Getuigenis: Lieselot vertelt over haar leven na een burn-out

Feeling Redactie

24 mrt 2017

Vat leeg, opgebrand. Zo voelde Lieselot zich toen ze ten prooi viel aan de ziekte van deze tijd. Maar zie: na haar burn-out staat ze er weer. Herboren en klaar voor een ander, rijker leven.

Ik werkte in de banksector en gaf leiding aan drie teams. Het was een job die me op zich wel lag, want ik werk graag met mensen. Maar zoals overal werden door de crisis de cijfers steeds belangrijker en de druk steeds groter. Ik probeerde mijn mensen te beschermen, maar besefte niet dat ik er zelf steeds meer onderdoor ging. Ik negeerde ook de signalen die mijn omgeving me gaf. Ontelbare keren heeft mijn man me gezegd: ‘Zo gaat het toch niet meer? Zou je niet naar de dokter gaan?’. Maar ik luisterde niet en deed gewoon door, ondanks het feit dat ik vaak huilend en uitgeput thuiskwam.

Op een dag zeeg ik neer in de keuken. Ik kon niet meer, ik was leeg, op. Ik bleef acht weken thuis en ging daarna weer aan het werk. Maar alles was hetzelfde gebleven en dezelfde stress was er vanaf dag één. Targets moesten worden gehaald, ten koste van wie of wat dan ook.

“Op een dag zeeg ik neer in de keuken. Ik kon niet meer, ik was leeg, op”

Vier maanden heb ik het nog uitgehouden en dan ben ik gecrasht. Typisch voor burnouters: ik had al een nieuw plan. Ik droomde ervan om coach te worden en had al helemaal uitgezocht hoe ik dat zou realiseren, maar wat ik niet wist, is dat ik de eerste vier maanden niet eens een boek kon lezen of kon tv kijken. Fysiek was ik na een tijd hersteld, mentaal was ik volledig op. Niets kwam nog binnen. Ik heb me uiteindelijk laten begeleiden door een psychologe, maar de meeste steun heb ik gehad aan alle opleidingen en workshops die ik heb gevolgd.

Ik leerde mezelf steeds beter kennen en zag ook mijn eigen aandeel in het verhaal. In het begin was ik alleen maar boos op mijn werkgever. Mijn valkuil? Het was een job die me status verschafte. Ik genoot ervan dat mensen naar me opkeken. Terwijl ik eigenlijk niet zo geschikt was voor die job. Ik ben te empathisch en te gericht op de menselijke kant van het leidinggeven. Cijfers konden me altijd al weinig schelen.

Nu heb ik een eigen praktijk als stress- en burn-outcoach. Het loopt veel beter dan ik had verwacht, ook al ben ik nog niet zo lang bezig. Ik geniet ervan om mensen te begeleiden en leer heel veel van hen. Door gerichte vragen te stellen ontdekken we samen al heel snel patronen. Vaak zie je dat een traumatische ervaring uit de jeugd, dat kan iets heel kleins zijn, aan de oorsprong ligt van een burn-out. Mensen passen copingtechnieken van vroeger toe op stresssituaties van nu. Hoe ze vroeger omgingen met bijvoorbeeld hun vader of een leraar, zet zich verder in hoe ze zich nu gedragen tegenover hun leidinggevenden. We trachten dat te ontrafelen en daarna nieuwe, betere tactieken te ontwikkelen.

“Mensen die vastzitten, hebben vaak alle connectie met hun fysieke sensaties verloren. Ik leer ze opnieuw voelen”

Wat ik zou willen meegeven aan mensen die op de rand staan van een burn-out? Luisteren naar je lichaam, in de eerste plaats. Mensen die in de ratrace zitten, hebben soms alle connectie met hun fysieke sensaties verloren. Ik leer ze opnieuw voelen. Vaak ontdekken ze dan dat ze al een tijd worstelen met bepaalde klachten. Negeer die klachten niet, het zijn belangrijke signalen. Het is het moment waarop je meer moet doseren, zorgen voor meer me-time of downtime. Daarmee bedoel ik: neem een paar keer per dag bewust pauze door even te gaan wandelen, te gaan sporten, te gaan lunchen... zonder smartphone of andere schermpjes. Dat hoeft niet voor iedereen yoga of meditatie te zijn. En het is beter om verschillende rustmomenten per dag in te bouwen dan één lange aan het einde van een werkdag. Zo doseer je je prikkels en laat je je stressniveau dalen.”