewel hij van me houdt en me weleens vastpakt, blijft er een zekere afstand. Begrijpelijk natuurlijk als je onze weg samen bekijkt. Ik hoop dat, zodra ik er altijd voor hem kan zijn, dat gaandeweg zal veranderen: dat hij me helemaal leert vertrouwen, mijn liefde voelt en weet dat hij ook bij mij met alles terechtkan, altijd.”
“Kerst in de gevangenis vieren we ook best gezellig, hoor: we bakken cake, versieren de kerstboom en zetten muziek op. Maar hetzelfde als vieren met je familie is dat natuurlijk niet. Dat mis ik wel: de banale dingen die vrije mensen als vanzelfsprekend beschouwen: zoals een dagje naar de zee gaan of simpelweg samen zijn met de mensen die ik het liefste zie. Dat zal het eerste zijn dat ik doe wanneer ik echt buitenkom.”
Zit je met iets? Praat bij Tele-Onthaal over wat jou bezighoudt. Bel anoniem en gratis naar 106 (24u/7d) of chat via www.tele-onthaal.be.
Meer artikels als ‘kerst in de gevangenis’:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier