Op reis in eigen Herenhuis: kijk binnen bij interieurarchitect Jill Rooijakkers
Achter een onopvallende gevel in het Antwerpse Zurenborg schuilt een verrassende totaalrenovatie. Of hoe interieurarchitect Jill Rooijakkers haar eigen grenzen wist te verleggen.
Wanneer we voorbij de oh zo mooie, eeuwenoude gevels van Zurenborg fietsen om tot bij Jills huis te komen, vragen we ons bij aankomst stiekem even af waarom een interieurarchitect net verleid werd tot dát huis. Ze kan er gelukkig om lachen wanneer we haar iets over de nietszeggende gevel vragen. “We hebben de voordeur nog maar net veranderd, ervoor dachten vrienden zelfs dat ze aan het verkeerde adres waren toen ze bij ons arriveerden. Op archiefschetsen zag ik dat ons huis door dezelfde architect is neergepoot als dat van onze buren en dat het oorspronkelijk dus ook zo’n charmante, typische herenhuisgevel had. Jammer genoeg is die gevel ooit opgevuld en blijft er nu weinig van die charme over. Het verrassingseffect wanneer mensen eenmaal binnen zijn, is leuk om te zien.”
Goede gok
De zoektocht naar een eerste huis verliep niet helemaal vlekkeloos. De jonge interieurarchitect zocht meer dan twee jaar naar een renovatieproject binnen de Antwerpse ring waarop ze haar eigen stempel kon drukken. Een pand waar nog voldoende authentieke elementen aanwezig waren, waar buitenruimte was en dat binnen het budget van haar man en zichzelf paste. “Hoewel de Immoweb-foto’s afschuwelijk waren, gingen we toch kijken”, vertelt ze. “Het huis was interessant geprijsd, de ligging was goed, de indeling klopte en er was een koertje mét zon. Maar in het echt zag het er zowaar nog lelijker en oubolliger uit dan we hadden gedacht. De vorige eigenaar – een tegelaar – had zowat het hele huis betegeld met zoveel mogelijk verschillende tegels, alle plafonds waren verlaagd en er hing plastieken lambrisering tegen de wanden. Je moest wel erg veel verbeelding hebben om er iets in te zien. Mijn man vertrouwde het niet zo, maar ik zag potentieel.” Volgens de eigenaar zaten er onder de verlaagde plafonds bijvoorbeeld nog authentieke moulures, over de staat kon hij zich niet uitspreken. Ze waagden de gok, deden een bod en hadden een paar maand later de sleutels in hun handen. In het FelixArchief vond Jill plannen met doorsnedes van het huis terug die aantoonden dat de oorspronkelijke plafonds inderdaad erg hoog waren. “Met een klein hartje haalden we als eerste werk de verlaging weg. We hadden goed gegokt: de moulures waren nog in perfecte staat.”
Stappenplan
Een eigen huis kopen, voelde voor Jill aan als een speeltuin om haar eigen stijl te ontwikkelen. Na haar interieurstudies aan het CAD (College of Art & Design), een privéschool in Brussel, deed ze ervaring op bij POLO Architects en nadien bij Vincent Van Duysen. Ondertussen werkt ze al een jaar als zelfstandig interieur-architect. “Werken op het bureau van Van Duysen was mijn grote droom. Bij de eerste spontane sollicitatie net nadat ik afgestudeerd was, kreeg ik het deksel op mijn neus. Een paar jaar ervaring later kon ik er wél starten. Vincent is een krak in klassiek en minimalistisch ongelooflijk warm te doen aanvoelen. In zijn stijl en in zijn liefde voor natuurlijke materialen kan ik me helemaal vinden. Klanten die bij Van Duysen aankloppen hebben een groot budget, voor mijn eigen huis kon ik minder high-end keuzes maken en moest ik een stuk creatiever zijn om toch tot een kwalitatief en mooi resultaat te komen.”
Wanneer Jill en haar man bij de aanvang van hun project merkten dat ze onverwacht alle elektriciteit en verwarming moesten vernieuwen, werd er meteen een flinke streep door hun rekening getrokken. Ze beslisten in fasen te renoveren. Zes jaar geleden pakten ze de benedenverdieping en de kamers aan, daarna het koertje en nu net de badkamer bijvoorbeeld. Met slimme keuzes kom je volgens Jill al een eind ver: de houten vloer op de bovenverdiepingen was na een opschuurbeurt best mooi en konden ze dus recupereren. Door dezelfde structuur in de badkamer te behouden en geen nieuwe leidingen te trekken, konden ze ook op die kostenpost flink besparen. “Ook op het gebied van materialen werd ik uitgedaagd: geen natuursteen in de keuken bijvoorbeeld, zoals ik zo graag wilde, wel Spaanse tegeltjes op ons losstaand eiland. Niet mijn eerste keuze, maar uiteindelijk zijn de groene tegeltjes wel erg origineel. Renoveren in fasen is niet alleen op vlak van budget interessant, maar ook qua keuzes. Zes jaar geleden had ik nooit dezelfde badkamer ontworpen als ik nu gedaan heb. Je moet er alleen tegen kunnen dat je geduld op de proef wordt gesteld.”
Kunst- & designcadeaus
Jill houdt niet van doorsnee. Een keukentablet maakt ze dubbel zo dik als gebruikelijk en ze mixt en matcht klassiek beige feilloos met funky kleuren. De basis houdt ze bewust rustig: warmwitte muren in schilderstechniek, een getrommeld visgraatparket in de living, Mortex in de keuken, wandkasten in notelaar, stalen deuren en een lichtkoepel in kathedraalglas. Om inkijk te vermijden, kiest ze aan de straatkant voor korte, witte, linnen gordijntjes die doen denken aan een Parijse bistro en in haar keuken en badkamer word je verrast door diepgroene tegeltjes. Elke ruimte is optimaal benut en toch voelt het nergens benepen aan. Voor de inrichting combineert ze nieuw met vintage.
Met de aankleding kun je een woning pas echt persoonlijk maken, vindt ze. ”Ik ben verzot op designklassiekers en vind ze een goede investering. Als afstudeercadeau kreeg ik de Utrecht-eenzit van Gerrit Rietveld. Ik koos een gele – gedurfd –, en toch blendt die perfect met de rest van de woning. Al jaren geniet ik ervan en ik geraak hem wellicht nooit beu.” Naast de Rietveld staat een vintage ‘Safari Chair’, salontafeltjes vond Jill bij vintagewinkel Swapp in Brussel en haar vazen tikte ze op een zondags tweedehandsmarktje in Waterloo op de kop. Het valt op dat ze zo goed als geen plafondverlichting heeft, de Louis Poulsen-pendel in haar keuken en een paar praktische spots buiten beschouwing gelaten. “Verlichting vind ik belangrijk, je creëert er een volledige sfeer mee. Ik wil vooral niet te veel kunstmatig licht in huis en combineer graag verschillende kleine lampjes.”
Er pronken ook best wat kunstwerken aan de muur, stuks die ze kreeg voor een speciale gelegenheid. “De Alechinsky kocht mijn papa ooit voor mama en kreeg ik uiteindelijk cadeau toen we hier introkken en ook de werkjes van Frederik Lizen (beter bekend als En Plein Public) kreeg ik, deze keer als trouwcadeau van mijn meter.” Diezelfde meter assisteert Jill trouwens in al haar kunstaankopen. “Ik heb het geluk dat ze kunstexpert is. Ze was mede-eigenaar van de voormalige hedendaagse kunstgalerie Geukens & De Vil en weet dus als de beste in welke opkomende kunstenaars ik moet investeren. Zo kocht ik bijvoorbeeld twee kleine werkjes van Shirley Villavicencio Pizango, toen ze nog niet zo bekend was.”
Proeven van de Provence
Dat de buitenruimte van Jill ‘maar’ een koertje is, lijk je zo te vergeten wanneer je er neerploft. Noem het eerder een patio die je meevoert naar pakweg de Provence. Jill liet de muren kaleien, liet er een bank op maat maken die ze zo positioneerde, zodat je zowat altijd in de zon zit en ze besliste de inmaakkasten van binnen te laten doorlopen tot buiten, zodat ook daar al het onnodige verstopt zit. Ze koos voor beige/grijze Flagstone-natuursteen op de vloer en ze kocht een buitenkeuken. “Is het goed weer, dan vind je ons op ons koertje. In mijn inmaakkasten zitten klaptafeltjes en -stoelen verstopt. Zowel hoge als lage; zo creëer ik de ene keer een restaurantsfeer en de andere keer lijkt het er wel een gezellige lounge.” Ook voor haar buitenkussens werkt ze weer met een minder gebruikelijke dikte. Zo zit je op tafelhoogte bij het eten en lig je ook meteen aangenaam als je wilt zonnen. Of hoe een praktisch huis ook heel erg mooi en origineel kan zijn.
“Zurenborg is een gemoedelijke wijk, cliché, maar het is een dorp binnen de stad en iedereen voelt zich er thuis. En toch kriebelt het al om aan een volgend project voor mezelf te beginnen. In de stad of in het groen, daar zijn we nog niet uit. Wellicht wordt het geen herenhuis, maar laat ik me uitdagen door een totaal ander concept. Een modernistische laagbouw bijvoorbeeld die ik samen met een architect kan ontwerpen, zou ik fantastisch vinden. Ik haal inspiratie uit interieurs van vroeger. De jaren 30, 40 en 50 vind ik erg interessant. In bekende huizen zoals Villa Empain in Brussel of Villa Necchi Campiglio in Milaan kan ik uren verloren lopen.”
Meer design
Beeld: Charlotte Van Noten