Getuigenis: Elske (34) is getrouwd en bewust kinderloos

Feeling Redactie

20 sep 2021

Zijn er nog taboes anno 2021? Bewust kinderloos zijn is er eentje. Elske (34) gaat tegen de stigma’s in, ze is getrouwd met een vrouw, schrijfster en bewust kinderloos.

“Ik wil geen kind. Gewoon omdat de behoefte er niet is. Nog altijd ondervinden vrouwen die bewust kinderloos willen blijven en daar openlijk voor uitkomen, dat hun mening op weinig begrip kan rekenen. De westerse vrouw mag dan anno 2021 op veel vlakken aan de top staan, als het op moederschap en een kinderwens aankomt, blijken we vastgeroest te zijn in clichés als ‘Wacht maar, je verandert nog wel van mening’, of ‘Later zul je ongetwijfeld spijt krijgen’. Of erger: als bewust kinderloze vrouw ben je egoïstisch en/of heb je een gebrek aan vrouwelijkheid.

Als kind wilde ik een groot gezin. Ik was een meisje dat met poppen en barbies speelde, en las graag boeken over families met veel kinderen. Tijdens mijn puberteit veranderde dat. Ik kon sombere buien hebben, zoals veel pubers, en ik besefte dat ik dit niet wilde doorgeven aan eventuele kinderen in de toekomst, omdat mijn vader ook tobberig kon zijn en ik besefte dat het misschien om een familietrek ging. Gaandeweg merkte ik ook dat het verlangen naar een kind bij mij totaal ontbreekt. Ik kan dat niet rationeel verklaren, net zoals mensen die wel een kinderwens hebben niet altijd kunnen uitleggen waarom. Nu ben ik op een leeftijd waarop ik nog kan veranderen, maar dat lijkt me heel onwaarschijnlijk. Ik kan me heel goed een leven voorstellen zonder kinderen, en helemaal niet met.

Ook mijn vrouw, we zijn nu twaalf jaar samen en vijf jaar getrouwd, heeft de behoefte niet. Toch hebben we er wel over nagedacht, we verzonnen zelfs al namen voor toekomstige kinderen. Maar toen we de mogelijkheden overliepen omdat het bij twee vrouwen nu eenmaal om een andere constructie gaat als je kinderen wilt, haakten we allebei al snel af. Je moet er een man bij betrekken, maar stel dat de vader dan elke week op de stoep staat? Dat idee vonden we heel benauwend en algauw beseften we dat onze kinderwens blijkbaar toch niet zo groot was, anders zouden we wel andere mogelijkheden zoeken. Nu is het voor ons kraakhelder dat we kinderloos blijven.

Wat me eigenlijk nog het meest verbaasde, was de reactie van de omgeving. Ik weet dat ik een uitzondering ben als bewust kinderloze vrouw, maar kennelijk is er weinig begrip of ruimte voor bij anderen. Hoe vaak heb ik niet gehoord: ‘Wacht maar, dat komt nog wel’. En ik denk dat het bij ons nog minder is omdat we een lesbisch koppel zijn, ik vraag me af hoe heterostellen het ervaren.

‘Ik kan me heel goed een leven voorstellen zonder kinderen, en al helemaal niet met’

Sommige mensen die geen kinderen willen, vinden het bedreigend als hun vrienden ze wel krijgen. Ze zijn bang dat de vriendschap zal verwateren. Ik ervaar dat niet zo. Veel van onze vrienden hebben kinderen, zelfs al een tweede, maar voor mij voelt dat aan als een uitbreiding van mijn vriendenkring. Er komt iemand bij die ik graag wil leren kennen, met wie ik een band zou willen opbouwen. Het komt erop neer dat mijn vrouw en ik inmiddels de rol van tante hebben opgenomen. We zijn dol op al die mensjes en we zouden het leuk vinden om de tofste tantes voor hen te zijn die er bestaan. Onze vrienden vinden dat heel leuk, ze betrekken ons echt bij hun kinderen.

Aan de andere kant is er uiteraard de vrijheid. Omdat we geen kinderen hebben, zijn andere dingen mogelijk. Mijn vrouw is wetenschapper, en een project in het buitenland zou zeker interessant voor haar zijn. Intussen probeer ik qua werk flexibel te blijven, zodat ik mee zou kunnen. Met kinderen is dat nu eenmaal een stuk moeilijker.

De keuze om kinderloos te blijven brengt ook angst mee. Om eenzaam oud te worden, bijvoorbeeld. Ik heb veel liever een toekomstbeeld waarin ik als oude dame op bed lig en er kinderen en jonge mensen om me heen dartelen dan het idee om alleen achter te blijven. Maar dat is voor mij geen reden om kinderen te nemen, het mag geen garantie voor je oude dag zijn, vind ik. Ook al omdat je die garantie sowieso nooit hebt. Gelukkig zijn er tegenwoordig genoeg alternatieven om niet eenzaam oud te worden. Dat is een geruststelling.”

Meer weten: