Inge (43) verbouwde al vier huizen: “Ik vind het heerlijk om nieuwe dingen uit te denken en vorm te zien krijgen”
Verbouwers: je herkent ze aan hun permanent stoffige haar, de vermoeide blik en een abonnement op de zelfbouwzaak. Inge (43 ) is de eeuwige verbouwer. Op haar 22ste verbouwde ze haar eerste huis. Nu, meer dan 20 jaar later, is ze net klaar met een vierde.
Mijn eerste huis kocht ik voor minder dan 45.000 euro. Een koopje, maar de verbouwingen waren er dan ook naar. Samen met mijn papa, een schrijnwerker, begon ik het compleet vervallen huisje te strippen. Met zijn hulp zag ik het helemaal zitten. Maar net na de afbraakwerken kreeg hij een hartaanval. Een tegenslag waar niemand rekening mee had gehouden. Zijn gezondheid primeerde uiteraard, dus ik zette de verbouwingen alleen verder. Drie jaar later was het huisje af. Drie jaar van zwoegen, ploeteren en renoveren, maar ook van genieten van het verbouwen. Het was het begin van een lange verbouwcarrière.
Meer verbouwen? Lees dan ook: ‘Charlotte (27) verbouwt haar appartement solo: “Als jonge vrouw nemen werkmannen je vaak minder serieus”‘.
Veel mensen verbouwen een keer in hun leven, ik lijk wel verslaafd. Met de papa van mijn dochter bouwde ik een nieuwbouwhuis, dat we na een jaar alweer te koop stelden omdat we er ons niet thuis voelden. Vrienden verklaarden ons gek: het huis was net af! Maar wij waren verliefd geworden op een oud herenhuis dat we – ja hoor – wilden verbouwen. Dus doken we er weer in. Met goede moed, maar wel in een andere levensfase. We werkten allebei fulltime, hadden intussen een dochter en woonden in ons huis terwijl het verbouwd werd. Dat was pittig.
Gyprockoningin
Een maand lang hadden we geen badkamer en moesten we ons douchen bij mijn ouders. Ik leefde met proper ondergoed in de auto. ’s Ochtends poetsten we onze tanden in de keuken, ik proef nog altijd het stof in mijn mond. Ik werkte die periode van thuis uit en werd gek van de werkmannen die er continu waren. Het was verschrikkelijk. Zelfs iemand die verslaafd is aan renoveren, kan dat gemakkelijk toegeven. Op het einde van de verbouwing gingen de papa van mijn dochter en ik uit elkaar. Niet door de verbouwing, want eigenlijk hadden we er nooit ruzie over gemaakt. Maar de stress heeft ons zeker geen deugd gedaan. Ik ben nog altijd heel blij dat ik het huis mocht overnemen, want het had me veel verdriet gedaan als ik het na drie jaar ploeteren had moeten achterlaten.
Ik lijk wel verslaafd aan verbouwen. Het gaat zelfs zo ver dat ik jaloers ben op mijn zus die nu een nieuwe keuken aan het plaatsen is, omdat ik die van ons alweer verouderd vind
Je zou denken dat ik er na die periode genoeg van had, maar met mijn nieuwe vriend was het weer van dat. Hij heeft drie zonen en mijn huis moest opnieuw ingedeeld worden. Ik kroonde mezelf tot gyprockoningin en splitste samen met hem het huis terug op. Mijn dressing en bureau werden slaapkamers en mijn kleren werden weer gewoon in een kleerkast opgeborgen. Dat vond ik misschien nog het lastigste (lacht). Intussen toverden we ook de kelder om tot een gameroom en zijn we aan ons terras begonnen.
Vier verbouwingen heb ik achter de rug, met ups en downs, en toch sluit ik niet uit dat ik nog eens een grote verbouwing zal doen. Ik vind het heerlijk om nieuwe dingen uit te denken en vorm te zien krijgen. Het gaat zelfs zo ver dat ik jaloers ben op mijn zus die nu een nieuwe keuken aan het plaatsen is, omdat ik die van ons alweer verouderd vind. Als de kinderen het huis uit zijn, ben ik zeker dat we weer gaan renoveren. Dit huis, of een ander huis. Maar de verbouwmicrobe zal altijd in mij blijven zitten.”
Tekst: Lisa Gabriëls.
Lees nog meer over wonen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier