Ik heb slecht nieuws... Gerechtsdeurwaarder Kristina over de misvattingen over haar job

Feeling Redactie

29 jul 2020

Gerechtsdeurwaarder Kristina Vindevogel (47) stelt de perceptie over haar sector graag bij. “Afhankelijk van je positie in een zaak, zorg ik voor goed of slecht nieuws.”

Niet enkel slecht nieuws

“Een deurwaarder komt onaangekondigd, maar nooit onverwacht. Wij zijn de boodschappers van justitie: het is de rechtbank die beslist over de uitkomst van een zaak, ik ben gewoon degene die het vonnis uitvoert en de mensen de beslissing van de magistraat uitlegt. Ongeacht de inhoud probeer ik een oplossing te zoeken die zowel voor de schuldeiser als schuldenaar werkt.”

“Dat ik alleen slecht nieuws breng, is dus maar hoe je het bekijkt. In een krantenkop las ik eens dat deurwaarders altijd met slecht nieuws komen. Voortschrijdend inzicht heeft mij geleerd dat die uitspraak helemaal niet klopt. Als jij schuldeiser bent, zal het voor jou goed nieuws zijn dat ik heb samengezeten met de schuldenaar over hoe hij of zij deze kan afbetalen. Afhankelijk van je positie in een zaak zul je daar een andere mening op nahouden. Eigenlijk ben ik onpartijdig. Ik zal nergens aankomen met een vijandige instelling. Ik ben de bemiddelende link tussen mensen die niet meer kunnen of willen praten met elkaar.”

Negatieve beeldvorming

“Liegen doe ik niet. Met de waarheid verdoezelen help je niemand vooruit. Dat kan ik niet, daarvoor ben ik te rechtdoorzee. Als ik aan je deur sta, zal ik ook eerlijk zeggen wat ik kom doen. Daar heb ik het nooit moeilijk mee gehad. Wel ben ik in de loop der jaren minder naïef geworden, denk ik. Vroeger dacht ik sneller dat mensen hoe dan ook bereid waren om je goede raad aan te nemen, maar soms stel je vast dat je na enkele weken weer bij dezelfde voordeur staat. Je weet dat je met je neus tegen de deur kunt lopen.”

‘Medelijden vind ik misplaatst, maar empathisch moet je altijd zijn’

“Het gebeurt dat je uitgemaakt wordt voor aasgier, of andere stereotiepe beelden die gelinkt worden aan ons beroep. Maar zeggen dat deurwaarders geld verdienen op de kap van de armen, is inherent onjuist. Het is net onze taak om na te kijken of de tegenpartij wel valabel genoeg is voor een terugbetaling. Bij mensen die echt niet kunnen betalen, gaan wij niet langs, die verwijzen we net naar alternatieve trajecten die hen uit de schulden kunnen trekken.”

Geen medelijden, wel empathie

“Het helpt om samen met je collega’s aan het einde van de dag te vertellen over wat je allemaal hebt meegemaakt, om alles even te kunnen loslaten. Door het beroepsgeheim kan ik daar thuis niet over vertellen. Op die manier heb je een uitlaatklep, en kan ik thuiskomen met een leeg hoofd. Uiteraard zijn er situaties die je bijblijven, maar een deurwaarder kan zich geen medelijden veroorloven. Sterker nog, ik vind medelijden misplaatst. Een patiënt wordt ook niet beter als zijn chirurg meehuilt. Noem me in dat opzicht gerust ook een financiële dokter. Ik moet je helpen om een oplossing te vinden. Dan vind ik empathie een betere eigenschap, eentje die je altijd in je achterhoofd moet houden. Bij ieder woord dat je neerschrijft naar iemand, tijdens elk telefoontje, bij ieder bezoek.”