De recente situatie in de VS doet nadenken en dwingt ons opnieuw naar abortus te kijken. Is een recht ooit echt verworven? En zijn we er wel zo open over als zou kunnen? Viviane (70) koos 50 jaar geleden voor een abortus. Lees hier haar verhaal.
Foute timing
“Ik was twee jaar samen met Hans toen ik ontdekte dat ik zwanger was. Dat was vijftig jaar geleden. Niet elke arts wilde de pil voorschrijven, maar ik had er via de universiteit een gevonden en dacht dat ik volledig beschermd was. Niet dus. Vanaf het eerste moment wist ik: deze zwangerschap is niet wat ik wil. De relatie zat goed, maar onze financiële situatie was niet ideaal en de timing was fout. We waren 20, studeerden en waren politiek geëngageerd. Ik wilde nog zoveel doen. Ik wilde de wereld veranderen en een kind paste niet in die plannen. Het hielp dat Hans er net hetzelfde over dacht. En mijn toekomstige schoonmoeder was zo mogelijk nog overtuigder. Ze was zelf op haar zestiende bevallen en besefte maar al te goed wat ze daardoor had moeten missen. Zij was beslist: ‘Je hebt je leven nog voor je, je hebt nu geen plaats voor een kind’.
“Zij heeft ons naar Nederland gebracht, waar abortus toen nog niet legaal was, maar er waren al wel gedoogklinieken. Ik kreeg een afspraak in Heemstede. Hoe kom je aan dat contact in een wereld zonder internet? Van iemand die iemand kent en zo verder. Ik herinner me niet dat dat ingewikkeld was. De ingreep gebeurde snel, zonder pijn of problemen. Een gevoel van opluchting overheerste. Blij dat dit kon en dat het achter de rug was. Ik heb nooit moeite gehad met mijn keuze. Nooit spijt, schuld of schaamte gevoeld. Ik heb me weleens afgevraagd waarom ik zo goed kon omgaan met die zwangerschapsonderbreking. Waarschijnlijk omdat het voor mij op dat moment zo duidelijk de juiste beslissing was. Af en toe schiet er weleens door me heen: ik zou nu een zoon of dochter van 50 hebben gehad. Maar het is een flitsgedachte, meer niet.”
Huisje-boompje-beestje
“De relatie is niet blijven duren, maar daar zat de abortus voor niets tussen. Of misschien wel. Hij bleek toch meer huisje-boompje-beestje te zijn. Mijn wereld was groter. Ik heb ondertussen een dochter, aan wie ik het wel verteld heb toen ze de leeftijd had dat ze anticonceptie kon gebruiken. Want hoe je het ook draait of keert: niemand kiest voor abortus, het blijft een heftige gebeurtenis die je liever vermijdt. Vandaag kleurt de overrompelende liefde voor mijn dochter mijn visie op abortus, zou ik nog hetzelfde doen? Ik denk het wel. Mijn leven zou er helemaal anders hebben uitgezien als ik als twintiger was bevallen. Alleenstaande mama, gevangen in een baantje om geld te verdienen. Ik heb heel andere mogelijkheden gehad en ben blij met het leven dat ik nu heb. Elke vrouw moet die keuze kunnen maken.”
Meer getuigenissen:
Openingsbeeld: Stockbeeld via Getty Images
