Op 1 en 2 november staan we traditioneel stil bij onze eindigheid. Maar voor Elien is de dood elke dag actueel. En daar is ze niet rouwig om.
“Een zee van gele en witte chrysanten en ik als klein meisje die daartussen loopt: dat zijn mijn vroegste herinneringen. Mijn opa was chrysantenkweker en ik voel nog zo de bruisende drukte voor 1 november. Met de hele familie waren we in de weer om de bloemen te oogsten, op te laden in camions en naar de kerkhoven en bloemenwinkels te brengen. Dat samenhorige, het gevoel van ‘nu moet het gebeuren’: ik krijg er nog kippenvel van.”
“Mijn grootvader was kweker, mijn vader bracht het bedrijf naar het volgende niveau. ‘We moeten het verschil maken en eigen soorten kweken’, zei hij. Dus startte hij in 1982 de R&D-afdeling (Research & Development, red.) op en ontwikkelde jaarlijks nieuwe soorten. Hij zette ons bedrijf Gediflora daarmee wereldwijd op de kaart en werd marktleider. Ik ben nog altijd heel fier op de visie en passie van mijn vader. Hij zorgde ervoor dat we vandaag roze, paarse, oranje en zelfs groene chrysanten hebben en dat we intussen in meer dan 40 landen leveren. 1 op de 3 chrysanten in de wereld komt van bij ons.”
‘De chrysant is zoveel meer dan gewoon een kerkhofbloem’
“Het selecteren van nieuwe soorten gebeurt handmatig: je loopt in augustus, september en oktober tussen de chrysanten en kijkt welke er bijvoorbeeld uitspringen door hun mooie vorm of diepe kleur en die selecteer je dan om verder mee te kweken. Ik zie mijn vader nog zo tussen de chrysanten lopen, kritisch kijkend en met z’n handen voelend aan de planten. Op zijn 52 jaar kreeg hij jammer genoeg een ongeluk waarvan hij nooit meer volledig hersteld is. Ik was 27 jaar en was nog niet zo lang aan de slag binnen ons bedrijf. Plots kreeg ik de leiding. Dat was niet makkelijk. Ik was bang om te falen, en vooral om hem teleur te stellen. Maar samen met een heel gepassioneerd team én een grote liefde voor ons bedrijf is het gelukt om het verder uit te bouwen. Mijn vader leeft sinds het ongeluk in het verleden, maar als we over de chrysanten praten, zie ik hem stralen. Zijn passie is hij nooit kwijtgeraakt. Ik ben heel gelukkig dat ik zijn ‘kindje’ verder mag laten groeien.”
“Het is mijn persoonlijke missie om de chrysant een ander imago te geven. Het is zoveel meer dan een gewone ‘kerkhofbloem’. In New York zie je ze overal in het straatbeeld en in de Scandinavische landen zijn ze in augustus bijvoorbeeld gek op de roze variant. In Japan maken ze er bonsaiversies van en in China houden ze heel erg van de rode kleur. In België blijft het vooral druk voor 1 november en ik vind het prachtig om dan de kerkhoven te zien. Maar het zou fijn zijn als de chrysant nog meer op terrassen en in het straatbeeld zijn ingang zou vinden.”
Meer getuigenissen lezen?
Door: Lisa Gabriëls. Foto’s: Joris Casaer.
