Op 1 en 2 november staan we traditioneel stil bij onze eindigheid. Maar voor Lander is de dood elke dag actueel. En daar is hij niet rouwig om.
“Ik ben met Reveil begonnen omdat ik het taboe rond rouwen wilde verkleinen. Mijn vertrekpunt was het verhaal van Franky, het broertje van mijn vader. ‘Broertje’, want hij stierf toen hij drie jaar was bij een vreselijk auto-ongeluk. Voor mijn vader was het zijn vroegste herinnering, voor de hele familie een groot trauma. Ik ken Franky alleen maar van een foto op de buffetkast: nooit werd er over hem gesproken. De nicht van mijn vader was erbij toen het ongeval gebeurde en zij was, na 60 jaar, zo opgelucht dat ze haar verhaal in het magazine mocht vertellen. ‘Ik had het veel eerder willen doen’, zei ze. Het was louterend om over Franky te praten, zelfs na al die jaren.”
“In het blad staan enkel auteursverhalen, er is geen enkel interview. Ik heb schrijvers gevraagd een verhaal te schrijven dat vanuit henzelf vertrekt, net als dat van Franky bij mij. En ik mag dat zeggen: het is prachtig geworden. Niet tranerig of flauw. Er zit net veel humor in. Afscheid nemen van iemand is net ook een leven vieren. Nergens wordt zo hard gelachen als op een koffietafel. De verhalen zitten vol leven en doen wat ik hoopte: troost bieden met woorden.”
‘Afscheid nemen van iemand is net ook een leven vieren’
“Mijn vrienden vonden het wel bijzonder, waar ik mee bezig was. De dood blijft een beetje een luguber thema voor sommigen. Maar ik kreeg ze wel mee, sommigen van hen hebben zelf ook een verhaal geschreven. Ik heb zelf ook geleerd dat praten over verdriet of pijn me meer helpt dan erover te zwijgen. Toen mijn vriendin borstkanker kreeg in 2013, merkte ik dat verdriet niet verdwijnt door het te negeren. Praten en schrijven werkt net helend.”
“2022 was voor mij een heel bijzonder jaar. Naast het magazine, werd ik ook voor het eerst vader. In ons huis zag ik nog nooit zoveel levensvreugde, terwijl ik professioneel vaak met de dood bezig was. Maar het klopte. Ik ben nooit verdrietig geworden van de artikels die ik binnenkreeg of de verhalen die ik hoorde, ik kreeg er net energie van. De laatste maanden waren wel verschrikkelijk druk, want we wilden de eerste editie af hebben tegen 1 oktober, zodat iedereen het kon kopen tegen 1 november. Vroeger ging ik eigenlijk nooit op 1 november naar een kerkhof, maar dit jaar maak ik waarschijnlijk een uitzondering. Wie weet, kom ik er weer nieuwe verhalen tegen, voor onze tweede editie volgend jaar.”
Het tijdschrift ‘Reveil’ vind je in de tijdschriftenwinkel of kun je bestellen op reveil.org/tijdschrijft.
Meer getuigenissen lezen?
Door: Lisa Gabriëls. Foto’s: Joris Casaer.
