Freeze! Karen (38) onderging twee eicelpuncties en vertelt haar verhaal

Feeling Redactie

08 jul 2020

Eicelpreservatie, of social freezing, zoals het wegnemen en invriezen van eicellen genoemd wordt, lijkt steeds toegankelijker te worden. Een welkome ingreep voor vrouwen met een kinderwens die zichzelf nog even tijd willen kopen. Saxofonist/componist Karen (38) onderging twee eicelpuncties en vertelt ons openhartig haar verhaal.

Stereotiepe ideeën

“Het is een feit dat er nog steeds gelachen wordt met zogenaamde ‘wanhopige single vrouwen die hun biologische klok voelen tikken als ze de veertig naderen’. En het stereotiepe idee dat mannen mooier worden met de leeftijd, terwijl vrouwen afgeschreven zijn na hun vijfendertigste, vind ik ronduit belachelijk. Uiteraard is er op het vlak van emancipatie al heel wat veranderd, maar er is nog veel werk aan de winkel. En als het aankomt op vruchtbaarheid, is er één biologisch verschil dat we helaas niet kunnen ‘weg-emanciperen’. Door de mogelijkheid om eicellen in te vriezen kan dat verschil een klein beetje overbrugd worden.”

‘Als het aankomt op vruchtbaarheid, is er één biologisch verschil dat we helaas niet kunnen weg-emanciperen’

“Ik wil mijn verhaal vertellen om te helpen het taboe rond social freezing te doorbreken en om mijn beschikbare kennis omtrent vruchtbaarheid te delen. Ik heb twee eicelpuncties ondergaan, maar helaas bleek mijn eicelreserve al aardig geslonken. Na twee behandelingen zijn er negen bruikbare eitjes ingevroren. Dat levert mij 42% kans om tot en met mijn 47ste levensjaar met behulp van deze eicellen zwanger te worden. Geen vrolijke cijfertjes, maar beter dan niets. Ik heb ondertussen een derde punctie gepland.”

Geen typisch meisje

“Het kindervraagstuk is pas laat in mijn leven opgedoken. Als kind was ik al geen typisch meisje. Ik ontwierp meubels, repareerde mijn eigen fietsen en als twintiger begon ik met het spelen van jazzmuziek. Ik herkende mij niet in de heersende genderstereotypen en het ontbrak mij aan inspirerende vrouwelijke rolmodellen, waardoor de zoektocht naar mijn ware identiteit bepaald niet eenvoudig was. Bovendien heb ik geen makkelijke jeugd gehad. Lange tijd was ik bezig met overleven en mijn plaats in de wereld zoeken. Oorspronkelijk heb ik architectuur gestudeerd, maar toen ik op mijn 23ste begon met saxofoon spelen, ontdekte ik dat mijn echte passie bij muziek ligt. Ik heb eerst mijn architectuurstudie afgemaakt en ben daarna naar het conservatorium gegaan. Een gezin stichten was niet prioritair, want ik werkte dag en nacht om mijn muziekstudies te betalen.”

Kinderwens

“Toen ik eindelijk goed in mijn vel begon te zitten, besefte ik dat er meer is dan kunst en muziek alleen. Ik had net een nieuwe relatie, waarin ik al snel over mijn ontluikende kinderwens begon. Aanvankelijk zag mijn partner dat ook wel zitten, maar een half jaar later veranderde hij van gedachten, waarmee de relatie ten einde kwam. Toen ik van een collega-muzikant over social freezing hoorde, ben ik de mogelijkheid gaan onderzoeken. Ik was vrij snel overtuigd, maar ik heb eerst moeten puzzelen om de financiële middelen bij elkaar te krijgen. Ik hoop nog steeds een partner tegen te komen en op natuurlijke wijze zwanger te worden, maar op die manier is er wat druk van de ketel, zodat ik het leven kan leiden dat bij me past. En met een beetje geluk vind ik ondertussen alsnog die partner!”