Column: ik moest en zou die jurk mee naar huis nemen
Chef-mode Els Keymeulen schrijft elke maand in Feeling over haar wedervaren in modeland. Al durft er af en toe ook een meer dagdagelijks verhaal tussen kruipen. Zo was ze onlangs op vakantie in Mallorca...
Mission: impossible
Ik was op vakantie met mijn gezin, afgelopen zomer. Staycation bleek niet aan ons besteed: we zijn van het type mensen dat echt wég moet om te stoppen met werken. Dus we gingen naar Mallorca, naar een huisje op een berg. We zouden er drie weken vertoeven, afkicken van de toch wel bewogen maanden die aan ons verlof voorafgingen, en genieten. ‘Genieten’ is een lastig woord natuurlijk. Voor mijn kinderen betekent het zwemmen, voor mijn man bloedrood een berg op fietsen bij +40 graden, voor mij toch vooral lokale winkeltjes verkennen. En dus had ik al na drie dagen online een jurk gespot die ik absoluut móést, zou hebben. Duurzaam gemaakt in Barcelona en geproduceerd op dermate kleine schaal dat er nog maar 2 stuks over waren. Kleinschalig betekent meestal ook ‘geen webshop’. Dus ik e-mailde Barcelona, liet weten dat ik een jurk wilde kopen en dat ik bovendien vlakbij zat, in Mallorca. Klonk als een briljant plan, en dat wás het ook.
‘Ik werd wakker met een ijzeren vastberadenheid: ik zou de jurk mee naar huis nemen’
‘Perfecto’, e-mailde Barcelona terug, en of ik na overmaken van het correcte bedrag mijn adres kon doorgeven. Ow. Mijn adres. Mijn man, die contact had gehad met de huisbaas, had weinig info. “Nee, ik weet geen straat.” “Ja maar”, zei ik, “hoe ben je dan vanaf de luchthaven recht naar hier gekard?” “Ah”, zei mijn man triomfantelijk – en hij stak een plannetje in de lucht. ‘Volg de MA14, draai links aan de grote olijfboom de weg in, rijd verder tot aan de blauwe brievenbus’. Op die blauwe brievenbus stond geen straatnaam, laat staan een huisnummer. Shit. Ik mailde Barcelona dat er een probleem was, en of het oké was dat ik het plannetje van de huisbaas bezorgde. ‘Perfecto’, stuurde ze tot mijn verbijstering terug. De jurk zou verstuurd worden met de Correos, en op dag vijf van mijn 21 dagen durende vakantie begon ik met aftellen. Een week ging voorbij: geen jurk. Ik maakte het oude brievenbusje open, stond af en toe zelfs aan de poort: geen jurk.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Eind week twee – mijn man was al een keer of twintig tuffend de bergen van Mallorca opgereden – werd ik ongerust, dus ik logde in op de Correos met mijn trackingnummer. Er stond ‘error’ en iets dat ‘pakket onleverbaar’ betekende. Shit! Ik mailde Barcelona: “Oh ja, ik denk dat je een huisnummer nodig hebt.” Ze gaf me het nummer van de pakjesdienst: ‘For English type 3’ en vervolgens praatte er iemand een eind weg in het Spaans. De conversatie ging moeilijk en Google Translate kwam eraan te pas, maar uiteindelijk wist ik dit: mijn pakje was bij de post in Mallorca en zonder nummer kwam niemand het leveren. Ik had intussen nog vijf dagen vakantie, geen jurk en een pakje ergens in Mallorca. Ik belde de huisbaas: “No we really have no house number, sorry”; ik googelde ‘pick up point komma Valdemossa’: niks. De voor-voorlaatste dag van mijn vakantie werd ik wakker met een ijzeren vastberadenheid: ik zou de jurk mee naar huis nemen. Ik belde de post, en vroeg hen de jurk naar een elektrozaak in het stadscentrum te sturen en gaf hun adres mét huisnummer op. De volgende dag ging ik naar de winkel: “A dress?! We no sell dresses. Kitchen, fans, bathroom toaster, yes.” “Ja maar, nee,” zei ik, “er komt een jurk! Met Correos, voor mij!” De volgende dag stond ik er weer, en de verkoper keek me aan alsof hij net een geest had gezien: “I have dress for you.” “Jaaaa”, zei ik, “ik zei het toch?!” Compleet in de war gaf de elektroman me mijn jurk. Ik dankte hem voor het uitlenen van zijn huisnummer, en droeg De Jurk vol trots op onze laatste dag vakantie. “Hóé ben jij aan dit kleed geraakt?”, vroeg mijn man, die ik ervan verdenk opzettelijk huizen zonder huisnummer te huren. “Gewoon,” zei ik, “ik heb gewoon zelf een pick-uppunt gecreëerd.” Voor wie zich toevallig in Mallorca bevindt: ik geef op eenvoudige vraag het huisnummer door.