BLOG: Ga terug naar start. U ontvangt geen geld.
Het was lang geleden dat ik iemand nog zo droef zag kijken als Djellza B, het Kosovaarse meisje van zestien dat noodgedwongen gerepatrieerd moet worden. Met een klein stemmetje vertelde ze op het VRT-journaal dat ze haar terugkeer totaal niet zag zitten. Ze sprak de taal van haar zogenaamde vaderland niet goed en bovendien kende ze er niemand. Ik had meteen met haar te doen.
Het moet een ongelooflijke opdoffer zijn, te horen krijgen dat je alles en iedereen die je nauw aan het hart ligt, op je naaste familie na, moet opgeven. Ik herinner me hoe ik zelf was op mijn zestiende: een onzekere jongen die zich het liefst van al terugtrok in de geborgenheid van zijn kamer. Die kamer zal Djellza binnenkort moeten opgeven, want wettelijk gezien is er geen enkele grond om de familie hier te houden. De ouders zijn uitgeprocedeerd en dus moet hun minderjarige dochter nillens willens mee.
Ik vind dat enorm hard. Ja, de familie had al eerder het Belgische grondgebied moeten verlaten, zodat de uitlevering al vroeger was kunnen gebeuren. Maar wat heb je daaraan als je zestien bent? Haar ouders hebben een enorme gok gewaagd... en verloren. Daar moeten ze de gevolgen van dragen, hoor ik dan. Maar hoe vreselijk is het dat Djellza, die in al dit geen inspraak had, daar nu de dupe van is? Dat er bovendien in de pers maar meteen werd bij vermeld dat niet alles in het gezin peis en vree is en dat enkele van haar broers bekend staan bij de Mechelse politie vond ik allesbehalve kies. Ik wil er ook niet voor veroordeeld worden als zou blijken dat mijn broer – die ik overigens niet heb – niet altijd even goede vrienden is met de wet.
De kans lijkt me klein, maar misschien leest Djellza op haar schuiladres, als ze daar al toegang tot het internet heeft, deze woorden. Ik zou haar willen zeggen: “hou vol, meid. Misschien komt er wel een oplossing uit de bus”. En vooral: “jij hoort niet thuis in Kosovo, maar hier, in België”. Misschien moeten we een petitie organiseren om haar hier te houden. Wettelijk heeft dat uiteraard geen enkele rechtsgrond en veel zal het allicht ook niet uithalen, maar het zou Theo Francken er wel op wijzen dat het een schande is dat een perfect geïntegreerd meisje tegen haar wil in wordt teruggevoerd naar een vaderland waarmee ze geen enkele band heeft. Want ook daaraan herken je een beschaafd land: het draagt zorg voor zijn onderdanen. Ook voor voorbeeldige minderjarigen die tegen hun wil in geen papieren hebben.
Lees hier de vorige blogs van Michael: