Getuigenis: Els werd obsessief door haar man gecontroleerd

Feeling Redactie

22 dec 2021

Iedereen hikt in zijn of haar leven tegen hindernissen aan. Maar Els heeft serieus moeten knokken voor haar geluk...

Els (38): “Ik was de jongste van drie. Mijn twee ouders waren alcoholverslaafd. Als mijn vader dronk, werd hij gewelddadig. Ik heb als kind heel wat meegemaakt. Mijn moeder haalde me uit mijn bedje als ze hem hoorde thuiskomen en dan verstopten we ons samen, maar hij vond ons altijd. We hebben heel vaak de politie en de ambulance aan de deur gehad. Mijn vader dreigde regelmatig om zich op te hangen, mijn moeder riep dat ze het huis in brand zou steken. Tafels werden omvergegooid met de borden erop, deuren werden kapot gestampt, auto’s in de prak gereden.

Toen ik in het eerste middelbaar zat, ben ik met mijn moeder vertrokken. Toch was het niet het fysieke geweld van mijn vader dat de meeste sporen achterliet, maar wel de psychische invloed van mijn moeder. Mijn hele jeugd en mijn verdere leven is getekend door haar psychologische onderdrukking en haar manipulerende gedrag. Door mijn problematische jeugd ben ik op een bepaald moment gecrasht. Daardoor heb ik nooit een middelbaar diploma gehaald. Ondanks alles heb ik mezelf uiteindelijk toch een knap cv bij elkaar weten te werken binnen de bank, als boekhouder, bij Janssen Pharmaceutica en zelfs bij de Europese Commissie.”

Nog een schim van mezelf

“De relatie die ik had, sprong af, omdat mijn vriend erg jaloers was. Hij verbood me zelfs vrienden en vriendinnen te zien. Daarna was ik een tijd alleen en best gelukkig. Toen ik een jaar in Griekenland ging werken, leerde ik de man kennen met wie ik getrouwd ben. Hij was Albanees en we werden verliefd. Kort daarna kwam hij naar België, en we gingen meteen samenwonen. Al snel kreeg ik twijfels over onze relatie, maar ik ging er toch mee door; ik dacht dat ik gewoon moeite had om te wennen aan de verandering.

In 2003 trouwden we en snel daarna was ik zwanger. De relatie zat al lang niet meer goed. Hij verweet me dat ik lui was, dat ik mijn huishouden nooit op orde had. Er kwam nog een baby, en zelfs toen ik twee kleine kinderen had, borstvoeding gaf én fulltime werkte, vond hij dat ik het niet goed genoeg deed.

“Elke stap die ik zette, met wie ik sprak, hoe laat. Mijn man controleerde alles obsessief “

Uiteindelijk was ik nog een schim van mezelf. Het heeft drie jaar geduurd voor ik de kracht had om bij hem weg te gaan. Toen begon hij me obsessief te controleren. Elke stap die ik zette, met wie ik sprak, wanneer, hoe laat: het werd allemaal nauwlettend gevolgd. Sprak ik met een oude vriend af, dan bedreigde hij die. Ik heb mezelf twee keer laten opnemen: ik was helemaal op. Hij slaagde er ook in mijn familie aan zijn kant te krijgen: ik zie hen nooit meer. Op kerst gaat hij bij hen vieren met mijn kinderen.”

Eindelijk echt beginnen te leven

“Nu, vijf jaar later, ben ik er fysiek nog steeds niet helemaal van hersteld. Ondanks alles geniet ik intussen weer volop van het leven, en van mijn kinderen. De week dat ze bij mij zijn, ben ik er helemaal voor hen. Misschien geef ik ze uit compensatie wel te veel liefde. Ze zijn heel rijp voor hun leeftijd, en kunnen hun gevoelens goed uiten. Bij mijn ex-echtgenoot mag er over dergelijke zaken nooit worden gepraat, bij mij is er alle openheid.

Tot voor kort zat ik voortdurend in overleefmodus, nu wil ik daarmee stoppen en echt gaan leven. Sinds een paar maanden heb ik ook een vriend, met wie ik heel goed kan praten. Ik ben zo blij dat mij dit mag overkomen. Mensen kruipen soms in de slachtofferrol, en zeggen dat ze geen keuze hebben. Maar die heb je wél. Ik was vastbesloten het anders te doen dan mijn ouders, en ben daar – denk ik – in geslaagd. Ik wil nu iets gaan doen met al die vreselijke ervaringen uit het verleden, dan is het tenminste allemaal niet voor niets geweest. Ik wil met mijn ervaringen naar buiten komen, andere mensen helpen. Welke vorm dat moet krijgen, weet ik nog niet precies. Ik wil alvast tonen dat de toekomst hoopvol kan zijn, als je bereid bent keihard aan de slag te gaan met jezelf en je verleden.”