Philine is intimiteitscoördinator bij tv- en filmopnames: “Ik zie erop toe dat de grenzen van elke acteur bewaakt worden”
Empathie. Discretie. Psychologisch inzicht. Sommige jobs brengen je extreem dicht bij andere mensen en dan heb je meer nodig dan het juiste diploma. Philine is intimiteitscoördinator bij tv- en filmopnames. “Ik ben niet bang van expliciete scènes zolang iedereen op dezelfde lijn zit.”
Intimiteitscoördinator Philine: “Sinds #metoo is er veel veranderd: niemand wil nog iets aan het toeval overlaten. Om een intieme scène op een filmset te ondersteunen, moet je heel wat vaardigheden onder de knie hebben: van choreografie, storytelling, communicatie tot psychologie. In de VS en UK zijn opleidingen waar ik regelmatig een module van meepik. In de Benelux bestaat nog geen officiële opleiding, daar ben ik met enkele spelers uit de podium- en audiovisuele sector werk van aan het maken. Inmiddels werk ik twee jaar voor verschillende productiehuizen in binnen- en buitenland.”
“Ik was zelf eerst danseres en choreografe. Dan ben je er al aan gewend om met mensen te werken, als een beeldhouwer die het lichaam vormgeeft. Je bent heel fysiek en intiem bezig met de mens in zijn geheel. Je probeert niet te manipuleren, maar te motiveren. Sensualiteit is inherent aan het lichaam. Hoe ga je staan? Hoe ga je liggen? Welk verhaal wil je op die manier vertellen? Ik deed mijn job als intimiteitscoördinator dus eigenlijk al voordat er een naam op werd geplakt. Vandaag ben ik nog steeds choreografe, maar dan specifiek bij het vertellen van intieme verhalen. Zoals een stuntcoördinator een gevechtsscène begeleidt: wie raakt wie aan op welke manier? En hoe gaan we dat veilig doen?”
“Ik kijk erop toe dat de grenzen van alle acteurs die een intieme scène moeten spelen, gekend zijn en bewaakt worden. Ik bel hen op voorhand eerst op, zodat ze op de set niet onder druk worden gezet. In groep wil niemand een spelbreker zijn. Door apart met hen te praten, vermijd je dat. Daarna weet ik: die actrice wil haar borsten niet in beeld, of die acteur heeft een litteken dat hij wil laten wegwerken. Alle complexen komen boven. Met die gevoeligheden houden we dan rekening. Als ik in de kleedkamer met een huidkleurig broekje of een plak-bh kom aanzetten, vraag ik eerst of ik moet helpen. Ook al zie ik hen straks behoorlijk naakt op de set, ik ga er nooit van uit dat ik hen zomaar naakt mag zien.”
Acteurs mogen nooit bevraagd worden over hun eigen seksualiteits-beleving, daar hebben we geen zaken mee
“Heel belangrijk is ook dat alle scènes op voorhand besproken zijn. Daarbij benoemen we elk detail en hoe we te werk gaan. Acteurs mogen nooit bevraagd worden over hun eigen seksualiteitsbeleving, daar hebben we geen zaken mee. Een regisseur mag dus niet zeggen: vrij maar zoals je het zelf zou doen. Wel: hoe zou je personage dat doen? Dan is de acteur beschermd als mens. We benoemen het en creëren een kader. Dan voelen acteurs zich veel veiliger.”
“Als de scène eenmaal gedraaid wordt, is er een closed set met een minimale crew. Daar ben ik zelf ook altijd aanwezig. Mijn persoonlijke missie is om scenaristen, regisseurs en acteurs te helpen nieuwe verhalen te vertellen, om liefde en lust anders in beeld te brengen. Met meer aandacht voor het vrouwelijk plezier. Of de seksualiteitsbeleving van een queer personage, dat wordt amper in beeld gebracht. Ik ben niet bang van expliciete scenes, zolang iedereen op dezelfde lijn zit. Een orgie ensceneren is een mooie uitdaging, maar een bevalling of borstvoedingsscène kan dat even goed zijn. Het is een cadeau om intense en kwetsbare verhalen mee te mogen vertellen.”
