Getuigenis: Hans viel achter het stuur in slaap en botste met een snelheid van 170 km/u

Feeling Redactie

17 okt 2022

Slaperig achter het stuur kruipen, kan even gevaarlijk zijn als rijden onder invloed. Hans overleefde een auto-ongeval, nadat hij achter het stuur in slaap viel en met 170 km per uur botste tegen een stilstaande vrachtwagen.

“Het was een doordeweekse avond, na een lang uitgelopen vergadering op het werk. Ik was project manager bij een reclamebureau, we zaten midden in een heel drukke periode. Het was al na middernacht toen ik naar huis vertrok. We spreken over 2008, ik was 23 jaar en volop bezig met mijn carrière.

Ik reed op de E314, van Leuven naar mijn woonplaats Hasselt. Het enige wat ik nog weet, is dat ik wakker werd in het ziekenhuis. Ik werd de vakjes van het plafond boven me gewaar en voelde dat ik vastgebonden lag. Toen de verpleegster kwam, zei ze dat ik een heel zwaar ongeluk had gehad en door het oog van de naald was gekropen. ‘We weten op dit moment nog niet of je verlamd bent, of dat je rug of je nek gebroken is’, klonk het. Ik moest dus heel stil blijven liggen.

Er bleken geen wervels gebroken te zijn, maar ik heb veel geluk gehad; er was een glasscherf van mijn glazen schuifdak mijn voorhoofd binnengegaan, afgeketst op mijn schedel en er achteraan weer uitgekomen. Het ding is nét niet door mijn schedel gegaan.

“Zodra ik kon, ben ik terug in de auto gestapt. Anders zou ik het nooit meer durven”

Later hoorde ik wat er gebeurd was. Ik was in slaap gevallen en doordat je voet dan verslapt, duw je het gaspedaal nog verder in. Bleek dat ik zo’n 170 kilometer had gereden, tot ik op de E314 op een stilstaande vrachtwagen knalde. Het was zo’n wagen die het begin van de wegenwerken aangaf, met een geel stootkussen op de achterkant. Gelukkig, anders had het nog veel slechter kunnen aflopen. Mijn motorblok werd 30 meter uit de wagen geslingerd, ik had mijn gordel om en bleef in de wagen zitten. De brandweer heeft me uit het voertuig moeten halen omdat ik vastgeklemd zat, intussen kreeg ik een hartstilstand. Ze hebben me met elektroshocks gereanimeerd. Had ik die hartstilstand gehad voor de brandweer er was, dan zat ik hier niet meer.

Na een maand stond ik terug op de werkvloer. Ik heb redelijk weinig schade aan het ongeval overgehouden. Littekens en oorsuizingen, dat is alles. Zodra ik kon, ben ik terug in de auto gestapt. Als ik het niet meteen deed, zou ik het nooit meer durven, dacht ik.

Het ergste vond ik de impact die het accident op mijn ouders en grootouders had. Toen het ziekenhuis mijn familie destijds belde, wisten ze niet of ik het zou halen. Op dat moment stond de wereld stil voor mijn ouders. Stel dat ik niet meer had geleefd, wat had ik hen dan een verdriet aangedaan. Daar sta je toch wel een tijdje bij stil. Ik heb me er heel schuldig om gevoeld, ik had kunnen weten dat ik niet zo oververmoeid in de auto moest stappen. Dat doe ik dus nooit meer. Als het echt laat wordt, pak ik een hotel.”

Meer weten over verkeersveiligheid, bezoek hier de website van veiligverkeer. De site staat vol tips en weetjes om veilig achter het stuur te kruipen.