Houssein & Danira Boukhriss: ‘Papa heeft mij nooit dingen ontzegd omwille van mijn vrouw-zijn’

Feeling Redactie

08 mrt 2019

Het is vandaag Wereldvrouwendag. Reden genoeg voor Houssein Boukhriss, vader van Danira, om een lofzang te richten aan zijn dochter en vice versa.

Houssein Boukhriss (58) geeft als zelfstandig consultant opleidingen in Diversiteitsmanagement, Conflictbemiddeling, Leadership en Teamcoaching aan bedrijven. Zijn dochter Danira (28) is presentatrice bij Eén voor onder meer het voedingsprogramma Over Eten.

Houssein: “Toen Danira geboren werd, waren haar moeder en ik allebei verrast: we waren ervan overtuigd dat het een jongen ging zijn. Hoewel we beslist hadden dat we het geslacht niet wilden kennen op voorhand, had onze gynaecoloog toch iets gezegd waardoor wij dachten dat het een zoon zou worden.”
Danira: “Ik hoor weleens van mannen dat ze schrik hebben om een dochter te krijgen. Dan zeggen ze: ‘Ik zou liever een zoon hebben, want om een meisje moet je je in deze maatschappij veel meer zorgen maken’. Dacht jij dat toen ook in de verloskamer, papa?”
Houssein: “Helemaal niet! Dat was mij gelijk, een jongen of een meisje.”
Danira: “Zie, dat vind ik nu feministisch van hem. Mijn papa heeft mij nooit dingen ontzegd omwille van mijn vrouw-zijn. Hij liet me helemaal vrij als jong meisje. Ik mocht veel en hij heeft me altijd in al mijn keuzes gesteund.”

HOUSSEIN: ‘Alles wat ik door conservatisme, de islam of om financiële redenen niet had gemogen, mocht zij wel’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Houssein: “Als je dochter vrijlaten in het kiezen van haar interesses, bezigheden en partners mij een feministische papa maakt, dan klopt dat. Maar dat deed ik dan eerder onbewust: de opvoeding die ik Danira gegeven heb, is het rechtstreekse gevolg van – of liever: een soort tegenreactie op – mijn eigen opvoeding. Ik ben geboren in Marokko en op mijn zesde met mijn ouders naar België gekomen. We waren thuis met acht kinderen. Ik heb zelf nooit een sterke band met mijn vader gehad en vanaf mijn veertiende mijn plan getrokken: ik ging werken tijdens vakanties en in het weekend om mijn studies te betalen. Dus toen Danira geboren werd, wist ik één ding: alles wat ik omwille van conservatisme, de islam of om financieel-economische redenen niet had gekregen of gemogen, dat zou zij wél krijgen of mogen.”
Danira: “Ook mijn moeder woonde al vanaf haar zeventiende alleen. Mijn beide ouders waren dus snel zelfstandig, en dat hebben ze aan mij doorgegeven. Mijn papa heeft mij als klein meisje nooit betutteld.”

DANIRA: ‘Mijn papa heeft mij nooit betutteld. Van jongs af mocht ik compleet mezelf zijn’

Houssein: “Maar het was best makkelijk om Danira vrij te laten: al op heel jonge leeftijd had ze een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Als ze na school eens moest wachten op ons, dan had ze altijd haar huiswerk al gemaakt. Ze wilde van alles proeven, en heeft de lat steeds heel erg hoog gelegd voor zichzelf. Toen ze muziekschool deed, en ze moest beslissen welk instrument ze zou gaan spelen, vroeg ze aan ons welk instrument het moeilijkst was. ‘Viool’, zeiden we. ‘Oké,’ antwoordde ze, ‘dan ga ik dat doen’ (lacht).”
Danira: “Het mooiste cadeau dat ik van mijn ouders gekregen heb, is dat ze me altijd mezelf hebben laten zijn. Als enig kind vertoefde ik vaak onder volwassenen, en dus wilde ik als de vrienden van mijn ouders op bezoek kwamen altijd mijn plekje tussen hen opeisen. Dan deed ik een dansje, speelde een toneeltje of presenteerde een zelfgemaakt journaal. En mijn ouders lieten mij gewoon doen. Voor hetzelfde geld zeg je dan als ouder: ‘Danira, doe eens niet onnozel, stop met aandacht zoeken!’ Doordat ze mij stimuleerden, heb ik mijn talent voor het entertainen ontdekt. De basis van mijn huidige job is daar gelegd, volgens mij.”
Houssein: “Ik had het voor het eerst moeilijk met Danira’s bekendheid toen ze deelnam aan De Slimste Mens ter Wereld en ze via de sociale media heel veel kritiek over zich heen kreeg. Dan schrik je ervan hoe mensen kunnen zijn. Het gaat om je eigen dochter, hé. In die periode is ze zich eens bij mij en haar moeder komen verontschuldigen omdat wij meegesleurd werden in al die negatieve commentaren die ze kreeg. Toen zei ik: ‘Gaat het een beetje? Wij zijn de eersten om je te ondersteunen’. Danira is een piekeraar, maar ze weet dat ze bij mij terechtkan voor een mening zonder oordeel. Misschien is het beroepsmisvorming, maar ik maak dan een soort SWOT-analyse met haar: wat wil je en wat zijn de voor- en nadelen? (lacht) Ik ben trots op de persoon die ze vandaag is: dat ze zelfvertrouwen heeft en weet wat ze wil. Eigenlijk heeft Danira het mij heel makkelijk gemaakt als papa.”