Veronique Leysen: “Ik probeer te bedenken hoeveel een vintage stuk voor mezelf waard is”
Alles komt terug, en maar goed ook. Dat geschiedenis prachtig patina geeft, weet vintage-aficionado Veronique maar al te goed. Of hoe gister heel erg nu, en straks ook de toekomst is.
Wie Veronique Leysen volgt op Instagram weet dat ze van veel markten thuis is. Ze baatte jarenlang haar eigen koffiebars uit, geeft make-upcursussen en studeert binnenkort af als interieurvormgever aan de hogeschool van Mechelen. Ze houdt ervan meubels een tweede leven te geven; haar huis bulkt van het vintagedesign.
“Mijn eerste vintage stuk ooit was een Cadovius-wandrek, een meubel dat ik voor vijfhonderd euro kocht en dat intussen al tweeduizend euro waard is. Het rek hing vroeger in mijn koffiebar en verhuisde nadien van het ene huis naar het andere. De liefde voor gebruikte meubels is er altijd geweest. De patine van gebruikt hout en de krakjes in oud leer maken vintage meubels uniek voor me. Door interieurvormgeving te studeren is die liefde alleen maar gegroeid. In mijn opleiding zijn zowat alle stromingen, oude architecten en bekende meubelmakers de revue gepasseerd. Het is boeiend dat er in de jaren dertig vooruitstrevende meubels gemaakt werden die vandaag nog steeds modern aanvoelen en misschien zelfs moderner zijn dan veel van de ontwerpen die nu op de markt komen. Eileen Gray, een van de weinige vrouwelijke ontwerpers uit die tijd, is een grote inspiratie. Die vrouw maakte pas straffe meubels; het design van haar ‘Adjustable Table’ is erg goed uitgedacht; het tafeltje zal altijd een plek bij me thuis krijgen. Niet alleen de patine van een vintage stuk vind ik bijzonder, maar verder ook de sfeer die je ermee schept bij je thuis. Nieuwe stoffen en materialen combineren met oudere stuks, maakt je huis warm en maakt de plek plots heel persoonlijk.”
‘Ook voor mijn kinderen shop ik vintage. Ik koop er niet alleen op een bewustere manier speelgoed door, maar oud speelgoed past naar mijn mening ook mooier in een interieur’
“Maar ook de zoektocht naar een stuk is een groot deel van het plezier voor me. Ik kan uren verdrinken in online shops en je vindt me steevast in vintagewinkels als ik een stad bezoek. Via Antica in Brussel is een favoriet, verschillende dealers stellen daar hun stuks tentoon. Als ik door die drie verdiepingen propvol vintagedesign struin, voel ik me als een kind dat losgelaten wordt in een snoepwinkel. Het is soms moeilijk in te schatten of je de juiste prijs voor iets betaalt, maar ik probeer vooral te bedenken hoeveel een stuk voor mezelf waard is als ik iets overweeg te kopen.”
“Online kun je interessante koopjes doen via Whoppah.com, een website waar particulieren hun stuks verkopen. Vntg.com is een interessante verzamelwebsite en ook Oblist.com vind ik de moeite. Bij die laatste website krijgen ontwerpen van jonge designers een plek naast vintagedesign en naast grote stuks scoor je er ook leuke cadeautjes. Zo kocht ik er bijvoorbeeld al een bijzonder, vintage boterschaaltje in schelpenvorm. Ook voor mijn kinderen shop ik vintage. Ik koop er niet alleen op een bewustere manier speelgoed door, maar oud speelgoed past naar mijn mening ook mooier in een interieur. Een rotan wiegje, vintage Playmobil… Mijn drie jongens mogen trouwens echt leven in ons huis en in onze meubels. Ook zij verdienen hun plekje hier. Kringen op een tafeltje of een vlek op een zetel: elk stuk krijgt zo zijn eigen verhaal volgens mij.”
