‘De barvrouw is wel érg knap’: Karen ging op internationale date, maar vond allesbehalve de liefde
Sommige mensen gaan the extra mile voor de liefde. Bij Karen (36) mag je dat letterlijk nemen. Na een gezellige ontmoeting op een festival volgde zij een sympathieke Zwitser naar Zürich. Alleen draaide de internationale date uit op een sisser.
“Na een relatie van enkele jaren besloten mijn vriend en ik een punt achter onze relatie te zetten. Het was het begin van de zomermaanden en in een poging om mijn gedachten te verzetten en de zomer nog te redden, schreef ik me als vrijwilliger in voor een groot muziekfestival. Het leek me een goed idee om buiten mijn comfortzone te treden, nieuwe mensen te ontmoeten en terwijl mijn gebroken hart van me af te dansen.”
“Aan de vooravond van mijn vertrek – campinggerief en festivalticket in de aanslag – begon ik sterk aan mijn keuze te twijfelen. Sociale angst, onzekerheid (was ik hier niet te oud voor?) en mijn gebroken hart speelden me parten. Maar een treinrit, busrit en wandeling later verdween mijn bezorgdheid als sneeuw voor de zon. Mijn vrijwilliger-collega’s verwelkomden me met open armen terwijl ik mijn tentje in de grond sloeg op de gezellige crew camping.”
Meet me at the crew camping
“Wanneer mijn eerste shift erop zat, trok ik het publiek in waar ik danste op de noten en bassen van de artiesten tot de stekker er voor de eerste avond uitgetrokken werd. De tocht terug naar de crew camping ging moeizaam; als vee op een hoop schoven we aan richting de uitgang van het festivalterrein. Daar botste ik voor het eerst op hem, Pierre. Wie de eerste woorden haspelde weet ik niet meer, maar we ontdekten al snel dat we dezelfde richting uitgingen, dat hij uit Zwitserland kwam en, net als ik, er juist een relatie had op zitten. Ook zijn vlotte babbel, groene ogen, oranjeblonde krullen en sterke armen vielen me meteen op.”
“We belandden op een bankje van de camping, waar we urenlang gedachten en verhalen uitwisselden. De avond erop herhaalden we dat ritueel en ook de derde avond vond ik Pierre op de bank. Hij wreef over mijn been en speelde met de koordjes van mijn hoodie waarna hij me naar mijn tent begeleidde en aanstalten maakte om me te zoenen. Ik liet zijn lippen toe, maar maakte duidelijk dat ik de nacht alleen zou spenderen.”
Ik vroeg of hij in het echt wou afspreken. Een videocall wou ik niet, ‘of we gaan all the way of we doen het niet’
“De laatste festivaldag keerde ik vroeger naar huis dan gepland en dus namen de Zwitser en ik geen afscheid. Wel wisselden we nog enkele berichten uit en nodigde ik hem uit in mijn thuisstad, ‘in case you ever return to Belgium‘.”
Impulsaankoop
“Onze berichtenstroom zwakte echter niet af wanneer de bladeren gingen vallen. Ook tijdens de wintermaanden bleven we in contact, en de gesprekken werden persoonlijker, liever en dieper. Tot ik alludeerde op een afspraakje in real life. Een videogesprek zag ik niet zitten: ‘of we gaan all the way of we doen het niet‘, schreef ik.”
“Voor ik het wist, lag er een heen-en-weer ticketje Zürich in mijn winkelmand, over twee weken zou ik boarden. De aanloop ernaartoe was zenuwslopend en zó plezierig. Hij vroeg me wat ik het liefst wou doen: een dag in de natuur (inclusief stevige wandeling en sleeën in de Zwitserse bergen) of op ontdekking gaan in de stad. ‘Da’s een té moeilijke keuze’, appte ik terug. Of we geen combinatie van beiden konden doen? Dus pakte ik mijn stapschoenen en -broek in, net zoals een elegante jurk voor een diner in de stad en een casual outfit voor een eventueel museumbezoek. Klaar voor twee dagen vol leuke activiteiten.”
Vlotte babbel
“Op de heenvlucht kreeg ik niets binnen: Wat als het helemaal niet klikt? Wat als hij me niet interessant of niet mooi vindt? Wat als ík hem saai vind? We besloten af te spreken aan de ingang van mijn hotel en de eerste avond samen iets te gaan drinken. Na een snelle opfrisbeurt, begaf ik mij met knikkende knieën naar buiten, waar Pierre me stond op te wachten. Hij zag er helemaal anders uit dan hoe ik me herinnerde, en toch ook weer helemaal hetzelfde: knap, een gespierd lichaam en een leuke kledingstijl.”
“Eens we plaats hadden genomen in het raamkozijn van een gezellig cafeetje, merkte ik dat ik me zijn vlotte babbel ook juist had herinnerd. We praatten over zijn job als architect, het dure leven in de stad en zijn familie. Als avondeten zetten we koers richting zijn appartement, waar hij een typisch Zwitserse – overheerlijke – kaasfondue voor mij maakte.”
Na de kaasfondue en enkele glazen wijn slopen we zijn slaapkamer binnen, ik keerde die nacht niet terug naar mijn hotel
“De sfeer zat goed en onze lichamen leunden steeds dichter naar elkaar toe. Op een bepaald moment kuste hij me, voorzichtig maar vastberaden. We slopen de slaapkamer in en ik keerde die nacht niet meer terug naar mijn hotel.“
Morning after
“Met amper vijf slaapuren op mijn teller, werd ik moe wakker. Ik voelde nog weinig van de goede sfeer dan de voorbije avond. Pierre leek zowaar een ochtendhumeur te hebben en kon niet wegsteken lastig te zijn dat we – was hij het of ik? – de nacht ervoor wijn hadden gemorst op zijn witte lakens. Wanneer hij de vlek ontdekte, werd ik uit het bed verjaagd, de lakens gingen meteen de wasmachine in, maar niet voor hij tien minuten in de badkamer spendeerde met het wegdeppen van de wijnvlek. (Bijna) met een schuldgevoel, en omdat ik niets meer durfde zeggen, maakte ik me uit de voeten om mijn zwemkledij op te pikken in mijn hotelkamer. We zouden namelijk naar de sauna gaan en erna een plons nemen in de ijskoude Limmat rivier.”
“Terwijl hij buiten mijn hotel wachtte, stuurde hij me een berichtje dat ik te laat was. Met een lichaam vol stress maakte ik weg naar de straat. De Noorse sauna en ijskoude douche diende opnieuw als ijsbreker, maar de ontdooiing was alweer van korte duur. Voor de rest van het weekend had Pierre niets gepland, en al om elf uur in de voormiddag sloeg de paniek mij om het hart: ‘Wat gaan wij in godsnaam nog uitsteken voor de resterende tijd?‘ ‘Dan maar gaan shoppen’, stelde ik voor, in de hoop een gespreksonderwerp te vinden in de chique winkels van Zürich.”
‘Dat meisje achter de bar is wel héél knap’, wist hij me te vertellen
“Voor de rest van de dag groef ik paniekerig naar interessante onderwerpen, terwijl hij bleef mokken (of wás hij gewoon zo?) en hij geen enkele vraag terug vuurde. Rond twee uur in de namiddag (en ontelbare ongemakkelijke stiltes later) zag ik geen andere oplossing meer: ‘Of we een cafeetje zullen zoeken? Ik ben wat moe.’”
“Na uitspraken als ‘Jij zit wel graag neer, he’ (vrij vertaald naar ‘Jij bent wel lui, he’) en ‘Dat meisje achter de bar is wel héél knap’ botsten we op vrienden van Pierre, of zo dacht ik toch. Het bleken kennissen van op de universiteit en mijn Zwitser verwelkomde ze aan onze tafel met de zin ‘Je ziet er zo bleek uit?’ Waarop ik het meisje bijviel dat het winter was, normaal dus dat ze geen gebruinde huid had. Wanneer Ivo naar het kleinste kamertje verdween vroeg de vrouwelijke kennis mij – inclusief opgetrokken wenkbrauw – of de internationale date meeviel. Ik antwoordde dat ik Zürich een heel leuke stad vond en zag in haar ogen dat ze mijn mening over Pierre deelde.”
“Gelukkig deed de alcohol zijn werk en kwam ook Pierre wat losser. We besloten op restaurant te gaan en namen een kijkje in een danscafé, waar ik zijn wit hemd aan mocht tegen de koude. Voor we een drankje te veel op hadden, maakte ik vlug duidelijk dat ik die nacht in mijn hotel zou slapen. Hij keek teleurgesteld, maar ik kaderde: ik moest de dag erna om tien uur ‘s ochtends uitchecken. Eens in mijn hotelkamer merkte ik rode saus op op zijn wit (designer)hemd! De paniek! Net zoals hij de ochtend ervoor minutenlang zijn witte lakens schoon had gedept, stond ik nu in mijn hotelbadkamer met een handdoek en zeep in de hand te hopen op een mirakel.”
De les van het weekend
“De ochtend erop gaf ik zijn hemd, met de lichte oranje verkleuring, netjes opgevouwen terug. Hij maakte me in zijn keuken een omelet en ik bestelde een uur of twee vroeger dan nodig een Uber naar de luchthaven. Wat me écht verbaasde? Hij had blijkbaar een topweekend gehad en liet vallen dat hij in de zomer naar Antwerpen wou komen. Ik glimlachte ongemakkelijk en kon niet helpen te denken hoe weinig moeite de jongeman in mijn komst had gestoken. Geen reservaties, geen plan voor het weekend.”
“Of we in de zomer opnieuw zullen afspreken, betwijfel ik. De people pleaser in mij zal waarschijnlijk een korte meeting niet durven afslaan. Wat ik wél leerde uit mijn internationale date? Eerst videobellen, dan op een vliegtuig springen.”
Meer dateverhalen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier