Dramadate: “Hij slaakte een gil en liep de slaapkamer uit”
Luchtige jurkjes, frisse cocktails en zwoele avonden: hét recept voor een geslaagde zomer of een opwindende date. Tijdens de zonnigste maanden lees je bij Feeling elke vrijdag het verhaal van een moedige sprong in het dating-diepe. Of het afspraakje als droomdate of dramadate de boeken ingaat, is aan jou om te bepalen. Nona’s (29) avond met Olivier begon leuk en onschuldig, maar eindigde een tikje ongelukkig met bloedspetters op haar slaapkamervloer.
Ongemakkelijke bijtrekpas
“Ik werd een jaar geleden uitgenodigd op een feestje bij een vriendin thuis. Na twee coronajaren was ik het niet meer gewend veel uit te gaan, dus nam ik met een bang hartje de tram richting haar huis, wetende dat ik niemand van de gasten daar kende. Ik verwachte me dus aan veel verplichte introductiegesprekken (‘Wat doe jij zoal in het leven?’), compulsief stresseten (ben ik de enige die op elk feestje een intense drang voelt om álle chips naar binnen te spelen?) en ongemakkelijke danspasjes aan de rand van de dansvloer (elk feestje start immers met een bijtrekpas).
Relaties die voortgroeien uit een coup de foudre? Velen onder ons moeten eerst langs heel wat date-stations passeren voor ze de liefde vinden. De pittigste datingverhalen lees je in het dramadate of droomdate-dossier.
In de straat waar de festiviteiten zouden plaatsvinden, vlak voor de huisdeur van mijn vriendin, hoorde ik opeens twee jonge mannen roepen: ‘Waar ga jij naartoe?’, wijzend naar de fles wijn die ik krampachtig vastklemde tussen mijn vingers. Hoe het een echte nerveuze oversharer als ik betaamt, legde ik mijn situatie uit: ik ging naar een feestje waar ik – op één iemand na – niemand kende en ik ging dood van de zenuwen. Of ze met mij mee mochten komen? Nu, ik heb altijd geleerd om niet zo maar met vreemden mee te gaan, maar deze jongens zagen er deftig én leuk uit. En wat kon er ook fout gaan op een feestje met vijtig anderen rondom mij? Geen onbelangrijke extra: op deze manier moest ik niet moederziel alleen het feestterrein betreden.”
Kraakwitte lakens
“Gelukkig had ik juist geoordeeld: de twee jongemannen, Olivier en Michael, waren dertigers, beiden advocaat, ze deelden mijn smaak in muziek en waren perfecte gespreks- en danspartners voor de avond. Nadat de muziek een streepje zachter werd gezet, en mijn vriendin haar lichten aankipten om duidelijk te maken dat het feestje elders verdergezet moest worden, stelde Olivier voor samen nog het stad in te trekken. We bezochten enkele cafés met ons tweetjes en dansten en zoenden tot in de vroege uurtjes. Wanneer de eerste zonnestralen door de gordijntjes van het laatste bruine café boorden, zetten we koers richting mijn appartement.
Olivier stond recht en liep naar de badkamer. Ondertussen ontdekte ik druppels bloed op mijn kraakwitte lakens. Ohnee. Had ik hem een bloedneus geslagen?
Eens aangekomen, strompelden we rechtstreeks naar mijn slaapkamer, terwijl we onze kledingstukken in het rond smeten. Het begon hot en heavy: hij nam de leiding op de juiste momenten en we voelden elkaars ritme meteen goed aan. Alles verliep vlotjes tot ik hem plots luid ‘auw’ hoorde roepen. Wat er daarna gebeurde, volgde allemaal zo snel op elkaar – en ik had die laatste cocktail misschien ook niet meer mogen bestellen – dat ik gedurende een halve minuut niet begreep wát er juist gebeurde. Olivier stond recht en liep naar de badkamer. Ondertussen ontdekte ik druppels bloed op mijn kraakwitte lakens. Ohnee. Had ik hem een bloedneus geslagen?
Wanneer ook ik de badkamer bereikte, zag ik tot overmaat van ramp dat het bloed niet van zijn neus kwam... Een relatief snelle denkoefening later en: ‘Jouw toompje is gescheurd!’, riep ik. Zijn toompje (of het frenulum: het stukje huid waarmee de voorhuid aan de eikel vastzit, red.) had het begeven en bloed druppelde gestaag van zijn middel op mijn badkamervloer. Ik stelde hem voor een snelle douche te nemen, wat gelukkig ook het bloeden stelpte, waarna we stilletjes in bed gingen liggen; het moment was duidelijk voorbij.”
Bloedspoor
“De morning after moest ik tamelijk vroeg werken. Ik ontwaakte met een houten hoofd en lapte mezelf op terwijl ik de bloedvegen doorheen mijn kamer en badkamer aanschouwde. ‘Geen tijd om ze nu nog op te vegen’, moest ik jammerlijk constateren. Ik nam vriendelijk afscheid van Olivier en snelde de deur uit, richting het barretje waar ik een dag lang koffies zou moeten serveren.
Na een lange shift keerde ik terug huiswaarts, zo goed als vergeten wat de avond ervoor had plaatsgevonden in mijn appartement. Tot ik mijn kamer betreedde en de schade pas echt kon opmeten: bebloede lakens, rode spetters en vegen op mijn vloer, een werkelijk bloedspoor tot aan de badkamer en rode vlekjes in mijn douche. Ik schrobde de plekken weg en verschoonde mijn lakens, vooraleer ik doodmoe mijn bed inkroop. Later stuurde ik Olivier nog een sms om te vragen of alles goed was gekomen. Hij was naar de dokter geweest en zoals voorspeld was zijn toompje gescheurd. ‘De komende weken zalf smeren en een windel dragen’, klonk het bij de arts. We zagen elkaar erna nog één keer, maar de vonk bleek éénmalig te zijn geweest. En misschien maar goed ook: ik val namelijk nogal snel flauw bij het zien van bloed.”
Heb jij nog een onvergetelijk datingverhaal op de plank staan dat je graag (anoniem) met ons wilt delen? Stuur een mail naar cleo.decoster@feeling.be en wie weet staat jouw drama- of droomdate binnenkort te lezen op onze website.
Meer lezen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier