Sara (29) ontdekte als puber dat ze geadopteerd werd: “Nu ik zelf een kind heb, kijk ik anders naar mijn verhaal”
Als puber ontdekken dat je ouders je in hun gezin opnamen toen je drie dagen oud was omdat je echte moeder niet voor je kon zorgen. Het is iets wat Sara (29) tekent, zeker nu ze zelf moeder geworden is.
“De dag waarop mijn ouders me vertelden dat ik hun dochter niet was, vergeet ik nooit: op mijn twaalfde kwam mijn identiteitskaart thuis aan met de post, en mijn ouders gaven aan dat ze me daar nog iets bij wilden vertellen. Ze hadden een soort van verrassing, zeiden ze. Wat ze te vertellen hadden, werd op een wat onhandige manier ingeleid: ik wist toch dat er iemand in onze familie geadopteerd was? Wel, dat was ik ook. Ik voelde de grond zowat onder mijn voeten wegzakken. Tegelijk was het een bevestiging van wat ik altijd vaag had vermoed: dat ik nooit helemaal paste binnen het gezin waarin ik opgroeide. We waren met zes kinderen thuis, en ik was de enige van wie de ouders niet de echte ouders waren.”
“De precieze details wilden ze me niet vertellen. Wel dat het beter was dat ik er het fijne niet van wist. Ik herinner me dat mijn ouders wat later een feestje gaven nadat ze het me vertelden, om me te tonen dat ik er voor hen echt bij hoorde, maar ik voelde me allesbehalve in feeststemming. Om hen niet te kwetsen, deed ik me in die periode beter voor dan ik me voelde. Uiteindelijk vertelden ze me wel dat ik drie dagen na mijn geboorte door hen werd opgehaald, nadat ze uit verschillende gezinnen werden uitgekozen door mijn echte moeder. Ik wilde mijn biologische moeder vinden, maar dat werd me ten stelligste afgeraden.
Omdat mijn adoptieouders me niet wilden helpen, ging ik op zoek naar mensen die met mij wilden zoeken, en ging ik door een zware fase waarin ik regelmatig wegliep. Maar mijn adoptieouders zijn me altijd blijven steunen, wat zeker niet makkelijk moet geweest zijn. Dat ze me niet wilden helpen, was vooral omdat ze me wilden beschermen voor de waarheid.”
Geadopteerd: “Ik weet niet wie mijn vader is”
“Rond mijn negentiende kreeg ik plots een berichtje via Facebook: een vrouw vroeg me waar ik geboren was, en ik had het onmiddellijk door. Mijn moeder had mij weten te vinden. Door door te klikken, kwam ik in contact met mijn stiefbroer en zus, en via hen kreeg ik het advies om me niet te veel in te laten met mijn echte moeder. Volgens hen was ze geen goede moeder, en veeleer labiel, en daardoor ben ik teruggekeerd op mijn plannen om zo snel mogelijk met haar af te spreken. Ik heb er op dit moment geen nood aan. Het verhaal dat ik hoorde is er één waarbij ik geadopteerd werd omdat mijn moeder me moest afstaan van haar vriend, die haar in de prostitutie had gedwongen. Ik weet dus niet wie mijn vader is. Ik weet ook niet of mijn moeder dat wel weet.”
‘Drie dagen na mijn geboorte werd ik door mijn adoptieouders opgehaald, nadat ze uit verschillende gezinnen werden uitgekozen door mijn echte moeder’
“Mijn stiefbroer en -zus wil ik wel ooit ontmoeten. Contact met hen hebben via internet, dat doet me goed. Nu ik zelf een kindje heb, kijk ik anders naar mijn verhaal. Ik snap dat mijn ouders gewacht hebben om me te vertellen dat ik geadopteerd werd, om me te beschermen. Ik werd gepest op school, en dat er ook nog eens bij hebben, leek hen te zwaar. Een puberteit is al lastig genoeg zo, dat geheim en de timing van hun onthulling zette heel veel op losse schroeven. Tegelijk had mijn echte moeder geen beter gezin voor me kunnen kiezen. Zij laten me er vrij in of ik contact met haar wil. Ze hebben me ondanks alles altijd met open armen ontvangen, ook toen ik door mijn gedrag in een instelling werd geplaatst. Als ik mijn echte moeder al ergens dankbaar voor kan zijn, dan is het voor die keuze.”
Tekst: Kelly Deriemaeker. Het openingsbeeld is een stockbeeld.
Meer getuigenissen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier