Wonen

Binnenkijken: Boerderijleven in de stad

Cleo Decoster

13 aug 2017

Hij viel voor de druivenkas, zij voor het atelier. En zo kwamen stadsmensen Brenda en Florian – die rust en stilte zochten – op de boerderij terecht. Midden in de stad.

“We worden hier elke dag wakker van het gezoem van de bijen”, vertelt Florian met een brede grijns. We zitten aan de tafel in zijn druivenkas. “Iets anders hoor je hier niet.” Hij en zijn vrouw Brenda wonen op misschien wel de meest bijzondere plek van Breda: midden in de stad, maar toch zo stil en ongestoord alsof ze op een boerderij op het platteland zitten. “Je hebt hier totale rust. Ongelooflijk, eigenlijk, als je op luchtfoto’s ziet hoezeer we omsingeld worden door de stad.” Vanaf de straat leidt een zestig meter lang pad tussen de omliggende huizen naar deze oase, waar een poort toegang geeft tot een perceel van maar liefst 2.600 m2 . Erop staat een vrijstaande boerderij met daarnaast een voormalig kippenhok van 36 meter lengte met een oude druivenkas erin. De tuin met zijn slingerpaadjes, groene gazons, bloemen, moestuin en fruitbomen lijkt zo uit een Engels tuinmagazine geplukt.

‘Het is lekker kneuterig allemaal, heel romantisch ook. We voelen ons hier helemaal thuis’

Groenten op het dak

Florian en Brenda woonden op een appartement in Amsterdam, maar dat werd hen veel te druk. Brenda: “Bovendien konden we daar niet doen wat we wilden: Florian had al wat bakken met groenten op het dak staan, maar daar wilde hij graag meer mee doen. En als ik creatief bezig was geweest, moest ik telkens alles weer opruimen, omdat we in dezelfde ruimte woonden. We verlangden echt naar meer ruimte en een plek voor onszelf.” Die behoefte werd zo groot dat ze besloten hun appartement te verhuren en voorlopig in te trekken bij familie van Florian, op het platteland. “Dat was in 2012. Sindsdien surften we elke dag op de immobiliënsites.”

De druivenkas deed het hem

Ze overwogen verschillende opties op het platteland, maar aan de mogelijkheid van een huis in de stad hadden ze totaal niet gedacht. “Sterker nog”, legt Florian uit, “dit huis hadden we wel zien passeren op de site, maar het leek ons niet geschikt, juist omdat het zo midden in de stad ligt. We gaven het door aan mijn broer, die ook op zoek was naar een huis. Maar toen hij het bezichtigd had, zei hij dat we het onmiddellijk moesten gaan bekijken: ‘Het is precies wat jullie zoeken’. Bovendien bleek de eigenaar een kennis te zijn. “Dat was echt heel bijzonder. Het leek wel alsof het zo moest zijn.” Het koppel ging er langs, maar was aanvankelijk niet zo enthousiast over het huis. Florian: “Tot ik de druivenkas zag. Wow! En Brenda viel als een blok voor het atelier in de voormalige schuur. Het geheel bleek een ruwe parel, die alleen maar wat opgepoetst moest worden.”

‘Vroeger stond de boer- derij op het platteland, maar langzaam raakte ze ingesloten door de groeiende stad’

B&B in het kippenhok

Dat oppoetsen gebeurde wel heel grondig: in 2015 werd alles volledig verbouwd, en daarbij werden mooie materialen gebruikt. “We wilden het in één keer goed doen. Je moet tenslotte elke dag op het resultaat kijken. We moesten ook nog allerlei nieuwe meubels aanschaffen, want we hadden niet veel. Maar we hebben vooral geld gestoken in de afwerking van de gebouwen. Het heeft flink wat tijd gekost om de juiste spullen en materialen te vinden, maar nu ons huis eindelijk af is, kunnen we er met volle teugen van genieten”, zegt Brenda trots. De boerderij uit 1906 werd een comfortabel woonhuis, waarvan de oorspronkelijke indeling werd behouden. In de kippenstal installeerden ze hun bed & breakfast, Huize Druivelaar. Daarnaast was er ruimte voor een atelier voor Florian, die fotograaf is, en een werkplaats voor keramiste Brenda. En de authentieke druivenkas werd in zijn oude glorie hersteld. “Vroeger stond deze boerderij op het platteland, maar langzaamaan raakte ze volledig ingesloten door de groeiende stad. De enorme tuin van 2.600 m² is een heerlijk restant uit het verleden.” Florian: “We hebben deze kans gegrepen om onze eigen stempel te drukken, zonder de geest van de plek aan te tasten. Het is lekker kneuterig allemaal, heel romantisch ook. We voelen ons hier helemaal thuis.” Brenda: “Ik vind het heerlijk om hier ongestoord te kunnen werken en alles te kunnen laten liggen als de dag erop zit. Ik heb het gevoel dat ik hier pas echt tot bloei kom.”