Getuigenis: Mama Wivina (68) kreeg één kind, dochter An (42) bracht er vier op de wereld

Feeling Redactie

26 jun 2021

Al verschillen moeders en dochters vaak van elkaar, ze voelen zich meestal wel sterk verbonden. Deze moeder en dochter vertellen over hun uiteenlopende levenskeuzes. “Onze band is sterker dan ooit.”

Wivina: “Onze levens zijn totaal anders verlopen. Ik ging naar school tot mijn veertiende, tot ik moest stoppen om te gaan werken. Mijn ouders hadden een tuindersbedrijf en dat draaide voor zover ik weet best goed, maar er was geen geld om mij nog langer te laten studeren. Alles draaide om werk, vanaf mijn achtste hielp ik elke dag na school mee op het veld. Er was nauwelijks tijd om te spelen en te ontdekken. Om kind te zijn. Ik miste warmte en liefde en droomde ervan om op mijn achttiende te trouwen en een eigen gezin te beginnen. Dat heb ik ook gedaan: ik leerde mijn man kennen op mijn zestiende en trouwde twee jaar later.”

An: “Ik weet dat het jaren heeft geduurd voor ik ter wereld kwam. Mijn moeder werd niet makkelijk zwanger, ze was heel blij toen ik er uiteindelijk was. Daarna heeft ze geen kinderen meer gekregen. Mijn jeugd verliep probleemloos, maar omdat ik enig kind was, lagen de verwachtingen van mijn ouders hoog. Mijn moeder vond het heel belangrijk dat ik wél verder kon studeren, ze heeft me altijd gestimuleerd om de lat zo hoog mogelijk te leggen. Na de middelbare school heb ik orthopedagogie in Leuven gestudeerd. Daarna volgde ik een opleiding voor psychotherapeut, een richting waarin ik nog altijd actief ben. Intussen leerde ik mijn man kennen. In tegenstelling tot mijn moeders zwangerschap, ging het bij mij heel vlot. Ons eerste kind was een onverwacht cadeau. Plots was ik zwanger. Nu hebben we vier kinderen. Op dat vlak is het contrast met mijn eigen jeugd groot.”

Wivina: “Het duurde zeven jaar voor ik zwanger werd. Net op het moment dat we het opgaven en aan adoptie begonnen te denken, raakte ik dan toch in verwachting. Toen An geboren werd, besefte ik dat ik haar een andere jeugd wilde geven dan de mijne. Een waarin zij wél alle liefde, warmte en kansen kreeg. Daarom heb ik haar altijd gestimuleerd om zo goed mogelijk haar best te doen op school. Ze was ook slim, ze kon het.”

An: “Bij mijn moeder was er rust en structuur in huis. Terwijl het bij mij thuis vaak hectisch is. Er is altijd leven in de brouwerij en dat laat ik graag zo. En toch. Soms kom ik bij mijn moeder op bezoek en geniet ik van de rust. Niet dat het bij mij thuis een chaos is, maar met vier kinderen verloopt het allemaal minder geordend dan hoe ik ben opgevoed. De orde en rust van mijn moeder heb ik totaal niet meegekregen.”

De orde en rust van mijn moeder heb ik totaal niet meegekregen

Wivina: “An doet het op haar manier en dat is ook goed. Zij vindt misschien dat ik meer orde in huis breng, ik bewonder haar dan weer om haar durf. Daardoor besef ik nu dat ik het anders zou doen, mocht ik opnieuw beginnen. Ik zou ervoor strijden dat ik wél verder naar school kon gaan. Maar in die tijd was ik een braaf kind dat luisterde naar haar ouders en er niet aan dacht tegen hen in te gaan.”

An: “Ik heb lang gedacht dat ik meer structuur in mijn gezin moest brengen, zoals ik thuis had meegekregen. Maar dat heb ik losgelaten. Ik ben nu eenmaal anders dan mijn moeder.”

Wivina: “Ondanks onze verschillen hebben An en ik een goeie band. Ze is mijn enige kind en als ik haar nodig heb, staat ze er. Vorig jaar bleek dat ik leukemie had. Het was een heel zware periode, maar An stond altijd voor me klaar. Ik weet dat ik op mijn dochter aan kan. Dat is onbetaalbaar en heeft niets met orde of chaos te maken.”

An: “Dat kan ik alleen maar bevestigen.” (lacht)